مدرسه فمینیستی: به مناسبت روز جهانی زن، سرودی را که حاصل همکاری سه تن از همراهان مدرسه فمینیستی، و با امید به برقراری صلح و برابری در کشورمان تهیه شده، تقدیم به همه زنان ایرانی می کنیم. این سرود با نام «سرود برابری» حاصل فعالیت مشترک منصوره شجاعی، فرشته مولوی و گرجی مرزبان است. شعر این سرود را فرشته مولوی به نگارش درآورده و آهنگسازی آن را رفیع آرمان و تنظیم آن را آریو مرزبان برعهده داشته و در اسفندماه 1391 در وین و با خوانندگی نسرین ح. به اجرا درآمده است. این سرود را می توانید در بخش «صدای زنان» مدرسه فمینیستی که لینک آن در زیر می آید گوش کنید:

http://soundcloud.com/feministschool/equality_song

در ادامه روایت منصوره شجاعی، فرشته مولوی و گرجی مرزبان را درباره چگونگی ساخت این سرود می خوانید:

تولد سرودی دیگر در روز جهانی زن / منصوره شجاعی

انگار همین دیروز بود ، اما به سال ۱۳۸۴، دریکی از خیابان های اطراف میدان هفت تیر تهران، استودیوی کوچک و آرزوهای بزرگ زنانی که قصد ساختن «ای زن ای سرود زندگی» را داشتند.

انگار همین دیروز بود، که ترجیع بند پرمعنای «جهان دیگری ممکن است»، آهنگ و ترانه معروف «جون بایز» را ‌ بومی ساخت و بر زبان زنان کنشگر جاری.

یادش به خیر، چند روزی همچون مشق مدرسه برابری بر کاغذهای کوچک نوشتیم «جهان دیگری ممکن است / این جنبش سازنده آن است» و خواندیم و حفظ کردیم تا که در خیابان، در گردهمایی ها، و حتی در جمع های کوچکمان بخوانیم و بیاموزیم.

این اولین سرود جنبش زنان پس از انقلاب بود که به شکلی غیرحرفه ای، با کمی و کاستی و با بهره گیری از آهنگ معروف جون بایز و ترانه سرایی نوشین احمدی خراسانی و گروه خوانی زنان اکتیویست ساخته شد. در میان این زنان کسانی بودند که برای اولین بار به صدای بلند در میان جمع آواز می خواندند. اما به هرحال این سرود نه همچون تولیدی حرفه ای و هنری بلکه به عنوان حاصل تلاش گروهی اززنان «سرودی از آن خود» شد... شاید نوعی گوشزد به اربابان و خواتین هنر که وقتی شما نسازید... خودمان می سازیم!!

داستان سرود دوم، داستان توامان کمپین بود. کمپین یک میلیون امضا، در خیابان متولد شد، پا به پای همرهان رشد کرد و چهره به چهره مردم قدرت گرفت. شور کار در خیابان نوایی شورمند تر طلب میکرد. پس ترانه ای دیگر بر اساس یکی از سرودهای قدیم کوهستان سروده شد. همپایی ترانه و ضرباهنگ، حرکت کمپین را در کوچه هاو خیابان های شهر به تصویر کشید: «رو در کوی و برزن/ آگاهی پراکن/ گو از حق انسانها...» این ترانه را هم نوشین احمدی خراسانی سرود و عده ای از اعضای جوان کمپین اجرای آن را به عهده گرفتند. ترکیبی از کار حرفه ای و کار اکتیویستی، تولیدی هنری از سوی کمپین که به سال ۱۳۸۵ بود.

اقبال به موسیقی و سرود در میان جنبش زنان، گروه «میدان زنان» را نیز سر ذوق آورد و سرود «بگو نه» که پری داریان شعرش را سروده بود در همان سالها از سایت میدان زنان پخش شد.

یک سال بعد از آن در کمپین یک میلیون امضا سرود دیگری هم ساخته شد، بازهم همنوایی حرفه ای ها و غیر حرفه ای ها و به شعری اززبان زنان که ترانه آن را مازیار سمیعی سرود و تنظیم آهنک از ثمین عابدی بود و شیرین اردلان و آزاده فرامرزی به شکل گروه خوانی اجرایش کردند. بازهم همنو