بیانیه های مختلف گروه های ایرانی به مناسبت هشتم مارس

19 اسفند 1387

بیانیه کمیته زنان کانون مدافعان حقوق بشر

«کمیته زنان کانون مدافعان حقوق بشر» در آستانه ۸ مارس، روز جهانی زن با انتشار بیانیه ای مطبوعاتی با تبریک این روز، از مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران، آزادی فعالان زنان زندانی، اقدام برای تغییر قوانین نابرابر و تحقق کرامت زنان ایرانی را خواستار شد. متن بیانیه کمیته زنان کانون مدافعان حقوق بشر به شرح زیر است:

روز جهانی زن را در شرایطی گرامی می داریم که از یک سو مبارزات تحسین برانگیز و تلاش های پیگیر و خستگی ناپذیر زنان ایران هرروز بیش از پیش افق های روشن را پیش روی نه تنها زنان ایران بلکه جامعه ایرانی به تصویر می کشد.

اکنون باور داریم که زن ایرانی جایگاه والا و کرامت واقعی انسانی خود را با تلاش خویش کسب خواهد کرد و زنان جامعه ایران به این درجه از رشد و بلوغ فکری و آگاهی رسیده اند که مطالبات برابری طلبانه و مبارزات ضد تبعیض را با اتکاء به توان و نیروی زنان و مردان آگاه جامعه پیگیری کرده و به نتیجه مطلوب خواهند رسانید.

اما از سویی دیگر نیک واقفیم که این مبارزه بس پرهزینه است. هرروز شاهد صدور احکام ناعادلانه علیه زنان فعال و گاه حبس و بازداشت غیرقانونی و غیرمنصفانه آنها و بسط سیاست های تبعیض آمیز و تلاش برای تدوین لوایح و قوانین زن ستیز در مراکز و مراجع قدرت هستیم.

نگرانی جامعه ایران از تنگ نظری و بسط تبعیض و بی عدالتی در بسیاری از گستره های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و همچنین جنسیتی هرروز بیش از پیش خود را نمایان می سازد و متأسفانه بخشی از قدرت حاکم به جای تمکین به خواست واقعی ملت ایران برای رفع تبعیض و بی عدالتی سعی در خاموش کردن صداهای منتقد و معترض تسامح طلب و از سوی افراد و نهادهای مدنی، اجتماعی و سیاسی می کند.

کمیته زنان کانون مدافعان حقوق بشر با ایمان به، به ثمر رسیدن مبارزات و تلاش های زنان و مردان ایران جهت رفع تبعیض و نابرابری و تحقق کرامت والای انسانی هرزن و مرد ایرانی از مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران می خواهند:

۱- فعالان زنان زندانی را در اسرع وقت آزاد و احکام صادره علیه فعالیت زنان را متوقف کنند. ۲- برای تغییر قوانین نابرابر و تبعیض آمیز اقدام عاجل کنند.

۳- حرمت و کرامت واقعی زنان ایران را نه فقط با شعار بلکه در عرصه عمل محقق سازند.

بیانیه 600 تن از مدافعان حقوق زنان به مناسبت روز جهانی زن: ما به راه روشن خود ادامه می دهیم

مدرسه فمینیستی: در حالی هشتم مارس، روز جهانی زن را در ایران پاس می داریم، که جامعه ما در سطح ملی و در روابط بین المللی دچار تضاد و بحران های جدی شده است، بحران هایی که یک دهه قبل به این وضوح پیش بینی نمی کردیم. تضادها و قطب بندی ها در کشور ما و نیز در منطقه و در جهان، تنش های بسیاری نیز بر جنبش زنان و مبارزات کسب حقوق برابر تحمیل کرده و جنبش زنان ایران و نیز جنبش بین المللی زنان را در سطوح مختلف دستخوش قطب بندی های شدید کرده است. نبود فضای حرکت و فعالیت های مدنی و جلوگیری از هرگونه اعتراض و انتقاد از سوی کنشگران این جنبش در سطح ملی سبب شده که این تنش ها ابعادی گسترده و عمیق تر به خود بگیرد. چرا که روزنه های هوای تازه هر روز بسته تر می شود. بی شک سرکوب و خفقان تاثیر عمیق و دیرپا بر روح مردمان می گذارد که نتیجه بلافصل آن، گسترش خشونت در روابط اجتماعی و سرشکن شدن بخش عمده ای از این فشارها بر زنان و کودکان است. با این همه اما آنچه ما را وا می دارد که امیدمان را از دست ندهیم و همچنان روز جهانی زن را پاس بداریم این واقعیت است که تا وقتی به زنان به خاطر جنس شان تبعیض روا می شود و مورد بی حرمتی و ظلم قرار می گیرند طبعا «خواهری جهانی» معنا و کارکردی راهگشا و موثر دارد، آنقدر که به رغم تمامی اختلافات عقیدتی، ایدئولوژیک، مذهبی، نژادی و زبانی مان و به رغم آن که تنش های کنونی ملی و بین المللی موجود این اختلاف ها را حتا شدت می بخشند، همچنان روز جهانی زن یکی از روزهای مهمی است که آن را از آن خود کرده ایم و مانند همه خواهران مان در سراسر جهان، سعی می کنیم در این روز، با یکی کردن صداهامان، آن را رساتر سازیم.

