همگرایان جنبش زنان چه می گویند؟

21 تیر 1388

مدرسه فمینیستی: همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات که با کنفرانس مطبوعاتی 5 اردیبهشت امسال آغاز به کار خود را اعلام کرده است، طی بیانیه ای، دو خواسته محوری پیوستن ایران به کنوانسیون رفع همه گونه تبعیض علیه زنان و بازنگری و اصلاح اصول قانون اساسی به منظور گنجاندن برابری و عدالت جنسیتی را در فضای انتخابات مطرح کرده است. این همگرایی تاکنون توانسته نزدیک به 40 تشکل و 700 تن از فعالان مدنی را به خود جذب کند. در یک ماهه اخیر فعالان این همگرایی تلاش کرده اند که اهداف این همگرایی را در رسانه ها مطرح سازند. نوشته ها، گزارش ها و مصاحبه های زیر بخشی از تلاش همگرایان جنبش زنان را برای طرح اهداف این همگرایی باز می تاباند.

بیانیه آغاز به کار همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات

جزوه تشریحی همگرایی با عنوان: «خواسته های زنان از رییس جمهوری آینده»
«همگرایی جنبش زنان»: از کاندیداهای تایید صلاحیت شده می خواهیم به رد صلاحیت زنان داوطلب کاندیداتوری ریاست جمهوری اعتراض کنند

شیرین عبادی در کنفرانس مطبوعاتی آغاز به کار همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات گفت :”امروز فرصتی است که زنان ایرانی می‌توانند خواسته‌ی دیرینه‌ی خود را که برابری است به‌دست آورند، خواسته‌های ما رفع تبعیض علیه زنان و تایید کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان. ما نمی‌خواهیم از این فرصت به نفع یا ضرر کاندیدایی صحبت کنیم بلکه خواست ما کاملا جنبه‌ی مدنی دارد.”. ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

شیرین عبادی همچنین در مورد کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان که یکی از خواسته های همگرایی است گفت: «این کنوانسیون برآیندی از اجماع نخبگان حقوق جهانی است و در آن به طور کلی مسائل برابری طلبانه حقوق زنان مورد تاکید قرار گرفته است.
این سند فرصت خوبی برای توسعه برنامه های کشورها در حوزه ارتقای سطح مشارکت زنان است و ما خواهان پیوستن بدون شرط ایران به این کنوانسیون جهانی هستیم.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

مهرانگیز کار: نامزدهای انتخاباتی باید به ذکر جزییات درباره‌ی مطالبات صحبت بکنند. مثلاً اگر آقای کروبی به برابری حقوق زن و مرد معتقد هستند‌، باید بگویند با توجه به موانعی که در حال حاضر در حاکمیت ایران و احتمالاً در مکانیزم قانونگذاری ایران و به طور کلی در بینش بزرگان جمهوری اسلامی وجود دارد‌، آقای کروبی چگونه می‌خواهند زنان ایرانی را به حقوق از دست رفته‌شان نزدیک می‌کنند. یعنی در واقع زنان ایرانی از نامزدها می‌خواهند که اولاً نظراتشان را درباره‌ی این مطالبات اعلام کنند در ثانی اگر موافق هستند بگویند چگونه می‌خواهند این مطالبات را تأمین کنند. ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

مهرانگیز کار: مطالبات زنان ایرانی به اصلاح قوانین ختم نمی شود. وسعت مطالبات به اندازه ای است که سه قوه مقننه، قضاییه و مجریه برای تأمین آن وظایف و مسئولیتهایی به عهده دارند. زنان تاکنون توانسته اند در شرایط دشوار و با تحمل هزینه های هنگفت مطالبات قانونی خود را با عوامل و نهادهای مؤثر در قانون گذاری در میان بگذارند. اینک که انتخابات رئیس جمهوری و شکلگیری دولت دهم در راه است، وقت مناسب است تا زنان از عموم نامزدهای انتخاباتی بخواهند برنامه های در دستور کار خود را در مواردی که به نیمه ای از جمعیت کشور مربوط می شود با توجه به مشکلات خاص این نیمه انتشار دهند.ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

شهلا لاهیجی: «مسئله زنان مسئله استراتژیک است، مسئله زنان تاکتیک های انتخاباتی نیست بلکه یک باور عمیق برای دستیابی و رسیدن و تحقق آن باید باشد تا بشود جامعه را به توسعه پایدار یا همان سند چشم انداز بیست ساله رساند. رای کورکورانه و توده بی شکل زنان به درد هیچ کدام از کاندیداها نمی خورد.وی می گوید:اگر رای زنان را می خواهید اگر هر کاندیدایی انتخاب شد و حمایت مردم را بخواهد آن حمایت در صورتی به دست خواهد آمد که بازتاب خواسته های مردم باشد.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

شهلا لاهیجی : «هم‌گرایی جنبش زنان بدون حمایت از هیچ کاندیدایی و تنها به قصد مطرح کردن و پشتیبانی از مطالبات زنان، از فرصت انتخابات بهره می‌برد. اگر کاندیداها قول دهند و در آینده بکوشند برای محقق و اجرایی شدن این خواسته‌ها بکوشند، چهره‌یی تازه و آبرومند از ایران را شاهد خواهیم بود.» وی افزود که: با طرح این برنامه‌ها و توجه به سوابق کاندیداها، مسلما مردم ایران که بالغ هستند و گوسفندانی نیستند که نیاز به چوپان و راه‌نما داشته باشند تا راه را جزء به جزء نشان‌شان دهد، خود به انتخاب مناسبی دست خواهند زد، همان طور که اعضای هم‌گرایی جنبش زنان هر کدام تصمیم فردی خویش را خواهد گرفت.ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

