وصیت نامه

آریل دورفمان/ترجمه باقر مومنی-3 شهریور 1388

مدرسه فمینیستی: آریل دورفمان شاعر شیلیایی (Ariel Dorfman)‏ (۶ مه ۱۹۴۲، بوئنوس آیرس – ) نویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر است. وی در سال ۱۹۹۶ برنده جایزه Writers’ Guild of Great Britain Award شده‌است. محل تولد او آرژانتین است اما پس از تولد ، خانواده‌اش به ایالات متحده و سپس شیلی نقل مکان کردند. یادگارهای ادبی بسیاری درباره وقایع کشورهای تحت حکومت های دیکتاتوری از او به جای مانده است . قطعه شعر ” وصیت” توسط باقر مومنی مترجم و پژوهشگر سیاسی ایران ترجمه شده است .
شعر و ادبیات متعهد،همواره بارِ سخن گفتن زیرتیغ را برعهده داشته است . این بار نقالِِ ِ نغزگو و راوی اعترافات “دورفمان” است که سخن می گوید….

وقتی به تو می‏گویند، که من در زندان نیستم،باور مکن!

باید روزی این را اعتراف کنند!

وقتی به تو می‏گویند، که من آزاد شده‏ام، باور مکن!

روزی باید اعتراف کنند که دروغ گفته‏اند

وقتی به تو می‏گویند، که من به خودم خیانت کرده‏ام،باور مکن!،

روزی باید اعتراف کنند که من به حزبم وفادار بوده‏ام

وقتی به تو می‏گویند که من در فرانسه بوده‏ام،باور مکن!،باور مکن،

وقتی به تو نشان می‏دهند شناسنامه‏ی جعلی مرا، باور مکن!، باور مکن،

وقتی که به تو نشان می‏دهند، تصویر جنازه‏ی مرا.، باور مکن،

وقتی به تو می‏گویند که ماه، ماه است، که این صدای من است بر نوار، که این امضای من است بر کاغذ،

اگر به تو بگویند که یک درخت، درخت نیست، باور مکن!،

باور مکن هیچ چیز را،

از هر آنچه به تو می‏گویند.،

هیچ چیز را از آنچه به تو قول می‏دهند،

هیچ چیز را از آنچه به تو نشان می‏دهند.،

و سرانجام روزی می‏رسد،

که از تو می‏خواهند بیایی، جنازه‏ی مرا شناسایی کنی،

و تو در پیش روی خویش مرا می‏بینی،

و صدایی به تو می‏گوید: او از شکنجه جان به در برده است،

او مرده است!

وقتی که به تو می‏گویند

که من، به تمامی،

مطلقن

برای همیشه مرده‏ام ..

باور مکن!، باور مکن!، باور مکن….