یاسمین طباطبایی، برنده‌ی جایزه‌ی “اسکار دوبلورها”

19 فروردین 1387

یاسمین طباطبایی این جایزه را به‌خاطر دوبله‌ی فیلم‌های “زندگی به رنگ گل سرخ” و “پرسپولیس” دریافت کرد. اولی داستان زندگی خواننده‌ی مشهور فرانسوی، ادیت پیاف است و دومی زندگی مرجان ساتراپی را به تصویر می‌کشد.

یاسمین طباطبایی، هنرپیشه و خواننده‌ی ایرانی ـ آلمانی جایزه‌ی بهترین دوبلور زن آلمان را از آن خود کرد. این جایزه که به “اسکار دوبلور”ها معروف است، برای اولین بار، روز سوم آوریل در برلین، پایتخت آلمان اهدا شد. در مراسم اهدای این اسکار، بیش از ۳۰۰ تن از شخصیت‌های هنری، فرهنگی، سیاسی آلمان شرکت داشتند.

یاسمین طباطبایی این جایزه را به‌خاطر دوبله‌ی فیلم‌های “زندگی به رنگ گل سرخ” و “پرسپولیس” دریافت کرد. اولی داستان زندگی خواننده‌ی مشهور فرانسوی، ادیت پیاف، است و دومی زندگی مرجان ساتراپی، نویسنده و گرافیست ایرانی را به تصویر می‌کشد. طباطبایی در سال ۲۰۰۱ نیز به خاطر دوبله‌ی فیلم فرانسوی “هشت زن”، با بازی کاترین دونوو، در کنار گروه دوبله‌ی این فیلم، جایزه سال را دریافت کرده ‌بود.

یاسمین طباطبایی که در ایران به دنیا آمده و در آلمان بزرگ شده، چهره‌ی شناخته‌شده‌ای در عرصه‌ها‌ی سینما و موزیک آلمان است. به‌نظر منتقدان سینما، بهترین فیلمی که طباطبایی بازی کرده، فیلم “راهزنان” است که در آن خود را نه تنها به مثابه هنرپیشه‌ای با استعداد، بلکه به عنوان خواننده و آهنگ سازی برجسته نیز نشان داده است. طباطبایی موسیقی و ترانه‌های این فیلم را که برای کارگردانش کاتیا فون گارنیر، شهرتی جهانی به ارمغان آورد، ساخته بود. او در این “فیلم جاده‌ای” همراه کاتیا ریمن، هنرپیشه معروف آلمانی هنرنمایی می‌کند و با بازی درخشان و ترانه‌هایی که در زمانی کوتاه در صدر جدول “بهترین آهنگ های روز” آلمان قرار گرفتند، جایزه‌ی “صفحه طلایی” اروپای سال ۱۹۹۷ را نیز به خود اختصاص می‌دهد. هنوزهم این ترانه‌ها از کانال‌های متعدد رادیوهای آلمان پخش می‌شوند.

یکی از فیلم‌های جنجالی‌ای که طباطبایی در آن بازی کرده، فیلم “Late Show” به کارگردانی هلموت دیتل است. در این فیلم طباطبایی، نقش زن جاه‌طلبی را بازی می‌کند که تشنه‌‌ی قدرت است و برای دستیابی به آن تن به هر کاری می‌دهد، حتی لیسیدن کفش رئیسش! طباطبایی این صحنه را چنان ماهرانه بازی می‌کند که تحسین اغلب منقدین را در نقدهایی که بر این فیلم نوشته‌اند، بر‌می‌انگیزد: وقتی این زن بانفوذ تحقیرشده، کمرراست می‌کند، انگار که دیگر فاقد جسم است و وجودش تنها از یک حس قوی که آن را با نگاه منتقل می کند، سرشار است: نفرت مطلق.

طباطبایی تنها هنرپیشه‌ی مشهوری نیست. او خواننده و آهنگساز برجسته‌ای هم هست. تا به حال آلبوم‌های بسیاری از او به بازار عرضه شده‌اند: از جمله Only Love که در ماه مارس ۲۰۰۷ به صورت Solo-CD تهیه شده است. از کارهای تازه‌ی طباطبایی هم چنین تدوین موسیقی فیلم کوتاه “پاره‌های قلبم” به کارگردانی پتر اشتاوخ است که در آن نقش اول را نیز بازی می‌کند. با این که طباطبایی می گوید “هنرپیشگی، زندگی، حرفه و رسالت من است”، در حال حاضر بیشتر در صحنه موزیک فعالیت است.

„I Ran“ نام یکی دیگر از آلبوم‌های یاسمین طباطبایی است که سال پیش به بازار آمد. موزیک او گیتار‌نوازی، به سبک پاپ است و آهنگ‌هایش ترانه‌های عاشقانه با دست‌مایه‌ای از حزن. خودش در این باره می‌گوید: «من همیشه تصنیف‌های عاشقانه می‌نویسم. چیز دیگری نمی توانم بنویسم. گرایش‌های نو و تازه همیشه از کنار من رد می‌شوند. وقتی ۱۵ سال پیش، به برلین آمدم سبک تکنو در اوج خود بود و من سبک Country را برگزیدم.»

یاسمین طباطبایی که در ایران به دنیا آمده و در آلمان بزرگ شده، درباره‌ی زادگاهش می‌گوید: « دلم برای ایرانی که می‌شناختم تنگ شده است، نه ایرانی که احمدی نژاد رئیس جمهور آن است.» او نادیده‌ گرفتن حقوق زنان در ایران را “غیر قابل قبول” می‌داند و می گوید: « به عنوان یک زن خوشحال هستم که در چنین رژیمی زندگی نمی‌کنم. با وجود این آرزوی من این است و به آن شدیدا اعتقاد دارم که زمانی دوباره به ایران سفر خواهم کرد. »

ب. الف