سیمین بهبهانی:“ما از هر کاندیدایی که روی کار می آید می خواهیم که ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان بپیوندد و قوانین تبعیض آمیز علیه زنان اصلاح شود. ما خواهان برابری با مردان هستیم.” ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

سیمین بهبهانی: «در آینده ی نزد یک، کسی به عنوان رئیس جمهور بر مسند تکیه خواهد زد. این واقعیت است. امضاکنندگان بیانیه همگرایی جنبش زنان از این واقعیت چیزی طلب کرده اند که اگر صورت پذیرد و به دست آید، حقیقت چهره می گشاید وآشکار می شود. اما اگر ما به آن واقعیت دست نیازیده باشیم، به آن حقیقت نیز نخواهیم پیوست.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

سیمین بهبهانی: «هر چقدر زنان منسجم‌تر و نزدیک‌تر باشند، زودتر به هدف می‌رسند. این‌ها چه رأی بدهند یا نه و چه انتخابات را تحریم کنند یا نه، مسأله این است که یک نفر انتخاب یا انتصاب خواهد شد و بر مسند خواهد نشست. پس هیچ عیبی ندارد از حالا آن شخص را مکلف کنند که اگر بر مسند ریاست جمهوری نشست، باید خواسته‌های جنبش زنان را برآورده کند.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

الهه کولایی: «پس از 30 سال از یک انقلاب بزرگ که زنان در آن نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای داشتند و قانون اساسی‌ای در آن نوشته شد که علی‌رغم همه‌ی محدودیت‌ها و تنگناها که برای هر مکتوب بشری می‌تواند وجود داشته باشد، جایگاهی برای زنان در نظر گرفته بود، امروز شاهد اقداماتی با رویه‌های قانونی علیه حقوق زنان هستیم و این نشست مطبوعاتی نمادی از همگرایی در جامعه‌ی زنان ایران برای از بین بردن این مشکلات است.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

الهه کولایی: «تلاش هایی سیستماتیک برای بازگرداندن زنان به خانه ها، تشدید نابرابری و تشدید بی عدالتی ها در دسترسی های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی وجود دارد. بنابراین امروز جای بازنگری در روش ها، رویه ها و ارزیابی نتایج این تلاش ها است تا بتوانیم در فضای پیش رو با استفاده از فرصت انتخاباتی که امکان طرح مطالبات زنان را فراهم می کند، برای ارتقای زنان به جایگاهی که شایستگی آن را دارند، تلاش کنیم. الهه کولایی که در کنار دیگر زنان عضو در مجلس ششم تلاش موثری برای ارائه لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان داشته، نگاه سنتی حاکم بر نقش زن طی سال های اخیر را مانع اصلی پیوستن ایران به کنوانسیون می داند و می گوید: «در این چند سال آنقدر وضعیت حقوق زنان را به چالش کشیده اند که ناخودآگاه صحبت از کنوانسیون به حاشیه رفته است.» ادامه گزارش را دراینجا بخوانید

اعظم طالقانی: «در این همگرایی ما دست کم در چند نکته به عنوان مطالبات اصلی به اشتراک رسیده ایم.
پیوستن به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان در مجلس ششم به تصویب رسید با وجود این، هنوز این طرح در مجمع تشخیص مصلحت نظام مانده و ما انتظار داریم رییس مجمع تشخیص مصلحت که خود رییس مجلس خبرگان نیز هست، آن را بپذیرد. طالقانی ادامه داد: «این کنوانسیون سی چهل سال است که تصویب شده و بیش از 200 کشور آن را پذیرفته اند و برخی نیز با تحفظ به آن پیوسته اند و حق این بود که ایران نیز آن را امضا کند…. اینکه دولتمردان ما بخواهند در آستانه ی انتخابات بخشنامه بدهند و درباره ی برابری دیه و مواردی از این دست حرف بزنند و مردم را به پای صندوق های رای بکشانند، نمی تواند نویدی برای تحقق برابری حقوق انسانها باشد.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

شهلا اعزازی: «حضور زنان در انتخابات، به عنوان کاندیدا و رای دهنده، حضور چشمگیر دختران در دانشگاه ها و مشاغل گوناگون برای این است که آنها بگویند ما حق برابری داریم و می خواهیم خودمان برای خود تصمیم بگیریم و برنامه ریزی کنیم… محدودیت های قانونی و ترویج سنت های نادرست فرهنگی از رشد و شکوفایی زنان جلوگیری می کند و در این صورت احتمال دارد که آنها رفتار منفی و نابهنجار در پیش بگیرند. اعزازی تصریح کرد: محدودیت های قانونی و ترویج سنت های نادرست فرهنگی از رشد و شکوفایی زنان جلوگیری می کند و در این صورت احتمال دارد که آنها رفتار منفی و نابهنجار در پیش بگیرند. او حمایت و پاسخگویی به خواسته های افراد جامعه را شرط ضروری جامعه ی مدرن خواند و تصریح کرد: سازمان های غیر دولتی که وظیفه ی جمع کردن و رساندن صدای مردم به دولت ها و حل مسالمت آمیز مشکلات از این طریق را به عهده دارند، در شرایطی می توانند خوب کار کنند که آزادی عمل و بیان داشته باشند و دولت ها برای کاهش نابهنجاری ها و حل مشکلات جامعه باید از این سازمان ها حمایت کنند» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

