مدرسه فمینیستی: نشست نگاه به زن درترانه های زیرزمینی (رپ ) با سخنرانی افسرافشارنادری ازسوی گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران درسالن موسسه فرهنگی نیکوکاری صبا برگزارشد. دراین نشست افشارنادری نگاه به زن درترانه های زیر زمینی را از منظرجامعه شناسی مورد بررسی قرارداد.

به گزارش مدرسه فمنیستی درابتدای این نشست شهلا اعزازی رئیس گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران با اشاره به تغییری که درمکان برگزاری نشست انجمن جامعه شناسی ایران بوجود آمده، گفت: درسالنی که دانشگاه تهران، دراختیار انجمن می گذارد به دلیل برگزاری نشست های متعددی که ازسوی گروه های دیگردراین مرکزبرگزارمی شود، امکان برگزاری یک نشست درماه وجود دارد، ازاین رو با موسسه نیکوکاری صبا وارد تعامل شده ایم که برخی ازنشست های انجمن دراین مرکز برپا شود.

به گفته وی به دلیل رشد نگاه مصرف گرایی که درجامعه امروزایران رواج پیدا کرده و موسیقی نیز یکی از هنرهای مصرفی درجامعه ایرانی است، تصمیم گرفتیم که نشست نگاه زنان درترانه های زیر زمینی را برگزار کنیم.

اعزازی افزود: موسیقی در زندگی انسان امروزی جایگاه ویژه ای دارد و این موضوع می تواند با توجه به رویکرد مردم به انواع موسیقی های موجود در جامعه و اقبال نوع خاصی ازموسیقی که برهویت و زیست اجتماعی و فردی ما تاثیر می گذارد، دست مایه تحقیق جامعه شناسان قرارگیرد.

افشارنادری هم با اشاره به اهمیت بررسی جایگاه موسیقی درشکل گیری هویت فرد و جامعه گفت: بخش عمده افراد جامعه موسیقی را توده وارمصرف می کنند. درترانه هایی که درایران زیرزمینی ضبط می شوند، چهره واقعی سراینده و خواننده واقعی پنهان است. نگاه خاصی که نسبت به زنان در ترانه ها وجود دارد، نگاهی توصیفی، خلاقانه، مصرف گرا و مردانه است.

دربیشترموارد این نگاه منطبق با منطبق زیبایی شناسی جامعه نیست و با بی حرمتی هایی به برخی اصالت های زن همراه است.

این عضو گروه مطالعات دانشگاه تهران با اشاره به پیوند موسیقی و شعر که در زندگی فرهنگی ایرانی ها جایگاه ویژه ای دارد، گفت: اصطلاح تصنیف ازاوایل قرن هشتم درفرهنگ ما رواج پیدا کرده است و تصنیف نوعی شعر با وزن عروضی است که از نظر ظاهری شاید تفاوتی با دیگر قوالب شعری نداشته باشد اما چون با آوازهمراه می شود، این ترکیب بندی قابلیت های دیگری را برای این قالب شعری بوجود می آورد، در بیشتر موارد این قالب شعری به عنوان ترانه شناخته می شود.

به گفته این پژوهشگر، نواختن ساز و گوش دادن به موسیقی درگذشته در میان طبقات خاصی از جامعه وجود داشته و برخی ازافراد طبقات جامعه ازاین نعمت محروم بوده اند اما به مرورموسیقی درمیان همه اقشار جامعه راه پیدا کرد.
وی افزود: دردوره صفویه تصنیف های هجایی که غالب شامل شعرهایی آزاد بودند در جامعه رواج پیدا کرد که بیشترازاین تصنیف ها به عنوان ضربی ها یاد کرده اند. در تصنیف ها برخلاف شعر رسمی قواعد دستوری رعایت نمی شود و سادگی بیان و روانی درکلام از ویژگی های تصنیف است، ازاین رو درک تصنیف ها همراه با دشواری نیست.
این پژوهشگر، ترانه ها را بازتاب نگاه رایج درجامعه عنوان کرد وگفت: ازاین روترانه ها؛ خرده فرهنگ ها، نا به هنجاری ها، ساختارهای اجتماعی وبسیاری ازمسائلی که درجامعه به شکلی خودشان را نشان می دهند را در خود بازتا