مادر شیوا نظرآهاری: دخترم به بند عمومی 209 منتقل شده است

5 مرداد 1388

رادیو فردا: بیش از ۴۰ روز از بازداشت شیوا نظرآهاری عضو کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر در ایران می‌گذرد.

مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی ایران پس از یک ماه با انتقال خانم نظرآهاری از سلول انفرادی به یک سلول دیگر موافقت کرده‌اند و در این سلول شیوا نظرآهاری به همراه چهار زندانی دیگر نگهداری می‌شوند.

در همین اثنا محمد نظرآهاری پدر شیوا نیز با انتشار نامه‌ای خطاب به دخترش نوشته است: «شیوا جان، باور کن در اندیشه ما زندان وعده انقلاب نبود».

شهرزاد کریمان مادر خانم نظرآهاری در گفت‌وگو با رادیو فردا از آخرین تحولات در ارتباط با پرونده اتهامی دخترش می‌گوید.

رادیو فردا: خانم کریمان، آخرین اطلاعی که از وضعیت دختر خود دارید چیست؟

شهرزاد کریمان: طی تماسی که شیوا با خانه داشت گفت که حالم خوب است و نگران من نباشید اما هنوز معلوم نیست کی آزاد می‌شوم.

او تقاضاکرده بود ما به زندان برویم و برایش پول ببریم، من از او پرسیدم مگر قرار است در زندان بمانی؟ گفت فکر نمی‌کنم به این زودی آزاد شوم و فعلاً چیزی به من نگفته‌اند.

در مورد اتهامش پرسیدم، گفت هنوز چیزی به من نگفته‌اند. از او در مورد شرایط زندان پرسیدیم، گفت زندان است دیگر. خواهرش پرسید کسی پیش تو است؟ گفت بله کسی اینجا هست.

یعنی شیوا در سلول انفرادی نیست؟

خیر، در بند عمومی ۲۰۹ است و گویا چهار نفر هم سلول هستند که یکی از آنها خانم بنی‌یعقوب است.

فکر می‌کنید این مسئله برای وضعیت شیوا بهتر است؟

همین که در انفرادی نیست برای ما دلگرمی است، چون شرایط انفرادی بسیار سخت است. فکر کنید بچه من ۳۲ روز در انفرادی به سر برده؛ در یک سلول ۱.۵ متر در دو متر بدون هیچ امکاناتی. در انفرادی حتی اجازه ندارند روزنامه داشته باشند.

انشاءالله بتوانیم این مسئله را به فال نیک بگیریم و زمینه آزادی اینها هر چه زودتر فراهم شود.

از کجا متوجه شدید هم سلولی شیوا، خانم بنی‌یعقوب است؟

من سؤال کردم می‌توانی بیشتر تماس بگیری؟ گفت نه فکر نمی‌کنم، هر بار که بازجو بیاید اجازه می‌دهد تلفن بزنیم. از او پرسیدم تنهایی؟ گفت نه به بند عمومی ۲۰۹ آمده‌ام که سلول‌های آن چهار نفری است. پرسیدم هم سلولی‌هایت چه کسانی هستند و مثل خود تو فکر می‌کنند؟ گفت مادر آنها را نمی‌شناسی، ولی یکی از آنها خانم بنی‌یعقوب است.

ما این طوری متوجه شدیم وگرنه هرچه به زندان اوین و دادگاه انقلاب مراجعه می‌کنیم همه انکار می‌کنند که اسم این بچه‌ها در لیست زندان است.

خانم کریمان، چگونه دادگاه انقلاب و زندان اوین منکر حضور یک زندانی با نام شیوا نظرآهاری در داخل زندان هستند و بعد شیوا از داخل زندان با شما تماس می‌گیرد؟

من روز عید مبعث که به زندان اوین رفته بودم، گفتم وقتی من می‌دانم بچه‌ام در ۲۰۹ اوین است چرا شما می‌گویید اسم او در کامپیوتر زندان نیست؟ جواب دادند که ما اصلاً از ۲۰۹ هیچ اطلاعی نداریم و تمام مسئولیت آن دست وزارت اطلاعات است و شما باید از آن طریق اقدام کنید.

دادگاه انقلاب هم به ما می‌گوید باید پرونده شیوا در زندان تکمیل شود و برای ما ارسال کنند تا قاضی بتواند قضاوت کند. وقتی زیاد پیگیر می‌شویم یک تلفن در دادگاه انقلاب هست که می‌گویند شماره ۳۵۱۲ را بگیر، اگر از آن طرف خط کسی گوشی را بردارد که صحبت می‌کنیم و او هم یک جواب سربالا می‌دهد و اگر بار دوم بخواهیم تماس بگیریم اصلاً گوشی را بر نمی‌دارند و پاسخگو نیستند.

در این بین پدر شیوا هم یک نامه نوشته است، دلیل این اقدام چه بود؟

پدر شیوا جزو انقلابیون سال ۵۷ بود و به رغم مخالفت‌های من و مادرش همیشه در راهپیمایی‌ها حضور داشت و همیشه به ما نوید می‌داد حکومت استبدادی برچیده خواهد شد. او خودش در چاپخانه کار می‌کرد و در چاپ کتاب‌های انقلابی که چاپ آن ممنوع بود دست داشت.

او اصلاً انتظار نداشت بعد از ۳۰ سال با آن همه فداکاری برای به ثمر نشستن انقلاب ۵۷ اکنون بیش از ۴۰ روز حتی از بچه خود خبری نداشته باشد.

پدر شیوا در تظاهرات ۳۰ خرداد امسال بیرون رفته بود و وقتی در ایستگاه نواب نیروی انتظامی به جمعیت فشار می‌آورد، زمین خورده و پایش شکسته است. با این پای شکسته مجبور است وضعیت شیوا را پیگیری کند شاید جوابی به ما بدهند.

پدر شیوا این بار بعد از ۳۰ سال، تمام بی‌عدالتی‌هایی را که شیوا گاهی در خانه مطرح می‌کرد، با چشم خود دید.