فرزانه طاهری: «ما فعالان جنبش زنان تردید نداریم که یکی از مهمترین شاخصه های تحقق دمکراسی و جامعۀ مدنی رعایت حقوق زنان و کودکان در ان جامعه است. و برای قبولاندن ضرورت رفع موانع نیل به چنین شرایطی کنار کشیدن از عرصۀ مدنی را جز فراهم آوردن امکان مصادرۀ جنبش زنان و تسهیل اشغال سنگرهای رهاشده از جانب زنان و فعالان این حوزه نمی دانیم که دیده ایم با هر گامی به عقب بگذاریم چند گام دیگر به عقب رانده می شویم. ما حضور فعال در این شرایط را برای طرح خواسته هایمان مغتنم می داریم و حق مسلم خود می دانیم که از نامزدهای ریاست جمهوری بخواهیم دربارۀ این مطالبات اظهار نظر کنند و متعهد شوند پس از انتخاب شدن در تمامی حوزه های تحت اختیار خود به آنها جامۀ عمل بپوشانند و زمینه را برای نهادینه شدن حقوق برابر به صورت قوانین مصوب و نیز بستر سازی فرهنگی فراهم آورند.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

فرزانه طاهری: «هیچ کدام از ما که در این همگرایی مشارکت کرده ایم آن قدر ساده دل نیستیم که فکر کنیم همۀ اینها با انتخاب یک فرد متحقق می شود. می دانیم که تلاشهامان و مبارزه مان باید ادامه یابد، و این بار مشروعیت نامزدی که مشخصا در دیدار با نمایندگان همگرایی این مطالبات را پذیرفته است، در گرو عمل به این وعده هاست، حتی به بخشی از آن. و کیست که نداند هرگز نباید مطالبات از ممکنات عقبتر باشند یا درهمان محدوده محصور بمانند، که می دانیم غیرممکن غیرممکن است. تسلیم شدن به یاس واگذاشتن میدان به دیگران است که قطعا زن ستیزند و به حقوق برابر انسانها باور ندارند. دوستانی یاس تزریق می کنند و منتظر قربانی اند تا با دستهای پاک بر سر بزنند. هر حرکتی که کم هزینه تر باشد، به زعم آنها، یک جایش حتما می لنگد.» ادامه را در اینجا بخوانید

فرزانه طاهری: تا حدود زیادی من فکر می‌کنم که همگرایی به اهدافش رسیده. به این دلیل که گفتمان مطالبات زنان در سطح خیلی وسیع‌تر از آن حدی که معمولا امکان در اختیار جنبش زنان بود مطرح شد. چه به صورت مندرجات برنامه‌های برخی از کاندیداها و چه حتا بحث‌ در رسانه‌ای مثل تلویزیون که به کلی از دسترس جنبش زنان دور است». ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

نوشین احمدی خراسانی: «با تکیه بر تجارب مبارزاتی دو دهه گذشته، اکنون به همت تعداد زیادی از طیف های مختلف فکری و گروههای فعال جنبش زنان، بار دیگر ائتلافی گسترده و دموکراتیک با عنوان «همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات زنان در انتخابات» شکل داده ایم، که بیانیه و متن تشریحی آن در بسیاری از روزنامه ها و سایت های اینترنتی از جمله سه سایت فعال مربوط به جنبش زنان (سایت های: میدان زنان، کانون زنان ایرانی، و مدرسه فمینیستی)، به طور کامل منتشر شده است. ما طیف های مختلف جنبش، از اوایل اسفند ماه سال گذشته همزمان با مراسم بزرگداشت روز جهانی زن، طی جلسات متعدد و با حضور دلگرم کننده زنان از طیف های رنگارنگ عقیدتی و سیاسی، به گفتگو پرداختیم…» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

نوشین احمدی خراسانی: «در حال حاضر، گشودگی حداقلی در فضای سیاسی و امنیتی موجود و «پتانسیل نهفته در مراحل انتخاباتی» که موقعیتی متفاوت را در جامعه ایجاد کرده است فرصتی طلایی برای فعالان جامعه مدنی و نیروهای اجتماعی در کشور به وجود آورده که اگر هوشیارانه و با دوراندیشی نگریسته شود، به خوبی می توان از این فرصت برای ایجاد همبستگی و کار مشترک بهره گرفت. جنبش های مطالبه محور، همچون جنبش زنان و دانشجویان و حتا بخش هایی از جنبش های سندیکایی (صنفی) ایران احتمالا نزدیک ترین و آماده ترین نیروهای اجتماعی هستند که می توانند از چنین فرصتی برای همگرایی و نزدیکی حول محور «کار مشترک عملی» بهره ببرند…هم اکنون به واسطه فضای انتخاباتی، ستادهای نامزدهای ریاست جمهوری بسیار فعال شده اند، فعالان مدنی در حالی به این ستادها و خیل جوانان دسترسی دارند که تا پیش از آن، بر اثر جو سیاسی حاکم، هرگز نمی توانستند با آنها ارتباط برقرار کنند واقعا حیف است که این فرصت را از دست بدهیم…» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

