سایت بنیاد هوشنگ گلشیری: در روز جمعه، سوم دی ماه 1389، مراسم پایانی دهمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری به صورت خصوصی با حضور اهل ادب، ارزیابان، ناشران، یاوران و برخی از اعضای هیأت امنای بنیاد گلشیری برگزار شد.

در این مراسم از علی­اشرف درویشیان، داستان­نویس معاصر، تجلیل و جوایز برندگان اهدا شد.

در ابتدای مراسم فرزانه طاهری، مدیر عامل بنیاد گلشیری، در سخنانی از عدم امکان برگزاری مراسمی عمومی برای تقدیر از علی­اشرف درویشیان و اهدای جوایز برندگان این دوره گفت:

از همان دورۀ اول این جایزه با مشکل مکان عمومی برای برگزاری مراسم روبه­رو بوده­ایم و امسال اصلا تلاش هم نکردیم تا جایی بگیریم. هرچند که این دریغی است برای بنیاد که مراسم عمومی و امکان شرکت همـﮥ علاقه­مندان در این جشن داستان به دست­اندرکاران جایزه نیز همواره نیروی ادامـﮥ کار می­داد.

سپس با ابراز خوشحالی از حضور رضا خندان مهابادی، از همکاران بنیاد در دوره­های پیشین، که در مراسم دورۀ گذشته جایش خالی بود، و ابراز تاسف از عدم حضور احمد غلامی که در مراسم دورۀ گذشته بود و امروز نیست، و با آرزوی رهایی او و همکارانش ادامه داد:

امسال قرار است علاوه بر اعلام برندگان، از علی­اشرف درویشیان تقدیر کنیم. هم عضو موسسان بنیاد گلشیری است و هم عضو هیئت امنا و هم چندین سال در ارزیابی و داوری ما شرکت داشته است. در ارزیابی­هایمان بیشترین کتابها را او خوانده بود. در آن دوره که فرم­ها را می­فرستادیم تا ارزیابان به هرچه خوانده بودند امتیاز بدهند، در فهرست او همیشه کتابهایی بود که هیچ­کس ندیده بود اما از شهرستانهای بزرگ و کوچک و دور و نزدیک برایش فرستاده بودند، چون می­دانستند همه را می­خواند. همین نشان تعهد جدی و عمیق او در همـﮥ وجوه حیات فرهنگی و اجتماعی است.

طاهری ضمن تشکر از زحمات یونس تراکمه در برگزاری این دوره از جایزه و تایماز منقبتی در امور اجرایی، از ارزیابان این دوره، به­ویژه ارزیابان گروه اول که پذیرفتند تمامی آثار را بخوانند تشکر کرد و ابراز تأسف کرد که نه تنها بنیاد امکان جبران زحمات آنان را ندارد، گاه ارزیابان ناچارند پیامدهای این همکاری با بنیاد را نیز تحمل کنند. سپس در مروری بر ده دورۀ گذشته گفت:

در این ده سال مدام تلاش کرده­ایم که راههای بهتری برای برگزاری این جایزه پیدا کنیم. شیوه را چند باری تغییر داده­ایم. با تغییر شرایط سعی کرده­ایم که شیوه را براساس وضعیت تغییر دهیم.

مثلا از یک دوره­ای شروع کردیم به فرستادن فرمهایی برای اهل ادبیات تا به کتابهایی که می­خوانند در طی سال امتیاز بدهند و ما با این فرمها نامزدها را معلوم کنیم. بعد در دوره­ای دیدیم جامعـﮥ کتابخوان انگار دیگر دل و دماغ ندارد. کم کتاب می­خواندند. این شد که گفتیم کتابها را بدهیم ارزیابانی که می­پذیرند بخوانند. از سال پیش هم اعلام کردیم جایزه دوسالانه می­شود. در دورۀ هشتم داورانمان برنده­ای اعلام نکردند. همین ما را در بنیاد به فکر انداخت که شاید به دلیل سختگیری بی­سابقه در دادن مجوز خیلی از آثار می­مانند و ممیّزی به آثار آسیب زیاد می­زند و شاید چه به لحاظ کمی و چه کیفی بهتر است یک سال رمانهای دو سال و سال بعدش مجموعه­داستانهای دو سال را بررسی کنیم تا اتف