دویچه وله: یک ماه از آزادی آنگ سان سوچی، رهبر اپوزیسیون برمه و دارنده جایزه نوبل صلح می‌‌گذرد. وی در گفت‌وگو با دویچه وله از تحولات در جامعه برمه و روند‌های سیاسی می‌گوید. آنگ سان سوچی انتظار کمک‌های بیشتری از سوی آلمان دارد.
دویچه وله: شما برنامه کار روزمره‌تان چگونه است؟
آنگ سان سوجی: سرم خیلی شلوغ است. همین امروز صبح دو، سه تا ملاقات داشتم، عصر هم دو تا و هنوز هم کارم تمام نشده.
اینها چه ملاقات‌هائی هستند؟
با دیپلمات‌ها، نمایندگان احزاب، شخصیت‌ها و نشست‌های حزب‌مان، لیگ ملی برای دمکراسی. علاوه براین تماس‌های تلفنی زیادی دارم. بعدش هم ژورنالیست‌ها و گزارشگران زیادی که برای مصاحبه با من به برمه آمده‌اند.
چه تغییراتی بعد از آزادی در رانگون بیشتر توجه‌تان را جلب کرده؟
تلفن همراه. در لحظه‌ای که آزاد شدم اون همه آدم رو دیدم که از تلفن‌های همراه‌شان بعنوان دوربین استفاده می‌کردند.
وضعیت جامعه برمه چطوره؟ متوجه چه تغییراتی شدید؟
افزایش نجومی قیمت‌ها. مردم خیلی نگران هستند. همه در مورد افزایش قیمت‌ها و گرانی صحبت می‌کنند. علاوه بر این نگرش و دید جوانان به نوع مثبتی تغییر کرده. آنها می‌خواهند در روند‌های سیاسی سهیم باشند، بازتر و فعال‌تر نسبت به هفت سال گذشته هستند.
هنگام آزادی‌تان، حضور جوانانی که برای استقبال از شما آمده بودند چشم‌گیر بود. چه انتظاری از جوانان برمه‌ای دارید؟
اینکه آنها بفهمند، تغییر با دستان آنها صورت می‌گیرد و نه حزب لیگ ملی برای دمکراسی و یا هر کس دیگری. ما تلاش خودمان را می‌کنیم، اما نهایتا آرزوی من این است که آنها اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند و خود آنها تغییر را بوجود بیاورند.
آینده حزب لیگ ملی برای دمکراسی را چگونه می‌بینید؟
ما به‌عنوان یک نیروی سیاسی باقی خواهیم ماند، زیرا از پشتیانی کامل مردم برخوردار هستیم. البته قدرت دولتی سعی دارد ما را از انتخابات دور نگه‌دارد. من علیه آن مبارزه خواهم کرد و به دادگاه شکایت می‌کنم. البته این یک موضوع حقوقی است. واقعیت سیاسی اما این است که ما از اعتماد و پشتیبانی مردم برخوردار هستیم. این حمایت باعث ادامه فعالیت‌مان بعنوان یک نیروی اپوزیسیون در برمه امروز است.
آیا از هنگام آزادی‌تان تلاش کرده‌اید با رژیم تماس بگیرید؟
نه. هنوز نه. البته من پیام‌های غیر مستقیم از طریق سخنرانی و مصاحبه‌هایم می‌فرستم. علائمی مبنی بر آمادگی‌ام برای مذاکره. من فکر می‌کنم ما باید بر روی اختلاف‌نظرها بحث کنیم و به توافق برسیم. هر دو طرف باید آمادگی توافق را داشته باشند.
اما چرا هنوز گام‌های مشخصی برای انجام دیالوگ و گفت‌وگو برنداشته‌اید؟
ما منتظر زمان مناسب هستیم، که امیدوارم دور نباشد.
برمه کشوری با اقلیت‌های قومی بسیار است. روابط این اقلیت‌ها با اکثریت جامعه همیشه مناسب نبوده. شما چگونه می‌خواهید این اقلیت‌ها را جلب کنید؟
ما سال‌هاست که دستمان را به سوی اقلیت‌ها دراز کرده‌ایم و موفقیت‌هائی هم داشته‌ایم. ما در بین‌آنها نیروهای قدرتمندی داریم که در ائتلاف با ما هستند و آنها هم با لغو نتایج انتخابات سال ۱۹۹۰ مخالفت کردند. ما از پشتیانی اقلیت‌های دیگری هم برخورداریم که جزو گروه “آتش‌بس” در مناطق مرزی هستند و با علاقه فعالیت‌های ما را دنبال می‌کنند.
در هفته گذشته اعطای جایزه نوبل صلح به لیو شیائوبو، فعال چینی راه دمکراسی در دنیا بحث‌برانگیر شد. شما بعنوان برنده جایزه نوبل صلح در سال ۱۹۹۹ چه عکس‌العملی داشتید؟
من احترام عمیقی برای کمیته نروژی نوبل قائل هستم. من فکر می‌کنم باید دلائل مهمی وجود داشته باشد که جایزه امسال به او داده شده. من خودم شخصا از آنجائی که ۷ سال در حبس خانگی بودم، اطلاع زیادی در مورد لیو شیائوبو ندارم. آنچه که می‌دانم از طریق رادیو شنیده‌ام.
در اروپا خیلی‌ها از خود می‌پرسند، چگونه می‌توان از برمه حمایت کرد. شما به آنها چه توصیه‌ای می‌کنید.
کمک اول این است که همه کشورهای اروپائی یک صدا سخن بگویند. در اتحادیه اروپا چند صدائی حاکم است و این اپوزیسیون برمه را تضعیف می‌کند. یک کمک بزرگ این است که همه کشورهای اروپائی با برداشتن گام‌هائی هدفمند از دولت برمه بخواهند تا همه زندانیان سیاسی را آزاد کند و نیروهای سیاسی، بخصوص لیگ ملی برای دمکراسی را در روند‌های سیاسی سهیم کند.
آیا منظورتان یک کشور خاص اروپائی است که انتظار فعالیت بیشتری از آن دارید؟
حالا که شما دارید با من از آلمان صحبت می‌کنید، آرزو دارم که آلمان فعال‌تر باشد.
برنامه‌های هفته آینده‌تان چیست؟
از آن کسی که این روز‌ها از همه بیشتر در هراس هستم، مدیر برنامه‌هایم با تقویم‌اش است. در مورد هفته آینده هنوز باهاش صحبتی نکرده‌ام ….
مصاحبه‌گر: توماس برتلاین
+ There are no comments
Add yours