دویچه وله: در جشنواره‌ی فرهنگی ـ هنری “هزار و یک ایران” اوضاع اجتماعی زنان ایران با برپایی مجالس بحث و گفت‌وگو، داستان‌خوانی، نمایش فیلم، اجرای تئاتر و موسیقی و برنامه‌های فرهنگی دیگر از سوی زنان ایرانی و آلمانی به نمایش در آمد.
جشنواره‌ی “هزار و یک ایران” که روز سیزدهم ماه مارس در شهر کارلسروهه‌ی آلمان آغاز شد، روز یکشنبه (۲۹ مارس) به پایان رسید. در این جشنواره‌ی فرهنگی ـ هنری وضعیت زنان ایران از جنبه‌های گوناگون و با اجرای بیش از ۴۰ برنامه‌ی هنری، ادبی و فرهنگی به نمایش گذاشته شد. در این برنامه‌ها، هنرمندان ایرانی درون و برون‌مرزی و کارشناسان و نویسندگان ایرانی ـ آلمانی که در کارهای خود به مسائل زنان ایران پرداخته‌اند، شرکت داشتند.
هنر معاصر از دیدگاه زن ایرانی
معرفی هنر معاصر ایران از دید زنان هنرمند، در کانون برنامه‌های این جشنواره که درچارچوب فستیوال فرهنگی “چشم‌انداز زنان” برگزار شد، قرار داشت. هنرمندان زن عکاس، نقاش، مینیاتوریست، خطاط و چیدمان کار ایرانی آثار خود را در ۹ نمایشگاه مختلف در این شهر به نمایش گذاشتند. از جمله کارهای دو عکاس جوان، آزو خان‌محمدی و نیوشا توکلیان که هر دو در ایران زندگی می‌کنند.
نیوشا توکلیان از نسل عکاسان دوربین دیجیتال است، ولی کار عکاسی را با دوربین سیاه و سفید و تاریک خانه و چاپ و ظهور عکس آغاز کرده است. تازه‌ترین عکس‌های او در آخرین شماره‌ی مجله‌ی “جغرافیای ملی” به چاپ رسیده است. سری کارهای توکلیان در باره‌ی جراحی بینی زنان که عنوان “دماغ” را یدک می‌کشد، از جمله کارهای جالب این عکاس جوان است.
تفاوت دید
در نمایشگاه‌های عکاسی هم‌‌چنین آثار ژینوس تقی‌زاده، ندا رضوی‌پور و سیمین کرامتی، در کنار عکس‌های عکاس معروف آلمانی اولا کیمینگ (Ulla Kimmig) که تحت شرایط سختی در سفرهای متعدد خود به ایران برداشته، به نمایش درآمدند و تفاوت دید این دو هنرمند را نسبت به پدیده‌های اجتماعی به‌خوبی نمایان می‌سازند.
کارهای انتقادی پرستو فروهر، هنرمندی که در فرانکفورت زندگی می‌کند، جنبه‌ی سیاسی این نمایشگاه‌ها را پررنگ تر کرد. آثار خطاطی افسانه طایی در کتاب‌خانه‌ی مرکزی شهر کارلسروهه، جلوه‌ی دیگری از هنر سنتی ـ اسلامی ایران را به نمایش گذاشت.
پشت حجاب ایران
نویسندگان و پژوهشگران آلمانی و ایرانی در بخش دیگری از این جشنواره، با برپایی مراسم داستان‌خوانی و بحث و گفت‌وگو، وضعیت اجتماعی ـ سیاسی حاکم بر ایران را زیر ذره‌بین قرار دادند.
در یکی از این مراسم، کریستیانه هوفمن که پنج سال به عنوان خبرنگار روزنامه‌ی “فرانکفورتر آلگماینه تسایتوتگ” در ایران فعالیت داشت، کتاب خود با عنوان “پشت حجاب ایران ـ نگاهی به کشوری در پرده” را معرفی کرد. او در این کتاب از تجربیات خاص خود از زندگی در ایران سخن گفته است.
در مراسم بحث و گفت‌وگویی که با شرکت نرگس اسکندری ـ گرونبرگ، استاد دانشگاه فرانکفورت، پری نیمان، مسئول امور زنان در تلویزیون شمال آلمان، و حوروش پورکیان برپاگردید، چشم‌اندازهای اجتماعی جامعه‌ی آینده‌ی ایران بررسی شد.
نمایش مد، تئاتر و موسیقی
نمایش مد لباس از سه طراح زن ایرانی، یکی از موفق‌ترین برنامه‌های این جشنواره بود. در این مراسم، نغمه کیومرثی، شادی پرند و نازنین سیدین کارهای خود را به نمایش گذاشتند. گروه‌های موسیقی زنان به نام “گروه مهر” از تهران و “گروه بانو” از شهر کلن، با اجرای چند کنسرت آمیزه‌ای از موسیقی کلاسیک و فولکلور ایرانی را اجرا کردند.
در بخش تئاتر این جشنواره، نیلوفر بیضایی، کارگردان مقیم فرانکفورت نیز شرکت داشت و یکی از تازه‌ترین کارهای خود را با عنوان “سرزمین هیچ‌کس” با بازی پروانه حمیدی ارائه کرد. بیضایی در این نمایشنامه از خواست‌ها و نیازهای نسل جوان ایرانی سخن گفته است.
“چهره‌ی حقیقی ایران”
یکی از برنامه‌هایی که در این جشنواره برای اولین بار در کارلسروهه برپا شد، مراسم عید نوروز بود که با همکاری سه انجمن ایرانی فعال در این شهر از جمله “کانون دوستداران هنر ملی ایران” و “مرکز فرهنگی ایرانیان” به اجرا در آمد.
بهمن مبشری که معاونت این کانون را به عهده دارد، در گفت‌وگویی با دویچه وله، ضمن اظهار خرسندی از نتایج جشنواره، درباره‌ی انگیزه‌ی خود برای همکاری با این فستیوال گفت: «در دسامبر سال ۲۰۰۷، به دنبال تبلیغات سوء و مبهم رسانه‌های غربی پیرامون شرایط اجتماعی ـ سیاسی ایران پس از انتخاب احمدی نژاد، ما در صدد برآمدیم تا چهره‌ای حقیقی و نزدیک به واقعیت از جامعه‌ی ایران ارائه کنیم. در این راه ما به خانم الیزابت شرآوت و خانم دکترشعله مصطفوی کمک کردیم.»
عدم حضور شیرین عبادی
مبشری که ۶۷ سال دارد و تحصیلاتش را در رشته‌ی معماری به پایان برده است، با تأکید بر این نکته که «تمام برنامه‌ها با استقبالی گسترده روبرو شد، بالاخص برنامه‌ی روز افتتاحیه و برنامه‌ی “گروه مهر”»، گفت که «فکر می‌کنم با برگزاری این فستیوال به اهداف خود رسیدیم.»
مبشری در پاسخ به این پرسش که “آیا دعوت‌شدگان از ایران با مشکلی روبرو نشدند؟” گفت: «تنها به واسطه‌ی محدودیت‌هایی که جمهوری اسلامی ایران برای خانم شیرین عبادی ایجاد کرده بود، ایشان نتوانستند در فستیوال شرکت نمایند. لذا پیام ایشان در روز افتتاحیه به زبان فارسی و آلمانی قرائت شد.»
+ There are no comments
Add yours