روزآنلاین (گفتگو از امید معماریان): شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل ورییس کانون مدافعان حقوق بشر در گفت وگو با روز به برسی جنبه های مختلف ممانعت مسوولان امنیتی از فعالان اجتماعی به خارج از کشور برای پرداخته است. عبادی تاکید دارد که این کار غیرقانونی است و می پرسد وقتی مسوولین امر قانون را رعایت نمی کنند چه انتظاری می توان از مردم داشت. این گفت وگو را می خوانید.
در جدیدترین نمونه از موارد جلوگیری از خروج فعالان اجتماعی از کشور، اخیرا از مسافرت نسرین ستوده برای دریافت جایزه حقوق بشر ایتالیا جلوگیری به عمل آمد. پیش از هر چیز، نظرتان راجع به فعالیت های خانم ستوده چیست؟ آیا می توان فعالیت هایشان را مستوجب مجازات دانست؟
خانم ستوده را از زمانی که خبرنگار بود وبا دغدغه مشکلات جامعه وحقوق بشر با افراد صاحب نظر مصاحبه می کرد می شناسم. اولین ملاقات من با ایشان وقتی بود که در اوایل دهه هفتاد در یک میزگرد به اتفاق آقای مهندس عبدالعلی بازرگان وچند تن دیگر شرکت کرده بودیم. از آن پس خوشبختانه موارد بسیاری اشتراکات فکری ما را افزودن کرد و باعث افزایش همکاری های ما شد، تا حدی که اخیرا یکی از بهترین همکاران در کانون مدافعان حقوق بشر بوده اند. در سمت وکیل من شاهد بودم که بسیاری از دعاوی مربوط به فعالین حقوق زن را رایگان دفاع می کردند و حتی در یک مورد وقتی متوجه شدند یکی از داوطلبین جمع آوری امضا برای کمپین یک میلیون امضا دستگیر شده به محل دستگیری رفتند و اعلام کردند که همراه موکل خودشان خواهند رفت وهمین امر باعث شدچندین ساعت خود ایشان دستگیر بشوند که کاملا برخلاف مقررات آیین دادرسی واستقلال حرفه وکالت بود؛ زیرا طبق قانون وکیل هنگام دفاع موکل خود از همان مصونیتی برخوردار است که قاضی دادگستری. نظایر این خاطره ها را بسیار از خانم ستوده سراغ دارم و به وجود ایشان و فعالیت هایشان افتخار می کنم .به خاطر همین فعالیت ها بود که ایشان برنده یک جایزه حقوق بشر در ایتالیا شدند و متاسفم از اینکه برخلاف قانون جلوی سفر ایشان را گرفتند.
تاثیر ممانعت از سفر یک فعال حقوق بشر چون ایشان به خارج از کشور چیست؟
کسانی که با ادعای حفظ امنیت ملی مانع از سفر ایشان شدند باید بدانند که این کار نه تنها غیر قانونی، که کاملا برخلاف مصالح ملی ایران بوده است. زیرا اگر خانم ستوده اجازه پیدا می کرد شخصا برود و نطق از پیش تعیین شده را قرائت کند برای وجهه حکومت هم بهتر بود. اما وقتی که اجازه نمی دهند ایشان سفر کنند، همان نطق که قبلا نوشته وارسال شده بود توسط فرد دیگری خوانده می شود و در ابتدا هم اعلام می گردد که خانم ستوده، چون دولت ایران مانع از سفرشان شده، در این جلسه حضور ندارند. این مساله باعث خواهد شد که مردم حکومت ایران را عامل سرکوب آزاد اندیشان بدانند. چنین رفتاری مسلما وجهه خوبی از حکومت درعرصه بین المللی به جا نخواهد گذاشت. امیدوارم در رفتارهای آتی که با مدافعین حقوق بشر و وکلا صورت می گیرد مصالح ملی در نظر گرفته شود.
به نظر شما چه دلیلی برای چنین اقداماتی وجود دارد؟
هدف چنین اعمال غیر قانونی را باید از کسانی سوال کرد که مرتکب چنین رفتاری می شوند، اما هر هدفی که داشته باشند نتیجه اش به ضرر خود جمهوری اسلامی است . زیر همان طور که گفتم، نمی توانند مانع از ادامه فعالیت افراد شوند و به علاوه در مجامع بین الملی این گونه منعکس می شود که برای مدافعان حقوق بشر موانع ایجاد می شود.
چه باید کرد که مسوولین متوجه تاثیر چنین اقدامات مخربی روی چهره نظام جمهوری اسلامی بشوند؟
به طرق مختلف می توان این مساله را با جمهوری اسلامی مطرح کرد. یکی از آنها انعکاس موضوع در رسانه های جمعی است.
آیا تصمیم گرفته اید که با مسوولین مرتبط جلسه گذاشته شود یا نامه نگاری شود؟
در موارد محتلف با مسوولین در این خصوص صحبت شده ولیکن متاسفانه ترتیب اثر نمی دهند.
به لحاظ شخصی تاثیر این ممنوع الخروج کردن ها روی افراد چیست؟
این برخوردها تاثیرش از دیدگاهی بی اعتقاد ساختن مردم به برخی از مسوولین امر است که اینچنین به قانون بی اعتنایی می کنند. به قول معروف، حرمت امام زاده با متولی آن است. اگر مسوولین امنیتی و مامورین دولتی قانون را اجرا نکنند چگونه می توان انتظار داشت از مردم که به قانون احترام بگذارند.
+ There are no comments
Add yours