مدرسه فمینیستی: مراسم اهدای جایزه بین المللی حقوق بشر ایتالیا روز 22 آذرماه در شهر مرانو برگزار شد. در این برنامه رئیس کمیته حقوق بشر بولزانو، آدولف پفچر سخنرانی کرد. ایشان سخنان خود را با اظهار تاسف از این که نسرین ستوده نتوانسته است به دلیل جلوگیری از سفرش به وسیله ماموران امنیتی فرودگاه امام خمینی در این جمع حضور داشته باشد آغاز کرد و گفت که ما از مسئولان وابسته به دولت ایران طی نامه ای خواسته ایم که دلیل شان را برای ممانعت از خروج نسرین ستوده توضیح دهند.
وی از فعالیت های نسرین ستوده در سال های گذشته و نیز در سال های خیر در مورد دفاع از کودکان زیر 18 سال و دفاع از فعالان جنبش زنان به ویژه کمپین یک میلیون امضاء سخن گفت و این که ستوده در همه این موارد وکالت اش را رایگان انجام می دهد.
آدولف پفچر در ادامه سخنانش افزود که نسرین ستوده به عنوان فعال حقوق بشر بسیار جایگاه بالایی را برای ما دارد و این جایزه قدردانی کوچکی از زحمات بزرگ اوست، باشد که این جایزه بازتاب شایسته ای در فعالیت های او و فعالیت های جنبش زنان ایران داشته باشد. راه او راهی است که ما بر آن قدر می نهیم و از آن پشتیبانی می کنیم، باشد که روزی حقوق بشر در ایران به مورد اجرا درآید.
آدولف پفتچر از نامه ای که برای سازمان عفو بین المللی انگلستان نیز نوشته سخن گفت که در آن از تمام سازمان های عفو بین المللی و حقوق بشر خواسته است که این مسئله را به گوش جهان برسانند.
سخنران بعدی «سیسی پرادر» و استرید شوانوگر مسئولان موزه زنان مرانو و شبکه موزه زنان دنیا بودند که آنها نیز از ممانعت خروج نسرین ستوده اظهار تاسف کردند.
در این قسمت ویدئویی از شیرین عبادی که مادر افتخاری این جایزه است به نمایش گذاشته شد. ایشان در سخنرانی کوتاه شان تبریکات شان را برای نسرین ستوده فرستادند و در ضمن توضیحی در این مورد که این جایزه مدافعان حقوق بشر و مدافعان حقوق زنان را در ایران تشویق بیشتری خواهد کرد و این که آنان را در مقابله با ظلم و تعدی و فشارهای غیرقانونی مسئولان تا حدودی مصون می کند.
گرازیا باربیرا نماینده مرانو در مجلس در سخنرانی خود از نقش حقوق بشر در ارزش گذاشتن به نقش زن در جامعه و در صلح زندگی کردن سخن گفت و از نقش زنان ایرانی و جنبش آن ها در تغییر دادن قوانین که عادلانه نیستند. او همچنین یادآوری کرد که در تمام دنیا نسبت به زن شرایط ناعادلانه هنوز وجود دارد و نابرابری بین زن و مرد باید با کوشش و همبستگی زنان از بین برداشته شود و همه ما می بایست از تجربه های هم در این راه استفاده کنیم.
در این قسمت رضا خندان، همسر نسرین ستوده که به اتفاق دختر 9 ساله اش در این مراسم حضور داشتند سخنرانی کرد. رضا خندان ضمن تشکر از سازمان بین المللی حقوق بشر متنی را که نسرین از فرودگاه و برای توضیح درباره عدم حضورش را فرستاده بود خواند. که مورد استقبال و نیز تاسف حضار شد.
ویدئوی فیلم نسرین ستوده که سخنرانی او بود که قبلا ضبط شده بود نیز نمایش داده شد که در آن نسرین با تشکر از برگزار کنندگان برنامه از حقوق بشر و قدمت اش که ایتالیا از 3 قرن پیش با داشتن حقوقدانانی مانند بچاریا و فری که بانی حقوق بشر در دنیا هستند یاد کرد. نسرین ستوده در سخنرانی اش از جنبش زنان ایران سخن گفت و از امید به این که روزی در ایران حقوق بشر رعایت شود.
سخنران بعدی که از مقامات شهر میرانو (استان سودتیرول) بود نیز از نسرین ستوده و جنبش زنان ایران حمایت کرد.
