ایسنا :یک روانشناس و کارشناس مسائل خانواده گفت: یک سوم طلاقها تحت تاثیر والدین است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) – منطقه خراسان، دکتر حمید حبشی در کارگاه آموزشی ازدواج با موضوع رابطه والدین با فرزندان در حوزه ازدواج «تعامل یا تقابل»، در تالار رازی دانشکده بهداشت با بیان اینکه نقش والدین در ازدواج بسترسازی، حمایت و پشتیبانی است، افزود: رایجترین مسیری که والدین در ازدواج فرزندانشان از آن پیروی میکنند بر این مبناست که همین که فرزند سن و سالی مییابد و به شرایطی میرسد، میگوییم بفرمایید ازدواج کنید.
وی ادامه داد: این سادهترین مسیر ازدواج است که بر هیچ مبنا و قاعدهای استوار نیست.
وی افزود: در خانوادههایی که پدر نگاه مالکیتی دارد و آن را در همه رفتارهایش اعمال میکند، برای اعمال این مالکیت در سطح زندگی به کنترل و نظارت دائمی همسر و فرزند میپردازد تا رفتار و حتی حالتها و افکار آنها را در حیطه فرامین خودش حفظ کند.
این کارشناس مسائل خانواده گفت: این نوع برخورد احساس اسیر بودن را در فرزندان به وجود میآورد.
وی با بیان اینکه رفتار نظارت و کنترلی شدید بر فرزندان، باعث شکلگیری تقابل میشود، افزود: به این ترتیب والدین و فرزندان مقابل هم قرار میگیرند و این تقابل به خصوص در زمانی که فرد به سن و سال و قدرت جسمی و روانی برسد، منجر به ایجاد درگیری میشود.
وی اظهارداشت: وجود چنین درگیریهایی در خانواده یک علامت هشدار است که باید آن را جدی بگیریم.
این روانشناس و کارشناس مسائل خانواده ادامه داد: معمولاً والدین در زمان بروز چنین درگیریهایی، تمام امکانات را از فرزندشان میگیرند و تصور میکنند اگر فشار را زیاد کنند، کنترلش کردهاند در صورتی که این رویه درگیری را بیشتر میکنند.
وی ادامه داد: دختران به دلایلی مثل ترس و نیروی کم جسمانی دچار اختلالات رفتاری مثل حاشیه نشینی، افت تحصیلی، درگیری با خواهر و برادر میشوند که در صورتی که این اختلالات برطرف نشود، اختلالات روانی، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، روانپریشی و وسواس به دنبال آن بروز میکند.
وی همچنین گفت: زنی که به خانواده نمیرسد و مردی که به جای خانواده به کامپیوتر و دوست روی میآورد، در حقیقت در معرض آسیب روانی است و در صورتی که به این نشانهها توجه نکنیم، با مشکلات بزرگ مواجه میشویم.
دکتر حبشی اظهار داشت: والدین باید بدانند که آنها مسوولند و رسالت دارند نه مالکیت.
وی ادامه داد: در گذشته والدین خود را مالک میدانستند ولی حالا میدانیم که فرزندان نزد ما امانتاند و کار ما اجازه دادن و تکلیف کردن نیست.
وی گفت: به جای کنترل بیش از حد باید از خودمان بپرسیم آیا زمینه مناسبی برای رسیدن فرزندانمان به سطح رشد و کمالات فراهم کردهایم؟ گاهی پدر و مادری که باید سبب رشد و تکامل فرزندشان میشدند، سد و زندان شده و فرزند را تباه میکنند.
دکتر حبشی با اشاره به اینکه فرزند باید به کلام پدر و مادر اشتیاق داشته باشد نه بیمیلی، افزود: رهایی رفتار، همراهی و هماهنگی به دنبال دارد و والد تبدیل به بود و نبود و هست و نیست فرزند میشود. چنان که علامه جعفری میگوید هر چه جعفری دارد یک دهم آن چیزی است که مادرم زمینه سازی کرد؛ یا دکتر حسابی میگوید من هر چه شدم، نتیجه آن چیزی بود که والدینم فراهم کردند.
وی با بیان اینکه راه درست در مدیریت خانواده این است که مسیر مالکیت را در زندگی پاک کنیم، گفت: والد در نگاه امانتداری به تشخیص و ارزیابی خودش میپردازد و در این نوع نگاه به محبت باید رسید نه مالکیت.
وی افزود: در نگاه مالکیت متاسفانه برای خودمان قواعد اشتباهی میگذاریم مثل وقتی که بر ازدواج دختر بزرگ قبل از کوچکترها تاکید میکنیم در حالی که این رویه غلط است.
این کارشناس مسائل خانواده ادامه داد: در راه درست ما همه چیز را بر پایه مسوولیت و امانتداری میدانیم و تصمیمگیری را به خود فرزند محول میکنیم و اگر ما تصمیم گیرنده باشیم قدرت را از او گرفتیم.