نوشین احمدی خراسانی: «تسلط فراگیر و بی‎رقیب نهادهای انتصابی در قانون اساسی، قوانین تبعیض آمیز و ناکارآمد موجود را در واقع بیمه کرده است. دایره نفوذ و اختیارات نهادهای انتصابی به‎حدی گسترده است که هرگونه رخنه و نفوذ جریان نقد و تغییر را به‎وسیله‎ی تعبیه و تعریف «رابطه‎ی عمودی این نهادها با شهروندان»، بسیار دشوار کرده است. بدین سبب «خواست و مطالبه ی تغییر قانون اساسی»، برای تحول در قوانین ناکارآمد موجود می‎تواند برای ما زنان، به راستی راهگشا باشد. راهی که از قضا خود قانون اساسی، ما زنان را ناگزیر از توسل به آن کرده است چون اگر ساختار قانون اساسی سازوکاری بخردانه و راههای قانونمند جهت تغییر قوانین تبعیض آمیز برای شهروندان بازگذاشته بود، خواسته تغییر قانون اساسی به نفع زنان این‎گونه میان فعالان حقوق برابر ـ به عنوان یک ضرورت عاجل ـ به وجود نمی‎آمد.» ادامه مطلب را می توانید در اینجا بخوانید

محبوبه عباسقلی زاده: «ائتلاف همگرایی از این نظر مهم است که توانسته فضایی متفاوت برای فعالان پراکنده و گاه منفعل شده فراهم کند. گروه هایی که مدت ها بود نمی توانستند با یکدیگر همکاری کنند را به هم نزدیک کند و باعث شود جنبش زنان به عنوان یک نیروی تاثیر گذار در فضای سیاسی و اجتماعی عرض اندام کند. شاید همین عرض اندام هاست که باعث شده فضای “یکنواخت و یکسان کرده شده” جنبش در رسانه ها دیگر تک صدا نباشد» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

محوبه عباسقلی زاده: «به‎ ‎اجماع‎ ‎رسیدن‎ ‎در‎ ‎میان‎ ‎گروه‎ ‎هایی‎ ‎که‎ ‎یک‎ ‎سر‎ ‎آن‎ ‎سکولار‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎یک‎ ‎سر‎ ‎آن‎ ‎ملی‎ ‎مذهبی‎ ‎یا‎ ‎اصلاح‎ ‎طلب،‎ ‎کار‎ ‎راحتی‎ ‎نیست. ما‎ ‎طی‎ ‎جلسات‎ ‎طولانی‎ ‎و‎ ‎بحث‎ ‎های‎ ‎اقناعی‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎نتیجه‎ ‎رسیدیم‎ ‎که‎ ‎نمی‎ ‎شود‎ ‎به‎ ‎راحتی‎ ‎همه‎ ‎خواسته‎ ‎های‎ ‎جنبش‎ ‎زنان‎ ‎را‎ ‎یک‎ ‎جا‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎صورت‎ ‎حداکثری‎ ‎مطرح‎ ‎کرد. در‎ ‎نتیجه‎ ‎این‎ ‎خواسته‎ ‎ها‎ ‎مخرج‎ ‎مشترک‎ ‎خواسته‎ ‎های‎ ‎حداقلی‎ ‎و‎ ‎حداکثری‎ ‎شده‎ ‎است. برای‎ ‎مثال‎ ‎در‎ ‎اول‎ ‎کار‎ ‎بنا‎ ‎بود‎ ‎بازنگری‎ ‎همه‎ ‎مواد‎ ‎قانون‎ ‎اساسی‎ ‎و‎ ‎الحاق‎ ‎به‎ ‎کنوانسیون‎ ‎بدون‎ ‎قید‎ ‎و‎ ‎شرط‎ ‎مطرح‎ ‎شود‎ ‎و‎ ‎موضوعاتی‎ ‎مثل‎ ‎پوشش‎ ‎زنان‎ ‎و‎ ‎مذهب‎ ‎و‎ ‎غیره‎ ‎نیز‎ ‎جزو‎ ‎مطالبات‎ ‎باشد‎ ‎اما‎ ‎گروه‎ ‎هایی‎ ‎بودند‎ ‎که‎ ‎معتقدند‎ ‎مسئله‎ ‎زنان‎ ‎با‎ ‎اجرای‎ ‎درست‎ ‎همین‎ ‎قانون‎ ‎اساسی‎ ‎هم‎ ‎قابل‎ ‎حل‎ ‎است.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

محبوبه عباسقلی زاده: «اگر همگرایی شکل نمی‌گرفت، هرگز کمپین نمی‌توانست به این نتیجه برسد که برای فضای انتخاباتی کاری کند، زیرا سیستم تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری خاصی در آن وجود ندارد. اگر ما بگوییم گروه‌های دیگر جنبش زنان مانند گروه «میدان» یا گروه «زنان اصلاح طلب» کنار بنشینند تا کمپین یک میلیون امضا از این فضا استفاده کند و مطالبات زنان را علنی‌تر کند، کمپین به دلیل مشکلات درون ساختاری نمی‌توانست این کار را انجام دهد». ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

محبوبه عباسقلی زاده: “روح مطالبات زنان در همگرایی مبتنی بر اصلاحات ساختاری جنسیتی است. این اصلاحات نیز بر دو محور اساسی برابری و حق مشارکت مدنی است و تحقق این دو محور نیاز به تغییرات اساسی دارد”. او حرفهایش را با پرسشی ادامه می دهد : “کجای برنامه ی کاندیداها توجهش به اصلاحات ساختاری جنسیتی است و به نظر می رسد که در دو بیانیه با لفظ برابری به شکل تابو برخورد شده و هرگز از این واژه بهره برده نشده است”. عباسقلی زاده درنقد کلید واژه های اصلی بیانیه ها ادامه داد: “در هر دوی این بیانیه ها از عدالت، که پایه گفتار جنسیتی جمهوری اسلامی است استفاده شده و رفع تبعیض از زنان منوط به رعایت عدالت شده که هر دولتی در طول این سی سال آن را یک نوعی معنا می کند. بدین ترتیب عدالت و رفع تبعیض جنسیتی نوعی مفاهیم نسبی و قابل تفسیر بوده و نمی توانند تامین کننده برابری برای زنان باشند”. ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

