زنان ایرانی در یازدهمین نشست زنان جهان در کیپ تاون آفریقای جنوبی

25 آبان 1387

مدرسه فمینیستی: یازدهمین نشست زنان جهان با موضوع «حقوق زنان و توسعه» از بیست و چهارم آبان ماه 1387 برابر با چهاردهم نوامبر در «کپ تاون» افریقای جنوبی آغاز به کار کرد.در این نشست که تا هفدهم نوامبر ادامه خواهد داشت حدود 1500 نفر از سازمان های زنان حضور دارند.

شیرین عبادی رییس کانون مدافعان حقوق بشر، مهناز پراکند و نرگس محمدی به دعوت مؤسسه زنان نوبلیست و آسیه امینی، شادی صدر، محبوبه عباسقلی‌زاده و ساناز الله‌بداشتی از فعالان حوزه زنان، ایرانیان شرکت کننده در این نشست هستند. همچنین قرار بود سوسن طهماسبی نیز در این کنفرانس به سخنرانی بپردازد که از خروج او از کشور جلوگیری به عمل آمد. از دیگر سخنرانان ایرانی این همایش هما هودفر است.

به گزارش شهرزاد نیوز: شیرین عبادی در اولین روز همایش “حقوق زنان و توسعه” در جلسه ای که به معرفی کمپین یک میلیون امضا اختصاص داشت ، شرکت نمود و به همراه 4 سخنران دیگر از ایران، به ارائه توضیحاتی در مورد کمپین پرداخت.

این جلسه که به ابتکار هادی قائمی از گروه “حقوق بشر ایران” برگزار شده بود، با حضور حدود 50 تن آغاز گردید. شیرین عبادی نخست برای آشنائی حضار لیستی از قوانین تبعیض آمیز که پس از انقلاب 57 در ایران وضع شده اند، را ارائه کرد.

برای اولین بار در یکی از جلسات بین المللی تعداد شرکت کنندگان ایرانی بیش از غیر ایرانی های حاضر در جلسه بود.

موضوعات محوری که شیرین عبادی در طول سخنانش و در زمان پاسخ دهی به سوالات مورد توجه قرار داد، دربرگیرنده قوانین تبعیض آمیز در ایران، تلاش زنان برای مبارزه با این قوانین و ابتکار کمپین برای اتکا به آنچه وی “اسلام مدرن” نامید، بودند.

شیرین عبادی، کمپین یک میلیون امضا را موفق ترین جنبش زنان در خاورمیانه نامید و اظهار داشت که ایده برابری در خانه هر ایرانی نفوذ کرده است.

شبکه همبستگی با مبارزات زنان ایران نیز در مورد ین همایش به نقل از شهرزادنیوز نوشته است: «نخستین همایش “انجمن برای حقوق زنان در توسعه” در سال 1983 در واشنگتن برگزار شده و پس از آن هر دو سال یا سه سال یکبار، هم با انگیزۂ پژوهش یا گفت‌وگو و تجربه‌رسانی و هم به عنوان فراخوانی برای کنش و حرکت زنان، در کشورهای گوناگون سازماندهی یافته است. امسال در “کمیتۂ بین الملی برنامه‌ریزی” این نهاد، دهها زن کوشنده با پس‌زمینه‌های فرهنگی گوناگون از کشورهای عربی، آسیا، آمریکای لاتین، آمریکای شمالی و اروپا حضور دارند. درهای این انجمن به روی همۂ کسانی که به گونه‌ای علیه تبعیض جنسی زنان می‌کوشند، گشوده است. در حال حاضر 5000 نفر از بیش از 130 کشور جهان عضو این انجمن هستند و از این شمار 300 نفر عضو نهادهایی هستند که برای حقوق زنان تلاش می کنند. یک سوم اعضای “انجمن برای حقوق زنان در توسعه” را زنان جوان تشکیل می‌دهند.