در پایان جایزه بین المللی حقوق بشر به نماینده نسرین ستوده یعنی همسرش رضا خندان و دخترشان داده شد. در این مراسم آرم کمپین یک میلیون امضاء (ترازوی عدالت) در همه جا با این مراسم همراه بود.
نامه نسرین ستوده که توسط همسرش رضا خندان در مراسم اهدای جایزه قرائت شد
جناب آقای Adolf Pfitcher
مدیریت محترم کمیته بین المللی حقوق بشر ایتالیا
با احترام، ضمن سپاس از آن کمیته محترم که افتخار اعطائ اولین جایزه خود را در سال جاری به اینجانب داد و ضمن سپاس از تمام تلاش هایی که شما و همکاران محترمتان برای ترتیب دادن سفر من و خانواده ام به عمل آوردید و با ابراز تاسف و حسرت از اینکه نتوانستم در برنامه ای شرکت نمایم که آن کمیته محترم به همین مناسبت در شهر مرانو برگزار می کند مایلم در خصوص سفرم که موفق به انجام آن نشدم نکاتی را با شما در میان بگذارم.
همچنانکه مستحضرید در سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران نیز آن را امضا کرده است و در زمانی که اینجانب برای اخذ جایزه ای که از طرف ان کمیته به من اعطا شده بود، عازم سفر به مرانو بودم، در فرودگاه ایران و پس از اینکه مهر خروج نیز بر روی پاسپورتم زده شد؛ توسط افرادی که خود را مامور نهاد ریاست جمهوری اعلام می کردند، ممنوع الخروج اعلام شدم و گذر نامه ام نیز توسط آنها توقیف شد. همچنانکه می دانید قبل از من بسیاری از فعالان جامعه مدنی ایران به هنگام عزیمت در فرودگاه از سفر آنها جلوگیری به عمل آمده است و این نشان دهنده آن است که تا چه اندازه دولت ایران به ارتباطات بین المللی فعالان جامعه مدنی ایران حساس است. به همین دلیل من بیش از پیش به جایزه ای که از سوی آن کمیته به من اعطا شده است احترام می گذارم زیرا که این جایزه نه تنها زمینه ای است تا بر فعالیت های من در مورد حقوق بشر بیفزاید بلکه باعث توجه بیشتر جهانیان به فعالیت های حقوق بشر در ایران می گردد.
هر چند به دلایلی که خارج از اختیارم بوده است، این شانس را پیدا نکردم تا در مراسمی که به همین منظور در آنجا برگزار می شود، در میان شما باشم اما همسرم را که در طول سال های زندگی مشترکمان همواره با همراهی و گاه راهنمایی های بی نظیرش باعث می شد تا کارها با همه سختی هایش برایمان آسان جلوه کنند برای دریافت جایزه معرفی می کنم. همچنین، خوشحالم دختر خردسالم در میان شماست. او به ویژه به آن قسمت از قانون معترض است که نظر کودکان را در زمان جدایی پدر و مادر از آنان نمی پرسند.
در هر حال مایلم بار دیگر از همه کسانی که در برگزاری این مراسم تلاش کردند و در راس آنان از جنابعالی و همکارانتان، آقایان Maurizio، Alexandro، Wolfgang و نیز از خانم ها آسترید، سیسی پرادر، الا محمدیان و صبری نجفی که در این مدت به نحوی با آنها در ارتباط بودم و زحمات زیادی را تحمل کردند تشکر نمایم.
مایلم بار دیگر با صراحت اعلام نمایم که مهمترین اثر چنین جوایزی که البته افتخار بزرگی برای برندگان آن به همراه می آورد، تعهدی است که برای پیشبرد و ارتقائ حقوق بشر برای آنان به وجود می آورد و البته من هم از این افتخار و هم از این تعهد که تعهدی خود خواسته است بهره مند شده ام. از داشتن دوستان خوبی چون شما به خود افتخار می کنم و آرزومندم در روزگاری بهتر از این در یک نقطه از دنیا ایران یا ایتالیا همدیگر را ببینیم تا از حکایت هایی بهتر سخن بگوییم و بویژه ارزوی تحقق حقوق بشر برای تک تک آحاد بشر از کودکان تا کهنسالان در سراسر دنیا را دارم.
◀️ نسرین ستوده
+ There are no comments
Add yours