منصوره شجاعی: «فرصت انتخابات مجالی مهیا کرده تا گفتمان مطالبه‌محور در راستای طرح مساله‌ی پیوستن به کنوانسیون، بدون این که کلیت هم‌گرایی جنبش زنان را وام‌دار حزب یا جناحی کرده باشد، دو باره زنده شود در زمانی که گوش‌های مسؤولان شنواست، مردم در صحنه‌اند و فعالان اجتماعی هشیارانه نمی‌توانند بی‌تفاوت بماند. ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

منصوره شجاعی: “تشکل هم گرائی – که بقصد تبیین مطالبات زنان ایجاد شده است – نه مسأله اش حمایت از کاندیدای خاصی است و نه تشویق یا تحریم رأی دادن است. این تشکل وارد بازی و فعالیت انتخاباتی نمی شود. ما خواسته های زنان را مطرح می کنیم تا رای دهنده به برنامه ها رأی دهد.” ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

منصوره شجاعی: از ابتدای شروع همگرایی – که جلسات آن از هشتم مارس آغازشد اما آغاز به کار وانتشار بیانیه اش در اردیبهشت ماه بود- بحث های خیلی زیادی مطرح شد برای اینکه این اپتلاف چه اهدافی را دنبال کند؟‌ اولویتی که همگرایی برای اهداف خود در نظر گرفته است رساندن صدای مطالبات زنان از طیف های مختلف است. آن هم در مقطعی که جامعه حساس است و نیروهای اجتماعی بسیج شده اند وگوش ها مترصد شنیدن پیام های جدید است. ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

منصوره شجاعی: «تعیین اولویت در مطالبات طیف های گوناگون زنان ، تهیه و تدوین بیانیه و دفترچه ، اعلام موجودیت ، کار در کنار مردم با توزیع گسترده دفترچه های مشروح خواسته های زنان در میان مردم ، ایجاد ارتباط و گفتگوی چهره به چهره با توده های مختلف زنان با هدف آموزش کنوانسیون و نقد مواد قانون اساسی ، ملاقات و مذاکره با مسئولان و کاندیداها، بیان عمومی مطالبات در فرصت انتخاباتی با استفاده از تریبون های به دست آمده ، ارائه برنامه مستقل زنان به توده هایی که برای رای دادن یا ندادن و برای بهره بردن از حق مدنی خویش درفضای انتخابات دچار سرگردانی میشدند، ایجاد فضا برای کنش مدنی مستقل و شور اجتماعی درمیان زنانی که قصد رای دادن به هیچ کاندیدایی ندارند اما قصد به انفعال کشیدن و ایجاد دلسردی در میان فعالان اجتماعی نیز ندارند … همه و همه، چکیده و جان کلام همگرایی جنبش زنان بود» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

ژیلا بنی یعقوب: «همگرایی جنبش زنان اصلا قصد ندارد از هیچ کاندیدایی حمایت بکند و حتا تصمیم ندارد در این حق شهروندی مردم هم دخالت بکند که رای بدهید یا رای ندهید. این را ما به خود مردم واگذار می‌کنیم. اما در عین حال همان طور که در بیانیه‌مان گفتیم، و برخی از اعضای همگرایی جنبش زنان در اولین نشست خبری اعلام کردند، در واقع خطاب‌مان به کاندیداهای ریاست جمهوری این است که اگر به دنبال آرای زنان هستند، باید به مطالبات آنها توجه بکنند و در واقع ما این را به عهده‌ی تصمیم فردی افراد گذاشته‌ایم که با توجه به رویکردی که کاندیداها نسبت به مطالبات‌ فعالان جنبش زنان نشان خواهند داد، تصمیم خودشان را بگیرند که به کدام کاندیدا رای بدهند یا ندهند.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

ژیلا بنی یعقوب: «ما در زمان‌های دیگر، این امکان را نداریم که در عرصه‌های عمومی حضور داشته باشیم و بتوانیم با مردم حرف بزنیم. سال گذشته، همین ایام، ما می‌خواستیم در گالری راه ابریشم در یک فضای بسته، برنامه‌ای داشته باشیم و این را لغو کردند. حتی دوستانی را که دم در گالری ایستاده بودند تا به دیگران خبر بدهند که برنامه به‌هم خورده، بازداشت کردند. این برای ما یک فرصت طلایی است که بتوانیم در یک امنیت نسبی درفضای عمومی، با مردم حرف بزنیم. در واقع این حضور در فضای عمومی مانند یک رسانه برای ما عمل می‌کند. فضای کنونی به ما کمک کرده که دفترچه‌ها و کتابچه‌های تشریحی خود را در اختیارمردم بگذاریم. خیلی رسانه‌ها، که تا قبل از این حاضر نبودند مسائل ما را انتقال دهند، الان گزارش‌هایی در مورد ما منتشر می‌کنند. ما داریم از این فرصت استفاده می‌کنیم.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