از جمله برای تاکید بر این واقعیت که همه ما انسان هایی که در این جامعه زندگی می کنیم، به سهم خود در برابر فجایعی که در هر گوشه جهان اتفاق می افتد مسئولیم، و حتی اگر یک به یک مان از چنین فجایعی به طور مستقیم آسیب نبینیم بی شک جوامع مان از این فجایع تخریب می شود آسیب می بینند و زندگی و آفرینش و حیات از کل جامعه بشری رخت بر می بندد و مرگ و نیستی جایگزین آن می شود. نیاز به گفتن نیست که، ملتی که با تبعیض، نابرابری، خفقان و تهدید مرگ روبرو می شود، بی شک نمی تواند زندگی شرافتمندانه ای را تجربه کند.

مشکلات و گرفتاری های زنان ایرانی به حدی است که بازگفت همه آن ها در یک بیانیه، به راستی غیرممکن است. به خصوص در سال های اخیر که موانع و فشارهای تحقیرآمیز به اوج خود رسیده است: مسئله تاکید بر چندهمسری، بازتولید آمرانه خانواده مردسالار (و اجباری شدن تشکیل خانواده در ادارات دولتی و آموزشی)، تفکیک جنسیتی محتوای آموزش ابتدایی، محدودیت ورود دختران به آموزش عالی، تشدید برخوردهای امنیتی به فعالان و مدافعان حقوق زن، شدت یافتن حذف زنان از بازار کار به بهانه بحران اقتصادی، تشدید مجازات و برخورد به دلیل ناموس و روابط عاطفی، تشدید برخورد به زنان و دختران جوان به دلیل نوع پوشش، زنانه ـ مردانه شدن فضاهای عمومی، بومی سازی جنسیتی در دانشگاه ها، و نظایر این موارد دردآور و…

اینک، در آستانه هشت مارس، و در حالی که همچنان چهار تن از فعالان جنبش زنان (عالیه اقدام دوست، زینب بایزیدی، روناک صفازاده و شهناز غلامی) به خاطر درخواست حقوق برابر در زندان بسر می برند، صدها زن دیگر که فرزندان، برادران، همسران و دوستان و آشنایانی در محبس دارند، نیز زندانی و در حبس این فجایع اند، ضمن گرامی داشت این روز همبستگی خواهرانه، اعلام می داریم فقط و فقط افزایش تلاش، ایستادگی، حفظ امید، و جستجوی راه های نو جنبش زنان ایران را در مبارزه با برخی مشکلاتی که گریبانگیر جامعه ماست یاری خواهد داد.

آری، اگر فجایع بزرگ است، اما امیدها و رویاهای کوچک یکایک ما اگر متحد شوند می تواند به حرکتی گسترده و عظیم تبدیل شود و علیه این تاریکی ها برود. از این روست که ما در روز جهانی زن، مطمئن هستیم که امیدها و رویاهای مان، مقاومت روزمره مان، ایستادگی و کوشش مان مارا به تداوم مبارزه برحق مان وا می دارد. ما به راه روشن خود برای کسب برابری و آزادی ادامه می دهیم و امید داریم که زندگی بهتر و انسانی تر نیز با تلاش یکایک ما به دست خواهد آمد.

