«ستوده باد / چنین زنی…»: سروده ای از زندان برای نسرین ستوده

14 دی 1391

مدرسه فمینیستی: به گفته رضا خندان، همسر نسرین ستوده، ایشان به همراه خانواده اش توانستند با نسرین ستوده ملاقات حضوری داشته باشند. در این ملاقات حضوری که امروز، شنبه 25 تیرماه 1390 در زندان اوین صورت گرفت مادر نسرین ستوده هم بعد از 8 ماه توانست حضور داشته باشد. آقای رضا خندان به مدرسه فمینیستی گفت که توانسته به همراه دو فرزندش (مهراوه و نیما) و مادر نسرین، بالاخره بعد از مدت ها، با نسرین، ملاقات حضوری داشته باشد. وی در پاسخ این که به چه دلیل مادر خانم ستوده تاکنون موفق به دیدار و ملاقات دخترش نبوده است می گوید که سالن ملاقات به دلیل شرایط نامطلوب (از جمله پله های زیاد) امکان ملاقات را از افراد پیرسال و معلول سلب کرده و از این رو مادر نسرین تاکنون نتوانسته است در ملاقات کابینی حضور داشته باشد. با این حال امروز سرانجام پس از 8 ماه مادر نسرین توانسته است با او ملاقات حضوری داشته باشد و این دیدار طبقه گفته رضاخندان، اشک شوق نسرین را در آورده است، به ویژه آن که توانسته است بعد از مدت ها دو فرزندش را نیز در آغوش بگیرد.

نسرین ستوده که از 13 شهریورماه 1389 در بازداشت به سر می برد، به 11 سال حبس تعزیری و 20 سال محرومیت از وکالت و خروج از کشور و نیز 500 هزار ریال جریمه نقدی به واسطه عدم رعایت حجاب اسلامی در ویدئو سخنرانی اش محکوم شده است .او در حالی که در زندان بسر می برد جایزه آزادی انجمن قلم آمریکا در سال ۲۰۱۱ را برای “انجام وظیفه وکالت در چهارچوب قوانین ایران و دفاع از حقوق فعالان سیاسی” دریافت کرد. پیش از این نیز نسرین ستوده در سال 1387 جایزه بین المللی حقوق بشر ایتالیا را از آن خود کرد که در آن زمان به دلیل ممنوعیت خروج نتوانست آن جایزه را خود دریافت کند.

به گزارش مدرسه فمینیستی نسرین ستوده، روز هشتم خرداد ماه امسال، با دستبند و به همراه دو سرباز و یک زن پلیس از زندان اوین به کانون وکلا آورده شد تا در دادگاه رسیدگی به ابطال پروانه وکالت اش شرکت کند. تصویرهای منتشر شده از نسرین ستوده درحالی که با دستبند به کانون وکلا آورده شده بود، جزو تصاویر ماندگار سال 1390 بود. چهره پُر امید و مصمم و خندان نسرین در حالی که دستبند فلزی بر دست هایش زده اند، الهام بخش بسیاری از فعالان جنبش حقوق مدنی در ایران شده است. در این میان یکی از زندانیان سیاسی برجسته شعری را با الهام از همین واقعه ی ماندگار، برای نسرین ستوده سروده است و آن را از زندان برای همسر نسرین فرستاده است. متن شعر ایشان را در زیر می خوانید:

«ستوده باد / چنین زنی…»

آسمان به رنگ خاک

و خاک به رنگ خون

زنان به بند

و مردهای مرد

به زیر تازیانه در نبرد

و خون به رگ به جوش

و موج غم درون سینه ژرف و پرخروش

خروش

به قلب شهر خفته و خموش

سکوت

صدای پای صبح

میان ظلمت طویل شب به گوش ماه می‌رسد

خموش

زنی زراه می‌رسد

ز مرکبی که حامل سیاهی شب است

زنی به رنگ نور

خموش و پرصلابت و صبور

چه روزها به بند

به اتهام دانش و شعور!

زنی چو صخره‌ای رفیع و استوار و پرغرور

به شهر خفته در عبور . . .

زنی ز راه می‌رسد

ز مرکبی که حامل سیاهی شب است

دو دست او

به دستبند ظلم و جور بسته لیک

هنوز خنده بر لب است !

کسی تو گوئیا که درب خانه‌اش بروی او گشود

و او دو دست بسته را به آسمان نمود

قدم به خانه‌اش نهاد

در آرزوی داد !

خموش

بدون واژگان

به روح خسته زمان اشاره کرد

جهان دودست بسته را نظاره کرد

و در سراسر جهان

قلم زدست هر وکیل پاک پرتوان

وکیل مردمان خسته جان

به ناگهان فتاد !

و من به سجده می‌روم

گشوده باد همیشه دربهای افتخار

به روی این چنین زنی

گشاده باد

دست‌های این چنین زنی

ستوده باد

این چنین زنی ! . . .

با محبت و احترام

تقدیم به سرکار خانم نسرین ستوده

زندان اوین / 9 خرداد 1390