شادی صدر: ـما دو خواست اساسی داشته ایم: پیوستن ایران به کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان و بازنگری و اصلاح قانون اساسی برای گنجاندن اصل برابری و عدالت جنسیتی. در مورد خواسته اول تا به حال هر دو کاندیدای اصلاح طلب یا اطرافیانشان موضع مثبت گرفته اند و وعده پیوستن ایران به کنوانسیون را داده اند. در مورد اصلاح قانون اساسی اما در برنامه مربوط به حقوق زنان، آقای کروبی، تنها بازخوانی قانون اساسی که به معنای بازتفسیر آن است به شکلی که برابری و عدالت جنسیتی از آن استخراج شود را مطرح کرده که البته به گمان ما این امر تنها با بازنگری ممکن خواهد شد.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

فاطمه فرهنگ خواه:. «ائتلاف همگرایی جنبش زنان هم از همان قاعده پیروی خواهد کرد. اما در مورد سئوال شما باید بگویم، قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد تا این حرکت را موفق بدانیم. به نظر اینجانب هدف اصلی، خود این حرکت است. روندی است که طی می شود. مهم پروسه این جریان است نه الزاما رسیدن به نقطه ای پایانی. حرکت های اجتماعی پایان ندارند. هدف فرصتی است که باید از آن استفاده کرد، دورهم جمع شد و به یکدیگر یاد آوری کرد که چه می خواستیم ودر این برهه زمانی چه می خواهیم، همبستگی ها یمان را بیشتر کنیم اعتماد بین گروهی را افزایش دهیم ودرنهایت جنبش ها ونهاد های مدنی زنان را قدرت ببخشیم. مراحل مختلف جنبش های اجتماعی به هم متصل هستند. این حرکت تمام نشده حرکت بعدی درادامه حرکت قبلی قرار می گیرد.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

نسرین ستوده: «این خواسته‌ی اصلی جنبش همگرایی است که ایران به کنوانسیون بپیوندد. ما طی سال‌های متمادی خواسته‌ی پیوستن به کنوانسیون را داشتیم و در این مورد خیلی مشکلات در ایران داشتیم. تا این که در مجلس ششم فضایی ایجاد شد که پیوستن ایران به کنوانسیون به تصویب رسید، اما توسط شورای نگهبان رد شد. می‌دانید که شورای نگهبان حق وتو دارد. طبق قانون در صورت وتوی شورای نگهبان و اصرار مجلس بر مصوبه‌ی خودش، آن مصوبه به مجمع تشخیص مصلحت می‌رود، که این اتفاق شش سال پیش برای این کنوانسیون افتاد. این کنوانسیون حاوی بسیاری از خواست‌های مندرج در بیانیه‌ی کمپین است و الان طرح الحاق ایران به این کنوانسیون در مجمع تشخیص مصلحت است. از طرف دیگر باید توجه داشته باشیم که رئیس جمهور، به دلیل پست و مقامی که دارد، یکی از اعضای موثر مجمع است. من روی شخصی که الان کاندیدا باشد، صحبت نمی‌کنم. رئیس جمهور به تبعیت از پست خودش، یکی از اعضای موثر این مجمع است و به این دلیل ما فکر کردیم تمام آن مسیری را که در بیانیه‌ی کمپین می‌خواهیم طی بکنیم، که البته به جای خودش معتبر است، می‌شود در پیوستن به کنوانسیون به دست آورد و الان فرصتی است که رئیس جمهور که در محدوده‌ی اختیاراتش هم می‌گنجد، در این مورد موضع‌گیری کند. جنبش همگرایی اصلا موضع‌گیری‌ای در خصوص شرکت یا عدم شرکت در انتخابات نداشته است، ولی رئیس جمهور باید اعلام کند که آیا با پیوستن به این کنوانسیون موافق است یا نه و آیا تلاش خودش را می‌کند یا نه» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

نسرین ستوده: «بر اساس اعلام جنبش همگرایی زنان متشکل از طیف‌های مختلف اجتماعی ، یکی از مهمترین مطالبات زنان ، پیوستن ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان است. این کنوانسیون از آن جهت حائز اهمیت است که اولا به این خاطر که به بسیاری از خواسته‌های زنان در جامعه ایران پاسخ می‌دهد زیرا در کنوانسیون مباحثی از قبیل آموزش، اشتغال، و اشغال پستهای سیاسی اجتماعی توسط زنان بدون اعمال تبعیض پیبش‌بینی شده‌ است.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

نسرین ستوده: «وقنی در سال 57 به قانون اساسی رای می دادند فکر می کردند قرائتی از اسلام مد نظر آنان است که به زن و مرد یکسان خواهد نگریست اما عملا اینگونه نشد در واقع باید این قانون این چنین نوشته می شد: زنان و مردان در حمایت یکسان قانون هستند اما چون ملت ایران خواستار اجرای قوانین اسلام هستند و در اسلام دیه زن نصف مردان است لذا این قوانین در اجرا لحاظ خواهد شد.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

