گزارشگران بدون مرز بار دیگر سرکوب مطبوعات و آزادی بیان در ایران را محکوم کرد و پنج ماه پس از آغاز تظاهرات در اعتراض به نتایج اعلام شده انتخابات روزنامه‌نگاران همچنان قربانی سرکوب‌اند.
بنابر اعلام این سازمان بین المللی مدافع حقوق روزنامه نگاران و وب نگاران”تهدید،احضار و بازداشت‌ها ادامه دارند و هم اکنون ٣٢ روزنامه‌نگار و وب‌نگار در زندان بسر می‌برند” و گزارشگران بدون مرز خواهان پایان دادن به اعمال فشار بر خانواده زندانیان و مدافعان حقوق بشر است.
گزارشگران بدون مرز دربیانیه جدید خود اعلام کرد”ما نگرانیم که با تشدید رعب و وحشت و سانسور مقامات ایرانی موفق شوند کشور را از روزنامه نگاران مستقل خالی کنند. حرفه کاران رسانه‌ها امروز در برابر دو انتخاب قرار دارند یا سکوت و یا روشنگری و پیوستن به همکاران خود در زندان و ترک کشور.”
اکو کردنسب روزنامه نگار نشریه توقیف شده کرافتو در تاریخ ٢٠ آبان در حاشیه تظاهرات اعتراضی به اعدام زندانی سیاسی احسان فتاحیان در سنندج بازداشت و به محل نامعلومی انتقال یافته است. خانواده این روزنامه‌نگار تا امروز از وی بی اطلاع هستند. آکو کردنسب پیش از این در ٣٠ تیرماه ١٣٨٧ توسط ماموران وزارت اطلاعات در دفتر این نشریه بازداشت و در ٣١ شهریور ماه به سه سال زندان برای “جاسوسی” محکوم شده بود. ۲۲ آبان اعلام شد که دادگاه تجدید نظر استان کردستان حکم سه سال زندان وی را به شش ماه حبس تعزیری کاهش داده است.
مزدک علی نظری مدیر سایت خبرنگاران صلح در تاریخ ٢٠ آبان طی تماس تلفنی بازداشت خود را به خانواده اطلاع داد. این وب نگار که در تهران تنها زندگی می کرد، از چند روز پیش ناپدید شده بود. پس از تظاهرات مخالفان در ١٣ آبان ماه ده‌ها نفر هنوز به خانه‌های خود بازنگشته‌اند. علیرغم اظهارات دادستان تهران مبنی بر آزادی همه بازداشت شدگان، اما زندانی بودن مزدک علی نظری نشان می‌دهد که وی تنها مورد ناپدید شدن نیست. بازداشت‌های خودسرانه در ایران هر روز بیشتر به ناپدید کردن اجباری شباهت پیدا می‌کنند.
گزارشگران بدون مرز از بازداشت رحیم غلامی همکار روزنامه‌های محلی اردبیل مطلع شده است. این روزنامه‌نگار در فروردین سال ١٣٨۵ بازداشت و از سوی دادگاه انقلاب اردبیل برای تبلیغ علیه نطام به یک سال زندان محکوم شده بود.
خانواده و وکلای روزنامه نگاران زندانی و مدافعان حقوق بشر در ایران همچنان قربانی تهدید و اعمال فشار مداوم نهادهای امنیتی در ایران هستند. از جمله می توان به مورد نسرین ستوده اشاره کرد که وکالت بسیاری از روزنامه نگاران زندانی را برعهده دارد و بارها به نقض آشکار حقوق موکلین خود اعتراض کرده است.
در این باره نسرین ستوده به گزارشگران بدون مرز گفته “پس حوادث انتخابات برخی از وکلا بازداشت شدند و تقریبا همه‌ی وکلای مدافع حقوق بشر احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفته‌اند. از جمله من نیز از سوی دادگاه احضار شدم اما در آنجا به من گفتند که باید برای بازجویی به وزارت اطلاعات مراجعه کنم. که این امر خلاف قانون است.”
نسرین ستوده عضو کانون مدافعان حقوق بشر است که در سال ١٣٨٢ از سوی شیرین عبادی تاسیس شد. برنده ایرانی جایزه صلح نوبل خود برای دیدار با برخی از مسئولان نهادهای بین المللی در خارج از کشور بسر می‌برد، اما خانواده وی در ایران شدیدا از سوی مقامات امنتی تحت فشار و تهدید قرار دارند.
گزارشگران بدون مرز نگرانی خود را از تهدید آزادی بیان بر روی اینترنت اعلام می کند. نیروی انتظامی اعلام کرده است که ” کمیته ویژه ای برای رسیدگی به جرایم رایانه‌ای” تشکیل داده است. رئیس پلیس مبارزه با جرائم ریانه‌ای تاکید کرده است که ” نیروی انتظامی بنا بر قانون، ضابط قضایی است و با هرگونه جرمی در اینترنت از کلاهبرداری و آگهی‌های غیرمجاز تا توهین به افراد و نشر اکاذیب برخورد می کند. “
تصویب قانون جرایم رایانه ای در مرداد ماه سال گذشته دست نیروهای نظامی را برای سرکوب در عرصه اینترنت باز گذاشته است. پس از ٢٢ خرداد علیرغم کنترل شدید، مسدود سازی هزاران سایت اطلاع‌رسانی و بازداشت بسیاری از وب‌نگاران، اما اینترنت همچنان یکی از مهمترین وسائل ارتباط‌گیری و اطلاع‌رسانی مخالفان و مدافعان حقوق بشر است. در تاریخ ٢۶ خرداد ماه “مرکز بررسی جرایم سازمان یافته” وابسته به سپاه پاسداران با انتشار اطلاعیه ای، از مدیران سایت های اینترنتی خواسته بود مطالبی که حاوی “تبلیغ آشوبگری و تهدید مردم و شایعه” باشد را حذف کنند و گرنه “اقدامات قانونی ما می تواند برای آنها بسیار سنگین باشد.” مرکز وابسته به سپاه، معترضان را متهم کرده بود که با “دروغ ها و تهمت های ساختگی و سازماندهی شورشها” از طریق اینترنت به”تبلیغ آشوبگری” و “شایعه پراکنی” مشغولند.
گزارشگران بدون مرز در پایان بیانیه خود تاکید کرده که”ایران بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در خاورمیانه است و در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات، منتشر شده در مهر ماه ١٣٨٨ در میان ١٧۵ کشور در رده ١٧٢ قرار دارد.”
+ There are no comments
Add yours