بیانیه کمیته زنان سازمان دانش آموختگان به مناسبت روز جهانی زن

ادوارنیوز:8 مارس همیشه فرصتی برای بازخوانی فعالیت های زنان بوده و روزی در تقویم که قضاوتی در امور مرتبط با زنان صورت گیرد. درایران نیز 8 مارس همیشه فرصتی برای گردهمایی زنان و برگزاری نشست ها بوده ، هر چند همین مجال اندک نیز با گذشت زمان از زنان گرفته شد.

زنان ایرانی با تلاش‌های فردی و اجتماعی خود همواره در بطن وقایع تاریخی و اجتماعی ایران نقش آفرین بوده‌اند و به بیان مطالبات خویش پرداخته‌اند،امروز نیز میزان مقاومت و تسلیم ناپذیری زنان و دختران ایرانی در عرصه‌های اجتماعی – سیاسی ایران نوید دستیابی زنان به “جایگاهی برابر” با مردان را در صحنه‌های مبارزات اجتماعی و سیاسی را می‌دهد و میراثی تاریخی از خود به جای گذشته اما واقعیت تلخ بهای گزافی است که زن امروز برای به کرسی نشاندن این اصل مسلم پرداخته و می پردازد اما این محدودیت ها به روایت آنچه در تاریخ ایران تا به امروز گذشته ، هیچ از حرکت رو به پیش زنان نکاسته و گام هایشان را نیز در این مسیر استوارتر کرده است.

یکی از مطالبات زنان طی سال های متمادی حق دسترسی به امکانات برابر در حوزه های عمومی و خصوصی بود تا بتوانند بر موقعیت فرودستی تاریخی خویش فایق آیند ، رفع خشونت علیه زنان در حوزه های گوناگون نیز وجه دیگر مبارزات زنان در مسیر اعتلای جایگاه زن ایرانی بوده است.

شگفتا امروز عده‌ای نمی خواهند صدای قدم های زن ایرانی را بشنوند و با طرح‌هایی همچون سهمیه بندی جنسیتی ، کاهش ساعات کاری زنان و در صورتی کلی تقلیل حضور اجتماعی زن بر طبل نابرابری ها می کوبند و از سویی دیگر فضای خشونت باری که به بهانه حفظ ارزش های انقلاب بر زنان می تازد و تمام آزادی های فردی و اجتماعی آنان را تحت کنترل خود در می آورد و حقوق بشر را زیر پا می گذارد نیز امری پنهان نیست.

کمیته زنان سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی با محکوم کردن فراهم شدن شرایط بازگشت زنان به اندرونی ها که خود موجب بسط خشونت بیشتر علیه زنان می شود وظایف حاکمیتی دولت را در مقابل زنان امروز که از اصلی ترین بازیگران تحولات عرصه اجتماعی – سیاسی ایران هستند یادآوری می‌کند. اینکه دولت و حاکمیت به جای سنگ اندازی بر سر خواسته های مدنی زنان باید در جهت تخصیص برابر منابع اجتماعی بکوشد و با نگاهی کلان مبارزه قطعی با خشونت علیه زنان و برابری حقوقی زنان در عرصه های خصوصی و عمومی را به طورجدی در دستور کار خویش قرار دهد.

بیانیه دانشجویان دانشگاه آزاد به مناسبت 8 مارس

آزادنا: در هنگامه ای روز جهانی زن،هشت مارس فرا می رسد که زنان ایرانی در حوزه های مختلف از موقعیت فرودستی رنج می برند و قوانین و سنت نیز همواره زمینه های ایجاد خشونت علیه زنان را فراهم می آورد.

محیط های آکادمیک نیز از این قاعده مستثنی نبوده،در دانشگاه آزاد نیز نه تنها این رویه رایج ، حاکم بوده بلکه در بسیاری از موارد سیاستهای اعمال شده شدیدتر در موارد متعدد آزادی دختران دانشجو را نقض می نماید که می توان به دخالت در امر شخصی مانند نحوه پوشش وآرایش اشاره نمود و از سویی دیگر در حوزه ی عمومی نیز سیاستهای در پیش گرفته شده مانند بومی سازی در کنکور ورودی این دانشگاه،عدم پذیرش دختران در بسیاری از رشته هایی فنی ، تاکید بر ارزش هایی مانند جداسازی افراد و عدم تبعیت از قانون و اعمال سلیقه در واحدهای مختلف همگی حکایت از موارد متعدد خشونت علیه دختران در حوزه عمومی را دارد.