مینو مرتاضی: طرح مطالبات زنان برای اولین بار نیست که مطرح شده است. سال‌هاست که در جریان بحث زنان و انتخابات ریاست جمهوری، زنان سعی کردند با مشارکت خود، بخشی از اصلی‌ترین مطالبه‌شان که آزادی، دموکراسی و عدالت است، را از طریق مشارکت‌های دسته جمعی ابراز کنند. سال ۱۳۸۴، آخرهای دوره آقای خاتمی، این همگرایی و ائتلاف با نام هم‌اندیشی زنان صورت گرفت که از طریق تجمع خیابانی روبه‌روی در اصلی دانشگاه مطالبات خود را بیان کردند. پس از انتخاب آقای احمدی‌نژاد و آشکار شدن سیاست سرکوب دولت نهم، همه گروه‌های اجتماعی و سیاسی از جمله زنان سعی کردند که جمع بندی از رفتار مدنی خود ارائه کنند. بدین ترتیب زنان بیانیه‌ای دادند بر اساس مطالبه محوری. رفع کلیه اشکال تبعیض و تغییر و اصلاح قانون اساسی دو مطالبه‌ای بود که در بین همه گروه‌های زنان مطرح بود. این را به صورت یک بیانیه منتشر کرده و انتظار دارد که نامزدهایی که اعلام کاندیداتوری می‌کنند در برابر این مطالبات برنامه‌ای بدهند.»ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

مینو مرتاضی :“همگرایی زنان در بیانیۀ مطالباتی شان اصلاح اصول 19 و 20 و 21 و 115 را خواستارند. در این اصول ما با کلمات کلیدی مواجه ایم که باعث شده اند تبعیض علیه زنان بر قوانین مدنی که از این اصول استخراج می شوند، حاکم شوند. در واقع ادبیات غیر شفاف و گنگ قانون اساسی باعث شده تفاسیر و تعاریف سلیقه ای در کانون اساسی صورت بپذیرد که وضعیت زندگی خانوادگی و اجتماعی زنان را تحت نفوذ و سلطه مردان قرار دهد.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

ناهید توسلی: «تنها، پذیرش مطالبات زنان از سوی کاندیداها مطرح نیست. آن‌چه مهم و اصل است به‌اجرا درآوردن و عملی‌ساختن این مطالبات کاملا بدیهی و انسانی است که البته همۀ آن به دست رئیس جمهوری برآورده نخواهد شد، بلکه رئیس جمهور ی می‌بایست نسبت به این مطالبات جهت‌گیری مثبت داشته و آن‌ها را بپذیرد و در حد قدرت، اختیارات و توانایی‌های قانونی خود نسبت به تامین اجرایی‌شدن این مطالبات اقدام جدی به‌عمل آورد. بدین معنا که آن‌چه از قوانین را که از سوی رئیس قوۀ مجریه قابل اجراست حتما اجرا نماید و آن‌چه از مطالبات زنان را که در قانون نیست از طریق ارایۀ لوایح گوناگون از سوی دولت به مجلس قانون‌گذاری ارایه و پی‌گیر و مدافع لایحۀ پیشنهادی خود باشد.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

پروین بختیارنژاد: «نشست خبری”همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات” با حضور تعداد زیادی از شخصیت ‏ها و نمایندگان طیف های مختلف جنبش زنان در دفتر شهلا لاهیجی تشکیل شد. زنان شرکت کننده، بدون حمایت از ‏کاندیدایی خاص، مطالبات خود را از رییس جمهور آینده مطرح کردند و به طور مشخص، خواستار پیوستن ایران به ‏کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، بازنگری در قوانین تبعیض آمیز و برابری جنسیتی بدون قید و شرط شدند. در ‏این نشست، شیرین عبادی (از طریق تلفن)، سیمین بهبهانی، اعظم طالقانی، شهلا لاهیجی، الهه کولایی، فرزانه طاهری و ‏شهلا اعزازی به سخنرانی پرداختند. ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

رضوان مقدم: «همگرایی» ائتلافی است از زنان مختلف در مقطع زمانی مشخص، برای مطرح کردن مطالبات زنان. البته کسی که در ایران زندگی می کند می داند چه ستمی به زنان ایران می رود، ولی به هر حال کاندیداهای انتخاباتی باید این مطالبات را به طور مشخص بدانند. وقتی افردی به عنوان کاندید ریاست جمهوری وارد عرصه می شوند، زنان باید به طور مشخص از این افرد بخواهند که موضع خود را به طور صریح در باره مطالبات زنان مطرح کنند.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

شهلا شرکت: “هنوز طرح بسیاری از مسائل زنان تابوست و حتی اگر حاکمیت هم با آن مخالفتی نداشته باشد گروههای فشار و افکار سنتی در برابر مسائل زنان حساسیت دارند. رسانه های زنان به دلایل مختلف از جمله به اتهام سیاه نمایی توقیف و یا فیلتر می شوند. ما از رییس جمهوری آینده می خواهیم که تریبون های زنان را به آنها پس بدهند و این سوپاپ اطمینانی هم برای نظام جمهوری اسلامی ایران است.” شرکت در بخش دیگی از سخنانش یادآور می شود که در این سال ها زنان در مدنی ترین رفتار یعنی جمع آوری یک میلیون امضا برای تغییر قوانین نابرابر با سرکوب مواجه شدند و مسائل آنان نیز مانند کارگران و معلمان سیاسی شد.» ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

فیروزه صابر: «این همگرایی برای همه ما تجربه و تمرین کار جمعی و اجتماعی است اینکه بتوانیم روحیه فرد گرایی مان را کنار گذاشته حول هدف مشخصی دور هم جمع شویم و حرکتی اجتماعی ایجاد کنیم . اینکه زنان باعقیده های مختلف سیاسی ، فکری ؛و… در پیوند با هم حول دو موضوع مشخص گرد آمده و اهداف مشخصی را دنبال می کنند .. .این حرکت به خصوص در جامعه زنان که دغدغه های بیشتری برای گرفتن حقوق شان دارند تداوم جدی تری خواهد داشت.» ادامه این مطلب را در اینجا بخوانید

