نامه هنگامه شهیدی از بند 209 اوین به مادرش

22 مهر 1388

کانون زنان ایرانی :هنگامه شهیدی ،روزنامه نگاری که بیش از یکصد روز است در زندان اوین در بازداشت موقت به سر می برد ، به مناسبت روز تولد مادرش نامه ای به او نوشته است که توسط خانواده اش برای انتشار در اختیار کانون زنان ایرانی قرار گرفته است

برای میلاد مادرم

مادرم ، ضربان قلبت عشق را در رگهایت که اکنون از فشار روزهای سخت ساخته دست بشر مسدود شده است همچنان جاری می کند و امید زندگانی را و نگاه به آسمان آبی را که شاید حالا هم کمی خاکستری شده باشد از روزنه های سخت و سیمانی دیوارهای سرد و سنگین و ساکت اوین به من ، به هنگامه ات تزریق می کند.ضرب آهنگ قلبت ای مادر نوید زندگی است . بشارت روزهایی است که می آیند و مژده آسمان آبی را در آینده ای نزدیک برایمان به ارمغان می آورند. روزهایی که بی شک در راهند و می آیند و ما چشم در راه آن روزها می مانیم که وعده خداوند است که صبح نزدیک است “الیس الله بصبح ٍقریب”.امروز 54 سال است که تنها با نام “عشق” قلبت در سینه می تپد…همان قلبی که هم سلولی ام “رویا “می گوید با صدای آن آشناست و با صدایت که مرا بارها خوانده ای چه اشکها که ریخته است.

همان قلبی که “فریبا “را به جای مادرش به سوی خود کشید وروی آن سر گذاشت و های های گریست. مادرم ! چند روزی است که ریتم ضربان قلب من با نا هماهنگی های ضربان قلب تو هماهنگ شده است.درست مانند نوای زندگی ام که سه ماه و نیم است مانند قلب من و تو ناهماهنگ می نوازد و گویی سمفونی “وحشت”به راه انداخته اند.مادرم از تو نشنیده ام اما خواهرانم به من گفته اند به آنها گفته ای تا مرا از اوین خارج نکنی قلبت را به تیغ جراهی نخواهی سپرد. مادر! من به آن قلب مهربان تا سالهای سال نیازمندم.التماس می کنم حال که راه ازادی من به حکم دادستان کل کشور مسدود شده است ، در این سلولهای سیمانی نگرانی مرا دو چندان مکن و رگهای قلبت را به آزادی بسپار…

هنگامه شهیدی 22 مهر 1388

زندان اوین بند1 نسوان اطاق14