رادیو زمانه (پانته آ بهرامی): تبعیضاتی که بر زنان، نیمی از جمعیت دنیا، در نقاط مختلف جهان اعمال می‌شود بسیار گوناگون و مختلف است. اما اگر بخواهیم بر روی یک موضوع محوری انگشت بگذاریم مسئله‌ی خشونت علیه زنان از چالش‌های دیگر پررنگ‌تر است. شهر نیویورک شاهد دو کنفرانس بزرگ جهانی در مورد مسئله‌ی زنان تنها یک هفته مانده به ۸ مارس روز جهانی زن بوده است.

کنفرانس اول: از ۲۷ تا ۲۸ فوریه در گرد‌همایی جهانی سازمان‌های غیر دولتی هشت هزار زن از نقاط مختلف در آن شرکت کردند. میزگردها و بحث‌ها حول این محور دور می‌زد که تعهدات چهارمین کنفرانس زنان در پکن تا چه حد عملی شده است.

در چهارمین کنفرانس جهانی زنان در ۱۹۹۵ در پکن، ملت‌های جهان اعلامیه‌ی تاریخی و برنامه‌ی اقدام پکن را به منظور حذف مشارکت زنان در همه‌ی حوزه‌های زندگی عمومی و خصوصی تصویب کردند، این برنامه نشان داد که زنان در ۱۲ مورد چالش‌های مشترک دارند، بهداشت، آموزش، خشونت علیه زنان،‌ حقوق بشر، حضور زنان در مقام‌های تصمیم‌گیری، موضوع دختر بچه‌ها و افزایش فقر در میان زنان بخشی از این چالش‌هاست.

الهه امانی پژوهش‌گر و کوشنده‌ی حقوق زنان به نمایندگی از شبکه‌ی میان‌فرهنگی زنان در مورد اهداف این کنفرانس:
این دو روز اختصاص به این داده شد که ببینیم در ۱۵ سال گذشته چه فعالیت‌هایی شده، دولت‌ها چگونه عمل کردند و ما امروز در کجا ایستاده‌ایم در واقع پیام کلی آن به این‌ گونه بود که اگر‌چه زنان بسیار در زمینه‌های مختلف پیشرفت کرده‌اند ولی این پیشرفت‌ها به هیچ‌گونه جواب‌گوی آنجایی که باید زنان امروزه از نظر برابری جنسی ایستاده باشند قرار ندارد.
الهه امانی، فعال حقوق زنان، بر این باور است که خشونت علیه زنان هم در حوزه‌ی خصوص و هم در حوزه‌ی عمومی در ایران اعمال می‌شود.

زنان ایران خشونت را در حیطه‌ی خصوصی به عنوان خشونت خانوادگی تجربه می‌کنند، خشونت را در جامعه تجربه می‌کنند. اذیت و آزاری که به زن ایرانی به خاطر پوشش تحمیل می‌شود، دستگیری‌ها، اذیت و آزار در خلال این سال‌ها که هزاران هزار مورد دارد، آن‌هم بخشی از خشونت علیه زنان در جامعه است.

بعد خشونتی که در قوانین دولتی و توسط دولت به زنان ایران اعمال می‌شود و یک مورد دیگر نه تنها در مورد ایران بلکه این الان موضوعی است که در بسیاری از کشور‌ها از جمله سودان و الجزایر، خشونتی که از طرف نیروهای متشکل غیر دولتی که تحت حمایت دولت هستند به زنان اعمال می‌شود.

در الجزابر و بعضا در افغانستان توسط روسای مختلف قوم‌های افغانستان و در ایران مثلا خشونتی را که توسط نیروهای بسیجی، به مردم و زنان ایران اعمال می‌شود این‌ها را کسانی می‌گویند که نقش دارند اما غیر دولتی‌اند و مورد حمایت دولت هستند.

فرانک فرید، شاعری که به زبان آذری نیز شعر می‌سراید، مترجم، فعال حقوق زنان و سردبیر مسائل زنان ماهنامه‌ی توقیف شده‌ی دیلماژ از ایران در کنفرانس حضور داشت.

او معتقد است که بر زنان تبعیضات زیادی اعمال می‌شود ولی بر نکته‌ای در مورد زنان قوم‌های مختلف اشاره کرد که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. از او در مورد وضعیت ویژه‌ی زنان مناطق مختلف از جمله آذربایجان جویا شدم:
هر چه‌قدر تعداد تبعیضات بیشتر باشد، هر چه قدر کسی محروم‌تر باشد، بیشتر در