مدرسه فمینیستی: مطلب زیر به قلم پوریا اسدی، نگاهی است به مجموعه شعر پروانگی، اثر یاسمن آرنگ. یاسمین آرنگ دارای پنج اثراز جمله کتاب «بیدار خاموش» (نقد شعر و بررسی زندگی ژاله قائم مقامی) و مجموعه شعر «پروانگی» است که در سال 1393 توسط نشر برزآفرین منتشر شده است:
اشعار کتاب را در دو بخش مورد نقد و بررسی قرار می‌دهیم. در قسمت نخست، برخی از اشعار برجسته کتاب را به صورت جزء به نقد می کشیم:
در شعر «تسلیم»، شاعر با کمک گرفتن از تشبیهات و اصل تداعی معانی واژگان و خلق جملات وصفی جدید، به تقابل با عادات فکری می رود و ذهن را از روزمرگی کلمات رها می‌کند:
◀️ /موهایم را باد به روسری ام گره زده/…
و نمادهای ملموس تری مانند کبوتر: / می‌خواهم کبوترهایمان را پربدهم…/
و با دقت بیشتر، نمادهای خصوصی بیشتری را می توان در اشعار یافت.
کار عمده یاسمن آرنگ ضمن فضاسازی های خوب، درهم ریختگی ارکان جمله و آشنازدایی از واژگان به سبب گریز از کلیشه شدن و کلیشه گفتن و استفاده از ایماژ و ایماژ مرکزی؛ برجسته کردن زبان است؛ همانطور که می‌دانید ادبیات به زبان وابسته است و شعر با تمام ارکان وابسته تر به آن.
سرشت اصلی ادبیات چگونه گفتن است؛ شاعر جوان یاسمن آرنگ به این مهم دست یافته و توانسته به درستی از این خصیصه استفاده نماید.
+ There are no comments
Add yours