دانشجویان دانشگاه آزاد ضمن محکوم نمودن سیاستهای جاری دانشگاه آزاد که منجر به عدم امکان دسترسی برابر به امکانات آموزشی و محرومیت دانشجویان دختر می گردد خواستار تغییر قوانین در جامعه جهت تکریم واقعی جایگاه زنان و حذف خشونتی که بر ابعاد مختلف زندگی زن ایرانی سایه افکنده است می باشد .

بیانیه مادران صلح: روز جهانی زن را گرامی می داریم

وبسایت مادران صلح :می دانیم که بیش از یکصد سال ازآن روز تاریخی که زنان کارگر شیکاگو در راه استیفای حقوق برابر صنفی خود به‌پا خاستند می گذرد؛ قیامی که سرکوب و به خاک و خون کشیده شد و سال ها بعد (در سال 1918) کلارا زتکین هشتم مارس، سالروز این واقعه را به عنوان «روز جهانی زن برای مبارزه در جهت گسب حقوق برابر» اعلام کرد.

ما، مادران صلح به همراه همه دلسوزان این مرز و بوم که مستقل از نحله‌های فکری مختلف، هشتم مارس را نماد عدالت خواهی زنان جهان می دانند، این روز را گرامی می‌داریم.

سال‌ها پیش از واقعه 8 مارس شیکاگو و پس از آن نیز ، زنان و مادران جهان بارها فداکارانه در جنبش‌های اجتماعی و مدنی شرکت کردند، برای آزادی و رهایی از فقر تلاش کردند و علیه بی‌عدالتی، استثمار، جنگ و اشغالگری و …همپای ملّت‌های خود مبارزه کردند و از جان‌های خویش مایه گذاشتند.

در بسیاری از کشور‌های منطقه ما نیز جنبش‌های زنان که از سال‌ها پیش پا گرفته بود، امروز به تأسیس نهاد‌های مدنی یا انجمن‌های غیر دولتی و مستقل انجامیده است و بدین ترتیب صدای زنان آگاه و آزادیخواه این منطقه علی‌رغم یکسویه بودن تبلیغات رسانه‌های غرب، به گوش دنیا می‌رسد!

این درحالی است که زنان ایران نیز در طول تاریخ پیوسته در تحولات سیاسی و اجتماعی کشور فعال بوده‌اند اگرچه کمتر دیده شدند !

در این سرزمین، از دوران مشروطه تا رژیم پهلوی، با وجود سرکوب سیاسی و تعصب و بسته بودن فضای اجتماعی تلاش‌های حق‌خواهانه زنان برای بدست‌اوردن کمترین حقوق مسلّمشان مانند سوادآموزی، درس‌خواندن و تأسیس مکتب های درون خانه ادامه داشته است . امروز این تلاش‌ها به ثمر نشسته و دختران ما اینک به درجات بالای دانش و نخبگی رسیده‌اند و درصد مهمّی از دانشگاهیان را تشکیل می‌دهند.

در رژیم‌های گذشته زمانی هم فرا رسید که که الگوهای توسعه با اعطای آزادی‌هایی به زنان ایرانی پیاده شد ، لیک از آنجایی که قوانینی متجددانه پیش از نوسازی انسانی و فرهنگی فراگیر و بدون توجه به فرهنگ بومی و سنـّتی این سرزمین اجرا می‌شد، محتوایی عمیق پیدا نکرد و از پشتیبانی همه زنان جامعه برخوردارنگردید!

در روزهای دوران‌سار انقلاب، بر هیچکس پوشیده نیست که زنان نقشی اساسی و تعیین کننده‌ ای داشتند. در زمان جنگ 8 ساله نیزاین مادران بودند که بار سنگین مقاومت را شجاعانه و با شکیبایی بر دوش کشیدند. لیک پس از تغییر قدرت و پیروزی نیز صدای آنان ناشنیده ماند و به حقوق خاص و صنفی آنان توجّه نشد. در حالی که امروز دیگر آزادی‌خواهی و حق‌طلبی زنان این سرزمین، علی‌رغم مشکلات و خشونت‌های قانونی و از بالا، درونی شده و باز گشت پذیر نیست!

