مدرسه فمینیستی: مطلبی که ملاحظه می کنید تجربۀ نزدیک به سه هفته زندگی شبانه روزی من طی ماه نوامبر 2015 در کاسا ویکتوریا(1) است. من این مدت به عنوان داوطلب با این نهاد مردمی در کیتو در کشور اکوادور کار می کردم و این نوشته حاصل گفتگوهایی است که با مسئول این نهاد خانم آلیسا بوران بَین داشته ام.

حدود پانزده سال پیش اوایل سال 2000 میلادی «آلیسیا بوران بَین» و همسرش دان یورگیتبا، بعد از پنجاه سال زندگی در امریکا، به اکوادر بازگشتند تا با خرید خانه ای مخروبه به تعمیر آن بپردازند. آنها می خواستند این خانه را به نهادی مردمی برای کمک به کودکان متعلق به خانواده های تهیدست آماده کنند تا این دسته از کودکان ساعات بعدازظهر خود را بجای ولگردی در خیابان و یا نزدیکی و ارتباط با گروه های دست اندرکار مواد مخدر به آنجا بروند و آموزش ببینند. آنها توانستند این نهاد مردمی را با کمک های مالی مردمی راه اندازی کنند.

آموزش در این نهاد شکل و فرمهای چندگانه ای دارد. عده ای در درس و مشق مدرسه کمک می گیرند. عده ای روابط اجتماعی تمرین می کنند و عده ای دیگری به بازی و تفریح مشغول می شوند. در واقع با ایجاد واحدهای آموزشی در هر اتاقی و انتخاب سرپرستی برای آن، کودکان در طول سه چهار ساعتی که در این مکان هستند به این واحدها می روند، آموزش می بینند و بازی می کنند.

اکثر قریب به اتفاق این کودکان که در مجموع حدود هفتاد نفر می باشند و بین 4 تا 14 سال سن دارند، به اقشار فقیر جامعه تعلق دارند. بعضی از کودکان بزرگتر بخاطر کمک به مخارج خانواده، مدرسه را ترک گفته اند. یکی دیگر از ویژگیهای این کودکان این است که اکثر آنها فرزندان مادران مجرد هستند و این دسته از مادران برای گذران زندگی اغلب به دست فروشی و یا کار در خانه ها مشغولند. دست فروشهایی از قبیل مادران کودکان "کاسا ویکتوریا" با تهیۀ مقداری میوه از بازارهای بزرگ و چرخاندن ان در سطح شهر و فروش آن، گاهی نیز لوازم خرد و ریزی که بشود آنها را برای فروش دور شهر چرخاند، زندگی می کنند.

خرید این خانۀ بزرگ و قدیمی که حدود صد سال پیش توسط یکی از اشراف زادگان اکوادری بنا شده، توسط آلیسیا و جمعی از دوستان او که ایدۀ کمک به این دسته از کودکان را ضروری می دانستند، انجام می شود و به شکل همکاری جمعی اداره می شود. بخش کوچکی از کاسا ویکتوریا برای زندگی داوطلب هایی که به آنجا می روند، در نظر گرفته شده.

کودکان دختر و پسر مشتاقانه به این نهاد مردمی رو می آورند و امروز پس از پانزده سال، تعدادی از مربیان داوطلب کسانی هستند که خودشان روزگاری همانند همین کودکان بوده اند و در حیاط این خانه بازی کرده اند. برپایی کمپین درخواست از داوطلبان، کمکی بزرگی به انسجام و ادامۀ فعالیت این نهاد است. سالانه تعدادی داوطلب از بسیاری از کشورهای دنیا به اینجا می آیند و در دروه هایی به عنوان داوطلبان علاقمند به ادامۀ فعالیت این نهاد مردمی کمک می رسانند.

حضور و فعالیت افرادی با پیشینه های متفاوت و ملیت های مختلف بیش از هر چیزی حس تعامل و دیگرپذیری را در این کودکان رشد داده است. بنابه گفتۀ آلیسیا که مسئول و گردانندۀ این نهاد است، یکی از ویژگیهای فعالیت کاسا ویکتوریا این است که به موازات فعالیت آموزشی کودکان، به ارتباط با والدین آنها می پردازد. خارج از اینکه پدر یا مادری معتاد یا دست