ایلنا: یک پژوهشگر اقتصاد توسعه می گوید کاهش ساعت کاری زنان هر چند که در نگاه اول مزیتی برای زنان به شمار می‌رود اما در واقع نوعی اجحاف به این قشر محسوب می‌شود. او این اقدام مجلس را مصداق «دوستی خاله‌خرسه» می‌داند و معتقد است کم شدن ساعت کاری زنان باعث می‌شود که دیگر کارفرمایان زنان را استخدام نکنند. به نظر این پژوهشگر اقتصاد توسعه اگر زنان از عرصه اجتماع خارج شوند و دیگر کارفرمایان تمایلی به استخدام آنها نداشته باشند حرکت توسعه‌ای ایران نه تنها به تعویق می‌افتد بلکه زمین‌گیر نیز می‌شود.
کمال اطهاری در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا گفت: کاهش ساعت کاری زنان برنامه مفیدی نیست و بهتر است دولت به جای این اقدام،میزان مرخصی‌های زنان را افزایش دهد.
او ادامه داد: با کاهش ساعت کاری زنان، این گروه از جامعه از محیط کار کنار گذاشته می‌شوند زیرا با این اقدام،میزان بهره‌وری زنان در محیط‌های کاری کاهش می‌یابد و آنها نمی‌توانند آموزش‌های حین کار را به خوبی بیاموزند و معلومات خود را به روز نگه دارند و این امر در ارتقا شغلی زنان تاثیر منفی دارد، بنابراین کاهش ساعت کاری زنان در عین حال که در نگاه اول نوعی مزیت به نظر می‌رسد اما در واقع نوعی اجحاف به زنان است و باعث کاهش بهره‌وری در کشور می‌شود و مفید حال زنان نیست.
اطهاری گفت: در حال حاضر میزان مشارکت زنان در جامعه بسیار پایین است و مجلس باید اقداماتی را پایه‌ریزی کند که بر اساس آن میزان مشارکت این قشر در جامعه افزایش یابد تا شاهد ارتقای خانواده و اقتصاد کشور باشیم نه اینکه با کاهش ساعت کاری زنان، زمینه را برای خروج زنان از فعالیت‌های اجتماعی فراهم کنیم.
او تصریح کرد: زنان در سال‌های اخیر، از نظر میزان تحصیلات دانشگاهی، رشد چشمگیری داشته‌اند، اما نرخ بیکاری در زنان تحصیل‌کرده همچنان بالا است و زنان جامعه ایران که به دنبال مشارکت اجتماعی هستند و می‌خواهند در ساختن کشور مشارکت داشته باشند و در ارتقا اقتصادی و اجتماعی جامعه سهیم باشند، در حاشیه قرار دارند بنابراین مجلس باید سعی کند، شرایط را برای مشارکت بیشتر زنان فراهم کند نه اینکه سعی کندهمین گروه اندک زنان که با تلاش فراوان در ساختن جامعه مشارکت دارند، کنار بزند.
این پژوهشگر اقتصاد توسعه گفت: اصرار مجلس بر کاهش ساعت کاری زنان، جهت‌گیری اشتباهی است و مجلس نباید نگاه قشری داشته باشد و زنان را از صحنه اجتماع حذف کند.
اطهاری تاکید کرد:بعضی‌ها گمان می‌کنند با کاهش مشارکت اجتماعی زنان می‌توانند مشکل بیکاری مردان را حل کنند در حالی که این تفکری غلط و سنتی است. کنار زدن زنان برای حل مشکل بیکاری مردان ضد شایسته سالاری و عدالت و خلاف قانون اساسی است.
او ادامه داد: بسیار عجیب است که چرا مجلس به جای حل معضلات اقتصادی کشور تمام هم و غم خود را گذاشته است که کاهش ساعت کاری زنان را قانونی کند درحالی که قانونی شدن این موضوع به نفع هیچ‌کس نیست.
این پژوهشگر اقتصاد توسعه گفت: مغز جامعه مرکب از زنان و مردان جامعه است و اگر زنان از صحنه اجتماع کنار زده شوند مانند این است که جامعه فقط از نصف مغز و ظرفیت خود استفاده کند. بنابراین بهتر است نمایندگان مجلس اندکی دست نگه دارند و برای تصویب قوانین از همه مغز خود استفاده کنند.
اطهاری اظهار کرد: خروج زنان از عرصه اجتماع و محیط‌های کاری میزان فقر را در جامعه افزایش می‌دهد. در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا، تعداد افراد شاغل در خانواده دو نفر است و این کشورها تلاش می‌کنند با مشارکت همه افراد جامعه در سازندگی میزان تولید را افزایش دهند. اما با کاهش ساعت کاری زنان و به دنبال آن خروج زنان از عرصه اجتماع میزان تولید کاهش می‌یابد و از طرف دیگر بار تکفل بالا می‌رود و یک نان‌آور در خانواده وظیفه تامین معاش بقیه اعضا را عهده‌دار می‌شود.
او توضیح داد: وقتی شرایط به گونه‌ای است که میزان صادرات غیرنفتی در کشور کمتر از پنج درصد تولید ناخالص ملی یعنی حدود 10 تا 15 میلیارد دلار است و برای رسیدن به توسعه نیاز است میزان صادرات غیرنفتی ده برابر شود و آن نیز نیازمند پنج برابر شدن تولید ناخالص ملی است،مجلس باید سعی کند شرایط را برای مشارکت بیشتر زنان در جامعه فراهم کند زیرا فقط مردها نمی‌توانند کشور را به توسعه برسانند.
این پژوهشگر اقتصاد توسعه تصریح کرد: مجلس باید به فکر جهش اقتصادی در کشور باشد و افزایش تولید را در دستور کار خود داشته باشد و بداند که این جهش اقتصادی جز با مشارکت بسیار دقیق زنان و مردان در عرصه اجتماع امکان‌پذیر نیست.
اطهاری ادامه داد: مطرح شدن کاهش ساعت کاری زنان در مجلس، مصداق دوستی خاله خرسه است، زیرا با قانونی شدن این امر، جامعه آسیب می‌بیند، زیرا مردان به تنهایی نمی‌توانند از طرفی هم تولید مورد نیاز جامعه را افزایش دهند و هم بار اصلاحات اقتصادی در قالب هدفمند کردن یارانه‌ها را به دوش بکشند و برای اینکه مردم به سلامت از وضعیت کنونی اجتماع عبور کنند نیاز است که زن و مرد هر دو کار کنند و در اجتماع حضور داشته باشند و در توسعه کشور کمک کنند.
او تصریح کرد: از طرف دیگری زنانی که دارای تحصیلات عالیه هستند اگر برای سازندگی جامعه به کار گرفته نشوند، هزینه صرف شده دولت برای تحصیل آنها، به هدر رفته محسوب می‌شود و همین موضوع خود تورم‌زا است. زیرا هزینه انجام شده برای تحصیل زنان منجر به تولید و سازندگی نشده است.
این پژوهشگر اقتصاد و توسعه تاکید کرد:نمایندگان مجلس بدانند اگر زنان از عرصه اجتماع خارج شوند و دیگر کارفرمایان تمایلی به استخدام آنها نداشته باشند حرکت توسعه‌ای ایران نه تنها به تعویق می‌افتد بلکه زمین‌گیر نیز می‌شود.
+ There are no comments
Add yours