مدرسه فمینیستی: طی ماه گذشته زنان زیادی از فعالان جنبش های اجتماعی روانه بند 209 زندان اوین شده اند . اکثر این زنان را گاه به اسم و گاه به چهره می شناختیم و از حال و هوای زنانه آنان خبر داشتیم . اما آشنایی با خانواده ها خود حکایت هایی جدید را براین آشنایی افزوده است . مصاحبه زیر با خانم پوری علی پور، مادر پریسا کاکایی، از فعالان جنبش زنان است که با بیان خاطرات خویش ، ما را به دوران کودکی و نوجوانی پریسا کاکایی می برد. پریسا کاکایی در وبلاگ شخصی اش و در همه مکتوباتش همواره از حقوق انسانی زنان و حق برابری آنان نوشته است و دغدغه همیشگی اش دفاع ازحقوق زنان به مثابه حقوق بشر است.
مدرسه فمینیستی: خانم علی پور عزیز لطفا برای ما و خوانندگان، کمی از کودکی پریسا بگویید.
◀️ من معلم باز نشسته هستم. معلم نمونه در مدرسه و منطقه بوده ام. و اصولا نه من و نه پدرش ازسیاست و موضوع های سیاسی خوشمان نمی آید و پریسا هم اتفاقا با سیاست و فعالیت سیاسی میانه ای نداشت و بیشتر در حوزه زنان و کودکان وحقوق بشر کار می کرد.پدرش 32 سال در نیروی هوایی کار می کرد. سرهنگ بازنشسته ارتش است.
مدرسه فمینیستی: خانم علی پور از شما متشکریم و امیدواریم که دختر نازنین تان هرچه زودتر آزاد شود و به آغوش گرم و صمیمی خانواده مهربان اش برگردد.
+ There are no comments
Add yours