چندین هزاران سال شد تا من به فریاد آمدم / فریادی در آستانه روز جهانی زن

روح انگیز کراچی -14 اسفند 1386

تقسیم بر پنج

حلقه ای به انگشتم

بندی به گردنم

دستبندی به دستم

زنجیری به پام

حلقه ای به گوشم

حلقه به گوشم ….آقا …!

* * *

آقا …!

اگر اجازه بفرمایی

مخدرۀ پرده نشینی

مستورۀ کمینه خاتونی

کدبانویی یا خانمی

از بی بی یان اقرانی

اناثی از مادینه گان

نسایی از جنس امرأه

یا بانویی ز بانوان حرم

ملک یمین شمایند …!این کمینه گان (1)

* * *

و من …

هنوز ….

به گونۀ غریبی ….زنم …!

“زنی ” به شکل صیغۀ ” امر ” (2)

که هر شب

در زیر زمین خانۀ پدری تان

صرف می شود

برای اثبات مردی تان ….!

* * *

نصیب من از خورشید

زمستان بود و ترس و دهانی دوخته

چه دیر رسید نقطۀ آخر به من ….!

و تا هنوز ….

شب غریبی …

کنار دورهای همیشه است …

و پهلوی چپ مقصر …!

شیر، بهرۀ پسرم

و سهم دخترم ، پستان بریدۀ من ….! (3)

چقدر شبیه زاغ شده ام !

چرا مرا به نام نمی خوانی ..؟

* * *

غبار که بر می دارم

از آوازهای کهنه و سال های معطل

عشق واژۀ نا مشروعی می شود

و آغشته

فضا به بوی شرم و دریغ …

* * *

غریبه است …

زنی که رو به روی من

در آینه نشسته است ……!

1.ملک یمین در ا صطلاح فقهی رابطه میان کنیزان و صاحبان آنها است که نوعی نکاح خاص است که به موجب آن رابطه زناشویی حلال است و ازحیث احکام با نکاح دایم و منقطع متفاوت است.

2. “زن ” فعل امر از زدن

3. سندی از دوره قاجاریه در کتابخانه ملی موجود است مبنی بر شکایت از مردی که پستان همسر خود را به جرم زاییدن دختر بریده است .!