رادیو فردا (امیر مصدق کاتوزیان): شورای نگهبان سرانجام هماهنگ با گفته‌های رهبر جمهوری اسلامی، بر نتایج اعلام شده دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران مهر تأیید گذاشت.

پیش از برگزاری انتخابات، حضور زنان در حمایت از نامزدهای چهارگانه این رأی‌گیری کاملاً مشهود بود؛ و بویژه در صحنه‌های فیلمبرداری شده از کارزار انتخاباتی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد جناح اصلاح‌طلب، در رسانه‌های بین‌المللی، پررنگ و سبزرنگ بود.

در گردهمایی‌های انبوه و میلیونی اعتراض به نتایج اعلام شده انتخابات در روزهای پیش از ۲۹ خرداد و پس از گفته های حمایت آمیز رهبر جمهوری اسلامی ایران از نتایج اعلام شده و برحذر داشتن مردم از ادامه اعتراضها در روز ۲۹ خرداد، این حضور رنگ نباخت و همچنان آشکار بود.

کشته شدن ندا آقاسلطان، دختر جوان ۲۷ ساله در روز ۳۰ خرداد در تهران، یک روز پس از هشدار رهبری جمهوری اسلامی، این حضور را کمرنگ نکرد بلکه او را در ایران و جهان به نماد این جنبش اعتراضی بدل کرد.

سرکوب زنان معترض در روزهای بعد که دوشادوش مردان با نیروی انتظامی و بویژه بسیج و مأموران دارای لباس شخصی روبه‌رو شدند، نیز زنان را از میدان به در نکرد.

زنان معترض هم در این رویارویی با گاز اشک آور و باتوم و سپر و تیر مقابله کردند، بازداشت شدند و جان خود را از دست دادند.

حال سؤال اینجاست که عموم زنان چه تاثیری بر رویدادهای بعد از انتخابات گذاشتند؟

رویدادهای پس از انتخابات بر روی فعالیت های زنان برابری خواه و فعالان مدافع برابری حقوق زن و مرد و حامی بهبود زنان چه اثری گذاشته است؟

این پرسش ها را با سه چهره شاخص فعالیت های زنان در میان می گذاریم.

میهمانان این هفته برنامه «صدای دیگر» عبارتند از: نیره توحیدی، رئیس بخش پژوهش‌های زنان در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در نورثریج در لس آنجلس و در تهران با نسرین ستوده، وکیل شماری از فعالان برابری‌خواه و برنده جایزه کمیته بین‌المللی حقوق بشر ایتالیا و فاطمه گوارایی، فعال مدافع برابری حقوق زن و مرد و عضو شورای فعالان ملی مذهبی.

رادیو فردا: خانم گوارایی، وجه مشخصه نقش زنان در اعتراضات اخیر به نتیجه اعلام شده انتخابات ۲۲ خرداد، چه بود؟

فاطمه گوارایی: مسئله ای که در مقطع پس از انتخابات روی داد تفاوت کوچکی می کرد با قبل از انتخابات. پیش از انتخابات این فعالان زن بودند که حضور گسترده، پر مخاطب و جذابی داشتند، اما در مقطع بعد از اعتراضها، توده زنان در قالب اقشار هنرمند واقشار مختلف فعال اجتماعی، تحصیل کردگان، معلمان و غیره در صحنه حضور یافتند. شعارهای زنان در دو مقطع هم تفاوتهایی داشت.

اگر تا پیش از سی خرداد که دستور سرکوب داده شد، زنان شعارهایی در کنار شعارهای تحول خواهی ودموکراسی خواهی در پیوند با برابری زن و می دادند. اما زنان با هشیاری و تیزهوشی تشخیص داده بودند که در مقطع دوم جدا کردن جنبش زنان از جنبش عامه مردم جامعه کار درستی نیست.

آنها در این مقطع حرکت و مطالبات خود را زیر جنبش ترقی خواهی و دموکراسی خواهی تعدیل کردند. زنان در این مقطع در تظاهرات خیابانی شرکت می کنند و در برخوردشان حسی از نابرابری جنسیتی دیده نمی‌شود و حضورشان در جنبش باعث عمومی شدن آن می شود و حتی در جاهایی سپر امنیتی برای شرکت کنندگان در اعتراض‌ه