بی تردید هرگونه سرکوب و ترویج پندارهای تبعیض ‌آمیز و راندن زنان به محافل خانگی و خصوصی و چشم پوشی از برآوردن حقوق آنان، نه تنها موجب محرومیت جامعه از انرژی سرشار و مثبت بخش مهمّی از آن می‌گردد، بلکه انباشت خواسته‌ها و رادیکالیزه شدن جنبش‌های اجتماعی زنان و واکنش های ناخواسته را به دنبال خواهد داشت!

ما مادران صلح ایران ضمن ارج نهادن به مبارزات عدالتجویانه زنان میهنمان و زنان صلح‌دوست همه جهان ، بر این باوریم که جر در پناه آرامش و امنیّت و روش‌های مسالمت آمیز و اصلاح‌طلبانه ، فرصت و امکانی برای تعمیق مطالبات حقیقی زنان به وجود نمی‌آید و بدون توجه به حقْوق زنان نیر هیچ حقّ اجتماعی دیگربه تمام و کمال احقاق نخواهد شد!

بیانیه کانون مدافعان حقوق کارگر به مناسب روز زن

8 مارس یادآور روزی است که در آن زمان کارگر برای بدست آوردن حقوق خود علیه سرمایه‌داری و نظام ستمگر آن به مبارزه‌ای قاطع دست زدند. سرمایه‌داری که از ابتدای ظهور خود برای پایمال کردن حقوق نیروی کار همواره از زنان وکودکان برای بدست آوردن سود بیشتر استفاده می کرد، هیچ‌گاه حاضر به پذیرش حقوق انسانی آنان به راحتی نبوده است. و همواره تلاش کرده است تا از نیروی آنان برای ارزان نگه داشتن نیروی کار استفاده کند. سرمایه‌داری هچ گاه حقوق برابر برای زنان قائل نبوده و همواره تلاش کرده است تا با استفاده از نیروی کار آنان سود خود را افزایش دهد. سرمایه داری هیچ گاه به راحتی تن به حقوق زنان نداده است.آنچه که تا کنون زنان بدست آورده‌اند همه و همه در اثر مبارزات خستگی ناپذیر خود آنان بوده است.

هرچند روز زن توسط کارگران مبارز و فعالان کارگری در سال 1910 به رسمیت شناخته شد ، اما تا سال 1930 هنوز در بسیاری از کشورهای سرمایه داری و بهشت سرمایه‌داران حق رای برای زنان به رسمیت شناخته نشده بود . در سال 1928 در انگلستان تنها زنان بالای 30 سال حق رای را بدست آوردند . نظام سرمایه داری علیرغم اینکه تبلیغ می کند که زنان موجوداتی ضعیف و ناتوان هستند اما همواره تلاش کرده تا از نیروی کار زنان در شغل‌های خاص، سخت و زیان‌آور استفاده کند و یا آنان را به عنوان ارائه خدمات جنسی به مردان عیاش و خوشگذران و شغل هایی که ارائه خدمات به مردان است، استفاده کند. درحالی که واقعیات به روشنی توانایی زنان را برای انجام تمام کارهای ضروری در یک نظام اجتماعی انسان محور به نمایش می‌گذارد . فرهنگ حاکم سرمایه‌داری به گونه‌ای با زنان برخورد می‌کند که آنان را به نیروی کار درجه دوم و بدون توانایی‌های لازم نشان دهد و کمترین دستمزدها را به آنها بپردازد.این دستمزدهای پایین نه تنها سود آنان را افزایش می دهد بلکه باعث کاهش اعتماد به نفس و خودباوری زنان می‌شود تا تداوم سود سر مایه‌داری از این طریق تضمین شود. از سوی دیگر فرهنگ فریبکار سرمایه‌داری برای مقابله با اتحاد نیروهای کار فارغ از جنسیت ، این گونه القا می‌کند که گویا این کارگران مرد هستند که مانع رشد و برابری زنان در جامعه می‌شوند. در حالی که باز هم واقعیات با صدای رسا اعلام می‌دارد که عقب‌ماندگی فرهنگی از هر نوع در جامعه مربوط به توزیع نابرابر امکانات در جامعه‌ی سرمایه‌داری است.