وی اظهارداشت: والدین فرزند خوب را فرزند مطیع و در اطاعت محض میدانند در حالی که چنین فردی در زندگی آیندهاش نمیتواند در برابر کسی نه بگوید و به سمت اشتباهاتی مثل اعتیاد کشیده میشود.
وی ادامه داد: نکته مهمتر این است که عموم والدین فرزند را کنترل میکنند به این امید که رفتارش را مرتب و تنظیم کنند اما واقعیت این است که در رفتاری که به خاطر کنترل والدین است، کافیست چشم کنترل نباشد تا رفتارها عوض شود.
وی با تاکید بر اینکه خداوند انسان را کنترل کردنی نیافرید بلکه تربیت کردنی آفرید، افزود: با تربیت میل را درست میکنیم که این به این معنی نیست که والدین کنار بروند.
دکتر حبشی ادامه داد: اگر تربیت جوان را بر عهده خودش بگذاریم، انحراف حتمی است لذا باید از طریق آموزش و تربیت، کنترل درونی در او به وجود بیاوریم. به این ترتیب جوان از درون خودش رفتار خودش را کنترل میکند و این کنترل دائمی میماند.
وی در خصوص جایگاه والدین در مساله ازدواج گفت: در روش غلط والدین تکلیف تعیین میکنند و شرایط را میپسندند و رفتارهای ازدواج چه در ابتدا و چه در استمرارش را تعیین مینمایند در حالی که اگر والدین در زمینه ازدواج تعیین تکلیف و مدیریت کنیم به یک ازدواج سالم آسیب زدهاند حتی اگر فرزندشان این نوع مدیریت را از جانب آنها قبول داشته باشد.
وی ادامه داد: روش صحیح این نیست که برای جلوگیری از این نوع آسیب، روابط را قطع کنیم بلکه باید اجازه بدهیم مدیریت پسر و دختر شکل بگیرد و ما بستر و زمینهای شویم برای حمایت از آنها؛ باید رابطه بین آنها را محکم کنیم نه اینکه در این رابطه شکاف درست کنیم.
این روانشناس و کارشناس مسائل خانواده افزود: حمایت و پشتیبانی از سوی والدین، احسان و لطف از جانب فرزندان را به دنبال دارد.
وی همچنین گفت: سن ازدواج پسران 19 تا 27 سالگی است که در این زمان شور عاطفی بالاست. در صورت عدم ازدواج تا این سنین، به شور عاطفی ضربه خورده، همسر خواهی، میل به مراوده و اشتیاق زوجیت پایین میآید. این سن برای دختران نیز 17 تا 25 سالگی است.
وی با اشاره به مهریههای سنگین به عنوان یکی از موانع ازدواج افزود: آمار نشان میدهد که درصد بسیارزیادی از مهریههای سنگین پرداخت نشده و نهایتا به زندان تبدیل شده است.
دکتر حبشی در خصوص ارتباط بین جوانان قبل از ازدواج گفت: والدین فکر میکنند اگر فرزندشان همسر آیندهاش را خودش انتخاب کند، این انحراف است و این به این دلیل است که در نسل والدین چنین دیدگاهی در این خصوص وجود داشته و روابط بین دختر و پسر زشت و مسدود بود.
وی خاطرنشان کرد: والدین نباید بگذارند تشخیص و انتخاب اولیه جوان به انحراف برود؛ باید بر آن ارزش گذاشته و آن را هدایت کنند.
وی درباره دادن فرصت شناسایی به فرزندان اظهارداشت: یکی از مسائل اساسی در ازدواج پایدار کمک به تشخیص عمیقتر است؛ هر قدر جوانان با شناخت و امنیت بیشتری پا پیش بگذارند، در دوام آن ازدواج موثرتر است.
این روانشناس و کارشناس مسائل خانواده ادامه داد: پسر و دختر باید مفصل صحبت کنند اما نه در فضای بیرون بلکه در محیط خانه و در شرایط امنیت و اینگونه میتوانیم ازدواج را به سمت تصمیم سوق دهیم.
وی تاکید کرد: هر قدر خانواده مسیر تصمیم را باز بگذارد اعتبار و ارزش خود را بالا برده و فرزند بهتر میتواند تصمیم درست بگیرد.
وی در پاسخ به این سوال که خواستگاری دختر از پسر درست است یا خیر، اظهارداشت: خداوند دختر را مطلوب و پسر را طالب آفرید و اگر این رابطه را عکس کنیم پسر به سمت سایر دختران کشش پیدا میکند و از طرفی عشق به مطلوب بودن دختر از بین میرود. این کار در شرع، در قانون و در عرف حرام نیست ولی با این وجود از لحاظ ماهیتی اشتباه است؛ در این مواقع استفاده از واسط امین که در درجه اول پدر میباشد، مناسبتر است.
+ There are no comments
Add yours