مدرسه فمینیستی: مراسم[1] یادبود و بزرگداشت شهلا فرجاد، پزشک و کنشگر راه صلح، عدالت و آزادی، روز یکشنبه، بیست و سوم تیرماه از سوی خانواده و تعدادی از دوستان او در برلین برگزار شد. دل نوشته ای که در زیر به قلم شیرین فامیلی می خوانید، متن صحبت های ایشان در مورد شهلا فرجاد است در این مراسم:
شهلا فرجاد از تبار انسانهایی بود که فاصله آمدن و رفتنش گرچه نه بلند، اما بسیار عمیق بود. بعضی آدم ها آرام می آیند و نقشی در محدوده زندگی خود می زنند و آرام می روند. برخی دیگر همچون شهلا فرجاد نقش و تاثیر خود را با انتخاب ها و با استفاده از فرصت ها بسیار پررنگ بر صفحه زندگی می نشانند. آنچنانکه این نقش و تاثیر هر چه می گذرد، پررنگ تر و پررنگ تر می شود، مرزها را در می گذرد و اینجا در گوشه ای از شهر برلین ما را کنار هم می نشاند.
این واقعیتی است که وقتی انسانها از کنار ما می روند و ما به جای خالی آنها نگاه می کنیم، بیشتر به جستجوی یادها و نشانه های او می رویم. همین جستجو در مدت زمان کوتاهی که شهلا از میان ما رفته است، ما را به سوی عشق بزرگ او هدایت می کند.
طرفداری شهلا فرجاد از صلح، برابری حقوق زن و مرد و عدالت اجتماعی، همیاری و همدردی او با کودکان زلزله زده، پناهجویان افغان و بیماران و درمندان، همه و همه نشان از عشق بزرگ او به انسان و انسانیت دارد.
نگاه او فارغ از پیش داوری های معمول بود. به رنج و درد همه گوش می داد و برای او فرق نمی کرد که آن از جنس رنج انسان های درون جامعه ایران است و یا از جنس رنج و درد انسانی بیرون از مرزهای جغرافیایی. انسان را می دید، چه اینجا در برلین یا پاریس و چه در ایران و افغانستان و گوشه ای دیگر. او انسان را می دید با تمام رنج ها و شادی هایش.
◀️ کار هر سینه نیست این آواز (هوشنگ ابتهاج)
پانوشت:
[1] منصوره شجاعی یکی دیگر از سخنرانان در این مراسم بود که در مورد شهلا فرجاد سخن گفت. متن سخنرانی ایشان را نیز پیشتر در مدرسه فمینیستی منتشر کردیم که می توانید آنرا در لینک زیر بخوانید:
+ There are no comments
Add yours