روز شنبه ششم مارس، ۱۵ اسفند مراسمی از سوی ’’انجمن میان فرهنگی آموزش و مشاوره‘‘، ’’انجمن بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی‘‘ و گروه ’’مونیخ در همیاری با ایران‘‘ به مناسبت روز جهانی زن در شهر مونیخ برگزار شد.
در این مراسم که به دو زبان فارسی و آلمانی بود، مریم میرزا روزنامه‌نگاری که به تازگی از ایران خارج شده و میترا شجاعی روزنامه‌نگار مقیم کلن سخنرانی کردند.
ابتدا ’’اولریکه بوده‘‘ رئیس انجمن نویسندگان مونیخ و مجری جلسه مختصری در مورد هشت مارس و فعالیت‌های زنان در ایران صحبت کرد. او گفت: «اگر شما در روزنامه‌ها و مجله‌های آلمانی به دنبال خبری در مورد هشت مارس بگردید یا اصلا چیزی پیدا نمی‌کنید و یا اینکه می‌بینید گفته شده که آلمان دیگر نیازی به هشت مارس ندارد. در حالی که چنین نیست».
وی سپس در مورد فعالیت‌های زنان و نیز روزنامه‌نگاران زن در ایران به طور مختصر صحبت کرد.
اولین سخنران این مراسم میترا شجاعی روزنامه‌نگار مقیم آلمان بود.
وی ابتدا به عنوان برنامه که «جنبش زنان در ایران و نقش آن در حرکت اعتراضی اخیر» بود اشاره کرد و گفت: «این عنوان یک بار دیگر مثل صدها بار در این هشت ماه اخیر مرا به یاد این موضوع انداخت که نطفه جنبش سبز در جنبش زنان بسته شده است».
شجاعی سپس برای شاهد مدعایش به ذکر تاریخچه‌ای از برگزاری هشت مارس پس از انقلاب از سال ۱۳۷۸ تا کنون پرداخت. وی عنوان کرد که فعالان زن اولین گروهی بودند که در سال ۱۳۷۸ و در حالی که جامعه هنوز در شوک ناشی از سرکوب جنبش دانشجویی در ۱۸ تیر همان سال بود، اعتراضشان را به مکان‌های عمومی کشاندند.
وی با ذکر مختصری از برنامه‌های هشت مارس در ۱۰ سال اخیر به این نکته اشاره کرد که در تمام این سالها، سایر جنبش‌ها مثل کارگران، معلمان و حتی دانشجویان به علت سرکوب شدید قادر نبودند اعتراضاتشان را به سطح خیابان‌ها بکشانند. وی ادامه داد: «زنان سد حرکت‌های خیابانی را برای اعتراضات شکستند و پس از آنها بود که کارگران و معلمان نیز مطالبات صنفی خود را به خیابان آوردند».
این روزنامه‌نگار سپس چنین نتیجه‌گیری کرد که اعتراضات خیابانی زنان آغاز راهی بود که به جنبش سبز مردمی رسید و اظهار امیدواری کرد که این جنبش بتواند از سدی که توسط زنان شکسته شده، نهایت استفاده را ببرد.
دومین سخنران مریم میرزا بود. وی یکی از روزنامه‌نگارانی بود که در نشست دوره‌ای شورای حقوق بشر در ژنو شرکت داشت.
او گفت: «زمانی که فاطمه آلیا نماینده طرفدار چند همسری در مجلس ایران گفت زنان در ایران هم حق طلاق دارند و هم حق حضانت، من از نماینده یکی از سازمان‌های به اصطلاح غیردولتی ایران که کنارم نشسته بود، پرسیدم واقعا زنان ایران حق طلاق و حضانت دارند و او با قاطعیت گفت بله دارند».
مریم میرزا سپس توضیح داد که برخی از سازمان‌های غیردولتی در ایران در حقیقت دولتی هستند و اصولا تنها اینگونه سازمان‌ها اجازه جضور در جلسات بین‌المللی را دارند.
وی گفت زمانی که آقای لاریجانی به آمار ۶۳ درصدی دختران در ورود به دانشگاه به عنوان یکی از شاخص‌های پیشرفت زنان در جمهوری اسلامی اشاره کرد ما می‌خواستیم فریاد بزنیم که دولت شما برای کاهش این آمار، سهمیه‌بندی جنسیتی گذاشته است.
پس از پایان سخنرانی‌ها شرکت‌کنندگان در این برنامه سوالات خود را با سخنرانان در میان گذاشتند.
یکی از شرکت‌کنندگان آلمانی این پرسش را مطرح کرد که با توجه به گزارش‌های رسمی ایران که می‌گویند زنان در ایران مشکلی ندارند و حتی آمار هم دراین مورد ارائه می‌دهند مثل آمار دانشجویان دختر، آیا واقعا زنان طبقات پایین‌تر و در شهرهای کوچک و روستاها از وضعیت خود راضی هستند؟
میترا شجاعی در پاسخ به این پرسش به گزارشی از منصوره شجاعی در سایت مدرسه فمینیستی در مورد زنان بزفروش میناب یکی از محروم‌ترین شهرهای ایران اشاره کرد و گفت که وقتی در مورد پرسش‌نامه‌های کمپین یک میلیون امضا برای این زنان توضیح داده شده آنها گفته‌اند حاضرند هرچیزی را امضا کنند تا شوهرانشان سر آنان هوو نیاورند.
یکی دیگر از شرکت‌کنندگان آلمانی نیز مایل بود بداند که آیا زنان ایرانی از هیچگونه حقی برای طلاق برخوردار نیستند که شجاعی برای او توضیح داد که تنها در مواردی که زن بتواند عسر و حرجش را ثابت کند و آنهم نه همیشه شاید بتواند طلاق بگیرد.
مریم میرزا نیز در این مورد به یکی از مشاهدات خود در دادگاه خانواده اشاره کرد و گفت: «زنی برایم تعریف کرد که شوهرش دزد است و چندین بار هم به همین دلیل به زندان رفته ولی وقتی به قاضی گفته‌ام به این دلیل می‌خواهم طلاق بگیرم گفته پولی که او از راه دزدی در می‌آورد چون خرج تو و خانه‌اش می‌شود یعنی در حقیقت از آن نفقه پرداخت می‌کند حلال است، بنابراین تو نمی توانی به این دلیل طلاق بگیری».
یکی از حضار ایرانی نیز در مورد نقش جنبش زنان در نزدیک کردن زنان مذهبی به خواست برابری حقوقی پرسید. خانم شجاعی در پاسخ به این پرسش اظهار داشت که کمپین یک میلیون امضا بزرگترین دستاورد را در این زمینه داشته. وی گفت: «زمانی که فعالان کمپین برای تغییر قوانین تبعیض آمیز سراغ فتوای مراجع تقلید رفتند، بسیاری بر آنان خرده گرفتند اما نتیجه این عمل این بود که امروزه در کمپین، همه‌گونه زنی از هر طرز تفکر و ایدئولوژی وجود دارد و بسیاری از کسانی هم که فرم‌های کمپین را امضا کرده‌اند، زنان مذهبی‌ای بوده‌اند که با استناد به فتاوی مراجع، این فرمها را مضا کرده‌اند».
وی سپس به حضور طیف های مختلف زنان در همگرایی زنان برای طرح مطالبات در دوران انتخابات نیز اشاره کرد.
این نشست با اظهار امیدواری خانم ’’بوده‘‘ مجری جلسه برای تداوم اینگونه نشست‌ها به پایان رسید.
+ There are no comments
Add yours