نامه ای از یک مرد به مناسبت روز جهانی زن

مایکل کافمن/ ترجمه نریمان رحیمی -14 دی 1391

مدرسه فمینیستی : امروز هم یک روز مثل همه ی روزهای دیگر برای بسیاری از زنان است: صبحانه آماده شده، کهنه ی بچه ها عوض شده، اتاق ها جارو کشیده شده، کامپیوترها روشن شده اند، به کار مریض ها رسیدگی شده، درس شاگردان مدرسه داده شده و خانه ها تمیز شده اند.

آنسوتر گروه های مردان بر طبل جنگ می کوبند، درباره ی قدرت مخرب مواد انفجاری یک اتوموبیل انتحاری حرف می زنند و از آسمان موشک باران می کنند. آنها به سربازان شان دستور می دهند هموطنانشان را بکشند تا بتوانند استخوان پاره ی قدرت را همچنان نگاه دارند.

در اینجا هنوز مردان بسیاری هستند که باور دارند کتک زدن یک زن حق طبیعی آنهاست. یا اگر هم حق آنها نباشد می گویند که نتیجه ی تاسف بار عصبانی بودن شان بوده، یا مثلا روز بدی سر کار داشته اند یا بیشتر از ظرفیت شان مشروب خورده اند.

هنوز خیلی از مردان هستند که فکر میکنند کار بزرگ کردن بچه های مان کاری سخت، بزرگ، خسته کننده اما والاست ولی با این حال کار مردان نیست. و خیلی از مردان به این باور دارند که کسی باید برای شان غذا بپزد و محل زندگی شان را تمیز کند، مثل اینکه خودشان یچه هایی هستند محتاج مراقبت یا پادشاهی صاحب قدرت.

هنوز مردان بسیاری هستند که نمی بینند چگونه دولتها، مراکز اقتصادی و محل های نیایش ما می توانند از مدیریت و رهبری برابر زنان بهره مند شوند.

هنوز مردان بسیاری هستند که مخالف حق زنان برای تصمیم گیری برای تولید مثل و کنترل روی بدن خودشان هستند.
مردان بسیاری بر این باورند که زنان در محل کار و در خیابان به آسانی می توانند موضوع شوخی ها و متلک ها و پیشنهادهای جور واجور آنها قرار بگیرند. هنوز مردان بسیاری معنی ساده ترین کلمه را نمی دانند: “نه” .

در این روز، هشت مارس روز جهانی زن، به نظر می رسد که جدایی میان زندگی و تجربه های مردان و زنان کاملا طبیعی تلقی می شود. در این زمان، زنان با این اعمال قدرت کور مردانه در چالش اند، چه در میدان جنگ، چه در محل کار و چه در خانه.

اما خیلی روشن و ساده، این چهل سال گذشته با شجاعت و پایداری زنان و دختران بیشمار شکل جدیدی بخود گرفته است. تنها در طول یک یا دو نسل، روابط نابرابر اجتماعی و باورهای هفت هشت هزارساله درباره ی زن و مرد تغییر کرده اند. هیچ گوشه ای از جهان از این تغییر بی تاثیر نمانده است.

و سر انجام، تعداد روزافزونی از مردان به صدای پرشور و فوری و ضروری زنان پاسخ می دهند. ما مردان، با برداشت های خودمان از “مردانگی” و “مرد بودن” در چالش هستیم. ما در حال تغییر رفتارمان با کودکان خود هستیم و درباره ی حرفها و رفتارمان اندیشه می کنیم.

ما در حال ساختن رابطه ای جدید با زنان هستیم، رابطه ای نه بر اساس سلطه بلکه بر اساس مسئولیت های مشترک، احترام و محبت و عشق.

من نمی توانم از طرف هیچ مرد دیگری حرف بزنم، ولی می دانم که میلیونها برادر دارم که در این کلمات با من شریک اند:

به زنان و دخترانی که در سراسر جهان الهام بخش ما هستند، 8 مارس روز جهانی زن مبارک باد!