فریده ماشینی: «تا زمانی که نگاه به زن نفقه بگیر و مرد نفقه آور باشد و در قانون هم ریاست برعهده مرد باشد نقش زن تقلیل داده می شود.گویی زنان در این جامعه نقشی ندارند و پررنگ کردن نقش زن به عنوان خانه دار و همسر و مادر از سیاست های کلان کشور است.اما واقعیت اجتماعی این است که زنان در همه سطوح عزم خود را برای تغییر وضعیت جزم کرده اند.” به اعتقاد ماشینی با وجود این نگاه تقلیل گرایانه به زن چطور می توان انتظار داشت که در جهت توانمند سازی اقتصادی زنان حرکت کرد؟ به گفته این فعال حقوق زنان در حال حاضر مسائل زنان در کشور با دو خصلت همراه شده است یا به آن برچسب سیاسی می زنند و یا برایش مانع شرعی و مذهبی می تراشند .او می گوید:” ما زنان می خواهیم بدانیم که کاندیداها چگونه می خواهند در برابر این دو مانع بایستند چرا که زنان دیگر نمی خواهند این پاسخ را بشنوند که به دلیل مانع شرعی و مذهبی کاری از دست رییس جمهوری برنمی آید.” او در ادامه می گوید:”زنان از نجیب ترین گروههای اجتماعی هستند که برای رسیدن به مطالباتشان از شیوه های مسالمت آمیز استفاده می کنند اما پاسخ مناسب نمی بینند.شک نکنید که بی توجهی به زنان می تواند به بحران اجتماعی منجر شود.” ادامه گزارش را در اینجا بخوانید

فاطمه گوارایی: «بدون تردید، طرح مطالبات مشترک زنان که بتواند از طیف‏های مختلف مورد حمایت قرار بگیرد و حتا بتواند جناح‏هایی از طیف زنان محافظه‏کار را یا طیفی که جامعه‏ی سنتی ایران را دربر گرفته، در گستره‏ی خود قرار بدهد، می‏تواند روی دیدگاه‏های مطرح شده از سوی کاندیداهای حداقل اصلاح‏طلب، در رابطه با زنان، تأثیر بگذارد و به آن‏ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم در عمل‏کرد‏شان کمک کند.»گزارش کامل را در اینجا بخوانید

آسیه امینی: «اگر رئیس جمهوری معتفد و پایبند به برابری است، وظایف انسانی اش را در برابر جامعه زنان، به انجام رسانده است و او را طلبی بر ما نیست. و اگر اینگونه نبود و حرفها بر سیاق گذشته، پس از چندی به بهانه نداشتن امکانات اجرایی و تصمیم گیری و … از یاد رفت، زنان باز برگ برنده را داشته اند، که ناگفته های بسیاری را در این فرصت، به عرصه عمومی کشانده و به بحث کشیده اند. آنچه از پیش پیداست، این است که نه ما چاره ای داریم از روبرو شدن و رودر رو سخن گفتن با این ساختار قدرت مردانه. و نه آنها گریزی دارند از شنیدن و در نهایت (حتا اگر دیر و دور) پذیرفتن خواسته های ما.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

آسیه امینی: «بعد از سی سال گروه و ائتلافی به نام همگرایی زنان تشکیل شده که در آن همه طیف های زنان با همه نگرش های سیاسی و باورهای ایدئولوژیک حضور دارند… “شعاری که همگرایی انتخاب کرده این است “ما به مطالبات زنان رای می دهیم”. ما نه به شعارهایی که دیگران می دهند و نه به حرف ها و سوابقی که تا کنون داشته اند و نه به چیز دیگری کار نداریم. برای ما فقط مهم این فرصت است که به خودمان رای دهیم.» بی بی سی

پرتو نوری علاء: «همگرایی زنان با به خاطر داشتن وعده های پوچ و عمل نشده روسای جمهور پیشین رژیم اسلامی، این بار از نامزدهای موافق با مطالبات زنان، صریحاً می خواهد تا چگونگی بازنگری و اصلاح چهار اصل قانون اساسی که علیه زنان است را توضیح داده و مرجع اصلی برنامه هایشان را برای محقق کردن برابری جنسیتی اعلام کنند.» ادامه مطلب را در اینجا بخوانید

پرتو نوری علاء: «تا بحال هیچ تشکلی در ایران در عرض یکی دو ماه با چنین سرعتی موافق و مخالف نداشته است. اما مخالفت با همگرایی یک دست نیست. برخی از مخالفان کسانی هستند که وقتی کمپین یک میلیون امضاء هم شکل گرفت، شروع کردند به رجزخوانی و مسخره کردن و تحقیر و کوچک شمردن فعالیت های زنان و مردانی که در کمپین بصور مختلف امضاء جمع می کردند بویژه با این استدلال که سرانجام این امضاها روی میز همان قضات دادگاه های اسلامی خواهد رفت، پس تلاش آنان نتیجه ای نخواهد داشت. عده ای هم به این دلیل مخالف کمپین بودند که کمپین حرکتی بورژوایی و طبقاتی است و به طور سطحی به مشکلات پرداخته و به مسائل عمیق زنان کارگر و زحمتکش ایران را مد نظر ندارد، پس نمی تواند دست به اصلاحات ریشه ای بزند و با طرح چیزهایی مثل حق حضانت مادر، سد راه اصلاحات ریشه ای هستند. بعد از شکل گرفتن “همگرایی جنبش زنان”، برخی مخالفان حرفه ای که قبلاً مخالف