تجمع اعتراض آمیز جمع کثیری از دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز نسبت به رفتار وقیحانه ی معاون فرهنگی و دانشجویی، دکتر زاهد و رییس حراست، حسینی، با دختران و وضعیت اسفناک اخلاقی برخی از کارمندان ذیربط، امروز (دوشنبه) در صحن دانشگاه بین ساعات ۱۲ الی ۱۴ برگزار شد. به گزارش فعالین حقوق بشر و دموکراسی در ایران، بار دیگر جامعه‍ی دانشگاهی ایران شاهد هتک حرمت به چند دانشجوی دختر بود. پس از وقایع تلخ و تاسف برانگیز تهران، کرمانشاه و سبزوار این بار دانشگاه صنعتی سهند تبریز بود که چنین لکه ننگی را بر دامان مسوولین دید.
این تجمع توسط جمع کثیری از دانشجویان با هدف اعتراض به فضای مسموم فرهنگی و مخشوش شده دانشگاه که توسط مسوولین یادشده و کارمندان ذیربط پدید آمد؛ برگزار شد. در این تجمع دانشجویان با در دست گرفتن پلاکاردهایی که محتوای «تکرار حادثه کرمانشاه؟»، «نبود سند=دلیل سکوت»، «دانشگاه زنده است»، «نوآوری مسوولین در سال شکوفایی»، «حق»، «بی حیایی تا کی؟»، را در بر میگرفت و با سر دادن شعارهایی چون «ننگ بر حراست پوشالی»، «زاهد، حسینی، استعفا استعفا»، «دانشجو میمیرد ذلت نمی پذیرد» و با خواندن بیانیه ای که ریاست دانشگاه، دکتر چناقلو را هدف خود قرار می داد خواستار پاسخگویی به شرایط ناامن اجتماعی فرهنگی دانشگاه بودند.
در این تجمع که با استقبال پرشور دانشجویان دختر و بصورت خود جوش برگزار گردید؛ دختران با اعلام این جمله که: “بدانید دانشجو زنده است و شرافت و وجدان انسانی هنوز پا بر جاست”، انزجار خود را از رفتارهای غیرانسانی معاونت فرهنگی دانشجویی و رییس حراست اعلام نمودند. مسوولینی که تا دیروز ادعای اخلاقگرایی و ایجاد فضای سالم و پاک را داشتند و در این راستا از هیچ عملی چون احضار دختران به کمیته ی انضباطی و اعمال رفتارهای غیراخلاقی در جهت تفکیک جنسیتی دریغ ننمودند؛ اینک خود و کارمندان ذیربطشان با رفتارهای غیرانسانی و کتمان حقیقت، فضای فرهنگی دانشگاه را به مخاطره انداختند.
◀️ بیانیه جمعی از دانشجویانِ دختر دانشگاه صنعتی سهند تبریز
در راستای اتفاقاتی که در طی چند وقت اخیر در دانشگاه رخ داده است بر آن شدیم تا جهت احقاق حقوق دانشجویان و اعتراض به این روند بیانیه ای را صادر کنیم. در دانشگاهی که طرز پوشش و حجاب دختران، محیط فرهنگی را به مخاطره میاندازد؛ به چند دانشجوی دختر تعرض می شود و ما به دلیل عدم دسترسی به سند و مدرک- که انتظار وجود آن درخواستی غیرمعقول است- تهدید میشویم و مجبور به اختیار کردن سکوتیم. در دانشگاهی که پاسخ چرا جویی وجود چنین زمینه ای در یک محیط آکادمیک، اتهام به وضع نامناسب پوشش دختر قربانی است؛ چگونه میتوان انتظار بالندگی فرهنگی داشت؟
حداقل نیاز یک انسان برای زندگی در هر اجتماعی تامین امنیت وی میباشد که چندی است این حقوق زیر سوال رفته است. ما در محیطی محصوریم که در آن تعامل اجتماعی معمول بین دانشجویان، اعمال منافی عفت به شمار میرود و به شدت محکوم میشود اما تجاوز به حداقل های حقوق انسانی یک دانشجو، کارآمدی مسوولان را اثبات میکند!
به بازی گرفتن حرمت و آبروی دانشجویان به عناوین مختلف، از جمله مشخص کردن عده ای به عنوان ناهنجار از جهت پوشش و منش، کمیته های انضباطی به منظور ارعاب دانشجویان و برخورد تبعیض آمیز استادان، از افتخارات دیگر محیط فرهنگی ماست.
توهین تا به جایی پیش رفت که گفته شد با حضور دختران، حضور در کلاس امکان پذیر نیست! تا کجا مجبور به پذیرش عقاید دیگران و عقب نشینی از اعتقادات و تربیت خانوادگی خود هستیم؟ هنگامیکه تمام اعمال و حرکات دیکته وار بر ذهن و قالبمان حک میشود؛ چگونه انتظار گرفتن حقی که گرفتنی است نه دادنی، می رود؟
دانشگاه طی یک هدف بلند مدت و زیر بنایی قصد خطکشی بین دختران و پسران و در مقابلِ هم قرار دادن آنها را داشته است و در این زمینه با ترفندهای متفاوت و استفاده از افراد مختلف، موفق عمل کرده است. آیا زمان آن نرسیده است که به بازی مسوولین پایان دهیم و با اتحاد، در یک جبهه قرار بگیریم و برای حقوق انسانی خود بجنگیم؟ مسوول ذیربط با صدای هر اعتراضی مسوول پیگیری است. این صدای اعتراض جمعی از دانشجویان است که خواهان احقاق حقوق خود هستند.
بدانید که دانشجو زنده است و شرافت و وجدان انسانی هنوز پا بر جاست.
اما ریاست محترم دانشگاه، جناب آقای دکتر چناقلو، ما دانشجویان معترض خواستار جبران بی تفاوتیهای گذشته بوده و شروع آن را نه تنها عذرخواهی رسمی آقایان زاهد، حسینی و قالیچی میدانیم بلکه این شمایید که با عذرخواهی خود، به خاطر وضع موجود و خصوصا لکه ننگی که دامن دانشگاه را گرفته است، میباید حسن نیت خود را به اثبات برسانید.
در پایان لازم به ذکر است که حق پیگیری موضوع را تا زمان رسیدن به نتیجه مطلوب برای خود محفوظ می داریم.
+ There are no comments
Add yours