مدرسه فمینیستی: امروز 10 دسامبر مصادف با 19 آذرماه 1390، پایانی است بر کارزار 16 روزه جهانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان که در سراسر جهان چندقاره ای ما به صورت همبسته از 4 آذرماه (5 نوامبر) آغاز شده بود و امروز پایانی است بر این کارزار. این سنت 16 روزه، بیش از دو دهه است که در سراسر جهان جاری است و ما زنان ایرانی نیز حداقل در یک دهه گذشته، در کنار خواهران جهانی خود، از این روز و از این سنت بهره می بریم و اعتراض خود را به خشونت علیه زنان گسترده تر می کنیم، هر چند مسئله «خشونت علیه زنان» همواره یکی از موضوعات اساسی جنبش زنان در ایران بوده است.

اما پایان این تلاش 16 روزه، همزمان است با «روز جهانی حقوق بشر»، همان «حقوق بشری» که بدون «حقوق زنان» ناقص و معیوب و ناکارآمد است و از همین روست که اعلامیه حقوق بشر که در سال 1948 بنیان گذارده شده با تصویب «کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان» در سازمان ملل، عمق و دقت و شمول تازه تری یافت. و این همان کنوانسیونی است که فعالان زن ایرانی اولین بار در 8 مارس 1378 با جمع آوری امضایی گسترده خواهان پیوستن دولت ایران به آن یعنی پیوستن به «کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان» شدند و تا یک دهه پس از آن، این خواسته را به طرق مختلف پی گرفتند تا این که در «همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات»، پیوستن به این کنوانسیون را از اصلی ترین درخواست های جنبش زنان اعلام کردند. اما هنوز که هنوز است تحقق این خواسته که می تواند به جنبش زنان به منظور کاهش خشونت علیه زنان یاری برساند، نه تنها بی پاسخ مانده بلکه برخی از فعالان جنبش زنان که این خواسته را همواره پی گیری می کردند در زندان هستندر؛ از جمله نسرین ستوده، یکی از وکلای برجسته در حوزه مسائل زنان، که از 13 شهریور 1389 با حکم 6 سال حبس و 10سال محرومیت از وکالت در زندان بسر می برد. از همین روست که مشاهده می کنیم تلاش برای آزادی نسرین ستوده به عنوان نمادی از پیوند راستین حقوق زنان و حقوق بشر، در همین دوران تلاشگری برای مبارزه با خشونت علیه زنان، به «کارزاری بین المللی» تبدیل شده است. و به همین خاطر است که آرزوی آزادی فعالان جنبش زنان از جمله نسرین ستوده، به آرزویی مشترک بین ما فعالان جنبش زنان، و فعالان حقوق بشر تبدیل شده و امروز یعنی مصادف با پایان کارزار جهانی 16 روزه مبارزه با خشونت علیه زنان و آغاز روز جهانی حقوق بشر، معنایی سمبلیک و عمیق تر یافته است.

در هر حال ما در مدرسه فمینیستی طی این کارزار 16 روزه در برابر خشونت علیه زنان که امروز پایان می یابد، همگام با تلاش جهانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان، در حد بضاعت خود تلاش کرده ایم که ابعاد مختلف خشونت علیه زنان را آشکار سازیم و البته در این میان به اقتضای شرایط بحرانی منطقه مان تلاش کرده ایم که علاوه بر خشونت های خانگی و قانونی و اجتماعی به ابعاد سیاسی خشونت و حل و فصل قهرآمیز منازعات سیاسی و اثرات منفی آن بر زنان و کودکان نیز بپردازیم که حاصل کار تلاش های عملی کوچک برای توزیع دفترچه و دیگر تولیدات آموزشی علیه خشونت و... نیز مجموعه ای از مطالبی است که در زیر می بینید. هر چند بی شک تلاش برای عمومی ساختن مسئله «خشونت علیه زنان» برای ما کارزاری است همیشگی که چنین روزهای بین المللی صرفا بهانه هایی را به دست ما می دهند تا همراه با زنان