فعالیت 33 خانه موقت زنان خشونت دیده در استانهای مختلف

20 خرداد 1387

مدیر کل دفتر امور زنان سازمان بهزیستی از فعالیت 33 خانه موقت زنان خشونت دیده در استانهای مختلف کشور خبر داد.

دکتر فرید براتی سده در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: خانه های موقت مخصوص زنانی است که با همسر خود دچار درگیری شده اند اما هیچگونه مساله و آسیبی ندارند، این زنان برای مدتی به این خانه ها می آیند و خدمات روانشناسی دریافت می کنند و سپس مجددا به منزل خود باز می گردند.

وی درخصوص طول مدت اقامت زنان در این خانه ها، خاطر نشان کرد: مدت ماندن متفاوت است در برخی مواقع شاید حتی 48 ساعت نیز طول نکشد اما گاهی نیز چندین روز به طول می انجامد.

مدیر کل دفتر امور زنان سازمان بهزیستی از وجود 3 خانه موقت در تهران خبر داد و تاکید کرد: در سال جاری قصد داریم کیفیت خدماتی که در این مراکز به زنان ارائه می شود را ارتقاء دهیم.

به گفته براتی، در برخی مواقع فرزندان همراه زنان نیز در این خانه ها نگهداری می شوند. وی گفت: ماهانه بطور میانگین 10 تا 15 نفر به خانه های موقت مراجعه می کنند.

◀️  مردمک:

خانه‌های امن در ایران

بحث بر ضرورت وجود خانه‌های امن در ایران درپی تلاش‌های چند سال اخیر فعالان جنبش زنان در ایران به یکی از موارد مورد توجه دولت بدل گشته است.

بسیاری از سازمان‌های فعال در زمینه حقوق زنان در ایران بارها ضرورت وجود مکان‌های امن برای زنانی که در معرض خشونت خانوادگی توسط یکی از اعضای مذکر خانواده (پدر، همسر و برادر) قرار می‌گیرند، خاطرنشان کردند ولی هر باره با مخالفت‌های دولتی و شرعی روبرو شده‌اند.

برخی بر این اعتقادند که سکنی گزیدن زنان خشونت دیده در این مراکز باعث ازهم پاشیدگی بنیان خانواده می‌شود و سبب می‌گردد زنان با هر مشکلی به سوی این مکان‌ها مراجعه کنند.

به دلیل مخالفت‌های جدی که تا کنون با طرح خانه‌های امن ایجاد شده، بهزیستی با احتیاط از وجود خانه‌های امنی که توسط این سازمان بنا شده است سخن می‌گوید و نام خانه امن را به دلیل حساسیت‌های موجود بر آن نمی‌گذارند و از اسامی مانند خانه موقت زنان استفاده می‌کنند.

براتی در مصاحبه‌ای با روزنامه کارگزاران، ضمن اشاره به آغاز به کار خانه‌های موقت زنان از سال 83 تا کنون تایید دارد که نام خانه امن را بر آن‌ها اطلاق نمی‌کنیم چون «ممکن است سوءتفاهم پیش بیاورد».

خانه‌های امن یا شلتر در تمام دنیا مکان‌های شناخته شده برای زنانی است که در معرض خشونت‌های خانگی قرار دارند. این مکان‌ها مخفی هستند و فقط پلیس از محل آن‌ها خبر دارد. مخفی بودن این مکان‌ها به این خاطر است که کسانی که این زنان را مورد خشونت قرار داده‌اند، نتوانند به آن‌ها دسترسی داشته و صدمات بیشتری را به آن‌ها وارد کنند. افراد معمولی و حتی روزنامه نگاران نمی‌توانند به راحتی از این مکان‌ها دیدن کنند.

این در حالی است که بنا به گزارش روزنامه کارگزاران « دیدن خانه موقت زنان در تهران همان‌قدر ساده است که دیدن یک مهدکودک یا کارگاه خیاطی»

خشونت خانگی در کشور

در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی، یک تحقیق ملی توسط مرکز امور مشارکت زنان در سراسر کشور در خصوص خشونت خانوادگی صورت گرفت که به موجب آن اعلام شد که 66 درصد از زنان ایرانی حداقل یک بار در زندگی‌شان خشونت خانگی را تجربه می‌کنند.

بر اساس این گزارش 30 درصد از زنان حداقل یک بار دچار خشونت فیزیکی حاد و 10 درصد دچار خشونت‌هایی با صدمات موقت شده‌اند.

این آمار نشان از میزان بالای خشونت در خانواده‌های ایرانی دارد. مکانی که بر اساس باور بسیاری باید امن‌ترین محل زندگی‌ انسان‌ها باشد ولی ظاهرا برای بسیاری از زنان به نا‌امن ترین مکان مبدل شده است.