همایش پیشین در سال 2005، در شهر بانکوک، یکی از مهم‌ترین مراکز صنعت سکس، بردگی جنسی و روسپیگری، انجام گشت و امسال نیز کیپ تاون با اهالی آمیخته‌تبارش ( حاصل آمیزش اروپائیان، بومیان آفریقایی و بردگان وارداتی از مالزی، ماداگاسکار و اندونزی) میزبان آن است.

شمار زیادی از میزگردها و سخنرانی‌ها دربارۂ موقعیت و مبارزۂ زنان در کشورهایی است که قوانین اسلامی بر آنها حاکم است و یا در آنها بنیادگرایی مذهبی در حال گسترش است. در کنار موضوعاتی با مضمونهایی چون “قرائت‌های مذهبی برای عدالت اجتماعی” و “ظهور صداهایی نو در اسلام”، طرح موضوع “ضرورت سکولاریسم” و پیوند آن با جنبش‌های زنان همچنان برجستگی دارد. در زمینۂ بنیادگرایی مسیحی نیز زنانی کوشنده از آمریکای لاتین بحثهایی را طرح می‌کنند. چند میزگرد نیز ویژۂ جنبش زنان افغانستان، عراق و خاورمیانه است.

با نگاهی کلی، حضور زنان سخنران از کشورهای عربی، از آفریقا و آمریکای لاتین در این همایش بسیار چشمگیر است. در کنار نام زنان سخنران افغانی، نام چند زن سخنران ایرانی و ایرانی‌تبار نیز به چشم می‌خورد، چون: لاله بختیار (روانشناس، نویسنده، مترجم قرآن به انگلیسی، از آمریکا)، هما هودفر (مردم شناس و جامعه شناس، دانشگاه کنکوردیا، از کانادا) و سوسن طهماسبی (از کوشندگان کمپین یک میلیون امضاء، از ایران).*

گذشته از مسألۂ بنیادگرایی و ضرورت مقابله با آن، میزگردهایی حول نئولیبرالیسم، سیاست جهانی‌سازی و وضعیت زنان کارگر در کشورهایی چون هند، غنا، گینۂ نو، بولیوی، مکزیک، آمریکا و… برگزار خواهد شد. و البته چند میزگرد هم به طرح مباحث گرایش‌های موجود در جنبش زنان اروپا یا طرح مباحث تئوریک فمینیستی در سطح جهانی می‌پردازد، چون ناهمسازی فمینیسم با جریان ” صنعت سکس و روسپیگری” یا دفاع از “مشروعیت شغلی” روسپیان / “کارگران صنعت سکس”.

و لابلای این همه، نشست و گفتگویی با عنوان “به صدای بلند علیه نفرت هوموفوبیایی، مطالبۂ عدالت، ارج‌گزاری حقوق” توجه را جلب می‌کند که ویژۂ مسائل جنسیتی زنان کارگر آفریقایی است و از جمله به نفرت و جنایاتی می‌پردازد که در حق زنان کارگر همجنس‌گرا و تـَراـ جنسیّتی (ترانس سکسوئل) اعمال می‌شود. در این برنامه، همچنین، اشکال هنری و بیان خلاق چون سرایش، آواز، ایجاد بناهای یادبود، ایجاد بناهای ارج‌گزاری، عکاسی، قصّه‌گویی و… بررسی می‌شود. بجز این، دو کارگاه هنری هم با هدف بکاربستن خلاقیت‌های هنری در امر مبارزه برای رهایی جنسی، در دستور کار است.

به نظر می‌رسد کیپ تاون، جایی که در سدۂ هفدهم به تصرف هلندیها درآمد و حدود سه سده بردگی رسمی و قانونی را زیر سایۂ استعمارگران هلندی از سر گذراند و سپس بدست استعمارگران انگلیسی افتاد و تا سال آزادی نلسون ماندلا (1990) زیر حاکمیت رژیم نژادپرست سفید پوستان آفریقای جنوبی باقی ماند، اینک از زبان زنان حرفهای زیادی برای گفتن دارد.