کانون مدافعان حقوق کارگر از مبارزات زنان برای بدست آوردن حقوق از دست رفته‌ی آنان برابر منشور خود با تمام توان حمایت می کند و اعلام می‌دارد که بدست آوردن کامل حقوق زنان تنها با دگرگونی این نظام سود‌محور و جایگزینی آن با نظام انسان‌محور امکان‌پذیر است. به همین جهت همه‌ی مردان و زنان را فرا می‌خواند تا با برنامه‌ریزی‌های اساسی تمام توان خود را برای دگرگونی نظامی به کار گیرند که در آن حقوق آنها نادیده گرفته شده و نابرابری‌های جنسیتی و قومیتی و اجتماعی هر روز ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.

بیانیه ی دانشجویان سوسیالیست دانشگاه های ایران

اخبار روز: تاریخ تمام جوامع طبقاتی تاکنون، تاریخ ستم جنسی سازمان یافته علیه زنان است. ستمی که در نظام سرمایه داری به اوج رسیده و به گونه ای مضاعف و هوشمندانه تر بر زنان اعمال می شود. اگرچه تمام آحاد بشری در نظام سرمایه داری جهانی به بند کشیده شده اند و به طرق گوناگون استثمار می شوند، زنان، به حکم منطق سودمحور سرمایه و در نظام تقسیم کار منحط سرمایه داری، از جهات مختلف و گاه بسیار پیچیده تر از مردان استثمار می شوند و موقعیتشان، تجلی بردگی نوین در نظام سرمایه داریست.

تهاجم و یورش های هر روزه سرمایه داری به طبقه کارگر، که به ویژه در پرتو بحران های اقتصادی متناوب آن شدت و فزونی می گیرد، حداقلِ زندگی انسانی و بهره مندی از حقوق بدیهی انسانی را از طبقه کارگر می رباید و این نظام و عوامل سرمایه، دائما در صدد پس گرفتن اندک دستاوردهای کارگران در طی دهه های متمادی مبارزه طبقاتی شان اند. بدین ترتیب است که زنان کارگر، که بخش اعظمی از جمعیت زنان را در سراسرجهان تشکیل می دهند، از جوانب مختلف و همزمان مورد تعرض سرمایه داری قرار می گیرند، هم ستم جنسی و هم ستم طبقاتی. این مسئله به ویژه در ایران، که تحت حاکمیت سرمایه داری اسلامی است حاد تر هم می شود، چراکه این بار مذهب نیز انواع ستم ها بر زنان را کانالیزه و ایدئولوژیزه کرده و آنها را تقویت می نماید.

از این روست که جنبش زنان، اگرچه در بدو امر ماهیتی دموکراتیک می یابد، اما بی قیدوشرط به جنبش طبقه کارگر پیوند می خورد و پیشروی آن در گرو پیشروی مبارزات طبقاتی تحقق می یابد. لیبرالیسم تاریخا و مکررا ثابت کرده است که در پیگیری حقوق انسانی، ولو کفِ حقوق دموکراتیک انسان ها، ناکافی و ناپیگیر است؛ از این جهت، این وظیفه سوسیالیست هاست که در تمام جنبش ها فعالانه در راستای احقاق حقوق و خواست های انسان ها مبارزه کنند.

جنبش زنان اگرچه مستقل از دیگر جنبش های اجتماعی است، اما بدون شک اولا جنبشی عمیقا سیاسی و رادیکال است و در ثانی در پیوند ناگزیر با دیگر جنبش ها با محوریت جنبش طبقه کارگر معنا می یابد. بنابراین، استقلال جنبش زنان، نه آن چنان که لیبرال ها با ریاکاری هدفمند تبلیغ می کنند، نه با ایزوله کردن جنبش زنان و گسست از دیگر جنبش ها و نه با ادعای غیرسیاسی بودن این جنبش پیش نمی رود، چنان که بزرگترین تجربه فمینیسم لیبرال- کمپین یک میلیون امضا_ بی نتیجه بودن و سترونی لیبرالیسم را به خوبی برملا نمود.

