رادیو دویچه وله (نویسنده: میترا شجاعی؛ تحریریه: یلدا کیانی): با علنی شدن برخی از وقایع روی‌داده در زندان‌ها و بازداشت‌گاه‌ها پس از انتخابات از قبیل شکنجه و تجاوز جنسی، شاعران و نویسندگان ایرانی نیز در کنار گروه‌های سیاسی و اجتماعی نسبت به این رویدادها اعتراض کردند.
۱۴۸ شاعر و نویسنده در یک بیانیه ضمن اعلام حمایت از قربانیان این حوادث و خانواده‌های آنان، جسارت این افراد در بازگویی آنچه بر آنان رفته است را ستوده‌اند.
نویسندگان این بیانیه همچنین از کسانی که این فجایع را علنی کرده و ’’مصلحت مردم را بر مصلحت خویش مقدم دانسته‌اند‘‘ قدردانی کرده‌اند.
در این بیانیه، پنهان کردن این فجایع، راهی برای تکرار آن عنوان شده و آمده است: «کتمان این فاجعه از سوی هر کسی ظلمی است که در حق شرافت انسانی روا می‌شود و راهی است که برای مرتکبین، جهت تکرار آن گشوده می‌شود».
سیمین بهبهانی شاعر و یکی از امضاکنندگان این نامه در مورد آن چنین می‌گوید: «من فکر می‌کنم که این اعلامیه بسیار بسیار موثر بود. این اعلامیه در تاریخ خواهد ماند، همانطور که اعلامیه ۱۳۴ نفر هنوز ارزش خودش را در تاریخ نگه داشته، این اعلامیه ۱۴۸ هم همانطور باقی خواهد ماند و امیدوارم که گویای ستمی باشد که بر این مردم رفته است».
منظور خانم بهبهانی از اعلامیه ۱۳۴، نامه‌ای است که ۱۳۴ نویسنده و شاعر در سال ۱۳۷۳ با عنوان «ما نویسنده‌ایم» منتشر کرده و در آن نسبت به جو سانسور و اختناق موجود به شدت اعتراض کردند. پیش‌نویس این نامه را محمد مختاری نویسنده‌ای که در جریان قتل‌های زنجیره‌ای سال ۱۳۷۷ کشته شد تهیه کرده بود. بعد از انتشار این نامه، ۲۳ نفر از امضاکنندگان آن تحت تعقیب قرار گرفتند.
رویارویی با مردم، یک جنگ تمام عیار
سیمین بهبهانی معتقد است آنچه در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری روی داد یک “جنگ تمام عیار” بود. او می‌گوید: «این وقایعی که اتفاق افتاد فقط رویارویی و دشمنی با مردم نجیبی بود که حق خودشان را می خواستند. وقتی که از سر پشت بام‌ها مردم را گلوله باران کردند، اسم این را ما جنگ می‌گذاریم، در واقع من نمی توانم بگویم این رویارویی با مردم کمتر از جنگ بود».
سیمین بهبهانی وظیفه شاعران و نویسندگان را ثبت وقایع اخیر در تاریخ می‌دانداین شاعر ایرانی معتقد است انجام این کارها به نام اسلام در حقیقت بی‌آبرو کردن اسلام است: «و ننگ بر آنهایی که به اسم اسلام این فجایع را انجام می‌دهند یعنی اسلام را بی‌آبرو می‌کنند و من نمی‌دانم با کدام رویی باید دوباره دم از اسلام بزنند و بگویند برای حفظ اسلام».
علی اشرف درویشیان، نویسنده، علی باباچاهی، شاعر، رضا براهنی، شاعر و نویسنده و ناصر زرافشان نویسنده و حقوقدان از جمله امضاکنندگان بیانیه شاعران و نویسندگان در اعتراض به وقایع اخیرند.
سیمین بهبهانی می‌گوید وظیفه شاعران و نویسندگان است که وقایع کنونی ایران را در تاریخ ثبت کنند. وی سرودن آخرین شعر خودش با نام «سجاده، فرش عنف و تجاوز» را تلاشی در جهت ثبت بخشی از این رویدادها می‌داند:
سجاده فرش عنف و تجاوز، ای داعیان شرع خدا را!
بر قتل‌عام دین و مروت، دست که بسته چشم شما را ؟
الله اکبر است که هرشب، همراه جانِ آمده بر لب
آتشفشان به بال شیاطین، کرده‌ست پاره پاره فضا را
از شرع غیر نام نمانده‌ست، از عرف جز حرام نمانده‌ست
بر مدعا گواه گرفتم، جسم ترانه قلب ندا را
انصاف را به هیچ شمردند، بس خون بیگناه که خوردند
شرم آیدم دگر که بگویم، بردند آبروی حیا را
سهراب‌ها به خاک غنودند، آرام آنچنان‌که نبودند
کو چاره‌ساز نفرت و نفرین، تهمینه‌های سوگ و عزا را ؟
زین پس کدام جامه بپوشند، بهر کدام خیر بکوشند
آنان‌که عین فاجعه دیدند، فخر امام ارج عبا را
سجاده تارو پود گسسته‌ست، دیوی بر آن به جبر نشسته‌‌ست
گو سیل سخت آید و شوید، سجاده و نماز ریا را
+ There are no comments
Add yours