بنابراین، رویکرد سوسیالیستی در جنبش زنان، برای مرزبندی قاطع با هرگونه رفرمیسم و پس زدن گرایش لیبرالی که متاسفانه هنوز در جنبش زنان حضور پررنگی دارد، بایستی علاوه بر نقد بی رحمانه لیبرالیسم در جنبش زنان، بر مبنای استراتژی واحد سوسیالیستی وحدت و انسجام بیابد. بدون شک، احقاق حقوق و خواسته های زنان، در گرو توده ای شدن مبارزات آنان و جوش خوردن با مبارزه طبقاتی جاری کارگران میسر خواهد بود. از این رو، تشکل مستقل زنان، یک راهکار عملی و استراتژیک است که لزوما باید در دستور کار همه فعالین سوسیالیست جنبش زنان قرار بگیرد. همان طور که برضرورت تشکل یابی کارگران و نیز تشکل های مستقل دانشجویی و معلمان تاکید می گردد، این خواست مشخص در جنبش زنان نیز، حاکی از بلوغ سیاسی جنبش زنان، و گام بعدی چالش های نظری و سیاسی با گرایش لیبرال که تاکنون جریان داشته خواهد بود. اتحاد، استراتژی واحد سوسیالیستی و گام نهادن به مبارزه عملی، اینست رمز پیشروی جنبش رهایی زنان.

◀️  هیات اجرائی سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور

پیام روز بین المللی حقوق زنان و صلح بین المللی

“هشتم مارس ” روز بین المللی حقوق زنان و صلح بین المللی ، یادآور سالها تلاش و مبارزه در مسیر نفی خشونت ، بی عدالتی ، تبعیض ناروا وتضییع حقوق ذاتی و الهی نیمی از جامعه بشری است .

این حقیقتی تلخ است که در طول تاریخ ، درجوامع گوناگون انسانی بابرداشت نادرست و سوء استفاده از تفاوت های ناگزیر و ضروری درخلقت انسان ها ، تبعیض های ناروایی درحق آنان صورت گرفته و داستان زندگی انسان را با صحنه های ناخوشایندی از خشونت بی منطق ، تصویر کرده است . درحالی که باید مردان و زنان در تعامل و مودت ، مسیر تکامل را با عشق و همدلی طی می کردند ، دردمندانه تاریخ شاهد رنج ها و شوربختی های بسیار ی از انسان هایی بوده است که بدون اختیار خود ،در خلقت متفاوت آفریده شده اند .

خالق مهربان هستی مرد و زن را با کرامت و ارزش یکسان آفرید و درمنزلت ، عمل و رفتار او را ملاک و معیار قرار داد نه جنسیت ، و از این رو درهمه ادیان جایگاه رفیعی برای مردان و زنان صالح قرار داد. این انسان های خاکی و نافرمان بودند که خواهران ، مادران و همسران خود را آزردند و به بهانه تفاوت ها به جای تقسیم طبیعی وظایف به آن ها ظلم کردند چونان که درحق بردگان اعم از مرد و زن ستم کردند . و این نه حکم دین بلکه خرافه های فرهنگی ناشی از روزگار جهل و نادانی بود .

مبارزات زنان به ویژه درغرب برای تحقق حقوق اجتماعی ، ناشی از رشد فکری درعرصه اجتماع و تحولات اقتصادی و علمی بود که ناسازگاری تبعیض های غیرمنطقی را با روند تکامل نشان داد و به تدریج آن را محدود کرد. این روند بر سرشت انسان ها و این سرشت بر ناموس خلقت منطبق است .

بنابراین ضمن گرامیداشت ارزش این تلاش ها ، امیدواریم مصلحان و مؤمنان همه ادیان الهی و نهادها و سازمان های اجتماعی با کرامت و سعه صدر مراقبت کنند ضمن تأدیه حقوق ذاتی و الهی زنان از افراط و تفریط در این مورد جلوگیری کنند و برکوشش های خود در مسیر تحقق آن در جوامعی که هنوز آثار بی عدالتی در آن ها پیداست ، بیفزایند .

سعادت مردان و زنان در محیط مودت ، همکاری ، تفاهم و احترام به ارزش های انسانی تأمین می شود نه مبارزه خشونت آمیز بر سر بهره مندی فردی از محیط منازعه .

هرتبعیضی محکوم است چه عنوان نژادی به خود بگیرد چه جنسی و چه فرهنگی .

ما به تکامل و آرامش مبتنی بر ارزش های دینی ، اخلاقی و انسانی در خانواده ، اجتماع و جهان باور داریم . ما به زنانی که برای آزادی و برابری حقوق خود تلاش می کنند احترام می گذاریم

رئیس مؤسسه بین المللی گفت و گوی ادیان (سیدمحمدعلی ابطحی)