سایت تهیه: روز پنجشنبه اول مردادماه، حدود شش تن از افراد لباس شخصی حوالی ظهر به منزل مسعود هاشم زاده (یکی از کشته شدگان اعتراضات اخیر در ایران) رفته و پدر و مادر و تعدادی از افراد خانواده او را بازداشت کرده اند.
یکی از آشنایان خانواده هاشم زاده به رادیو زمانه گفت این افراد بدون هیچ حکم و مجوزی، آقای هاشم زاده و دو برادرش و همسرش فاطمه محسنی را بازداشت کرده و برای بازجویی به اداره آگاهی برده و پس از ساعت ها با اخذ مدرک شناسایی و گرفتن تعهد آنها را آزاد کرده اند.
مأموران امنیتی خانواده هاشم زاده را تهدید کرده اند که حق برگزاری مراسم ختم عمومی برای فرزندشان و نصب پرچم سیاه عزاداری بر سر در منزلشان را ندارند.
مسعود هاشم زاده، ۲۷ ساله، روز ۳۰ خردادماه در جریان تظاهرات اعتراضی مردم در خیابان آزادی تقاطع شادمان بر اثر اصابت گلوله ای به قلبش کشته شد.
فاطمه محسنی، مادر این جان باخته، از چگونگی واقعه و نحوه مطلع شدن او از کشته شدن فرزندش به رادیو زمانه می گوید: « برادر مسعود همان روز از سر کار که برمی گشت دید خیابان ها شلوغ است، وقتی به خانه آمد از پدرش سؤال کرد مسعود کجاست؟ پدرش جواب داد رفته پیش دوستش. برادر مسعود چون خیابان ها شلوغ بود دنبال او رفت تا با هم به خانه برگردند، اما قبل از این که برسد دید کسی را روی دست به درمانگاه می برند. از دور ساعت دست مسعود را شناخت و فهمید این شخص برادرش است. قلبش تیر خورده و سینه اش پاره شده بود. دکتر در درمانگاه گفت که مسعود تمام کرده است، شما می خواهید چه کنید؟ برادرش گفت چون اینجا کسی را نداریم جنازه را می بریم شهرستان. دکتر هم گواهی فوت نوشت و پیکر مسعود را آوردند شهرستان. وقتی خواستیم او را دفن کنیم اجازه ندادند و گفتند باید مراحل قانونی طی شود و او را به پزشکی قانونی ببرید. او را به پزشکی قانونی بردیم و آنها نوشتند تیر خورده و فوت کرده است«.
فاطمه محسنی، مادر مسعود هاشم زاده، می گوید پس از انتقال پیکر فرزندش در همان شب به رشت، مأموران امنیتی و اطلاعاتی این شهر یکی از افراد خانواده را به قصد تهدید و ارعاب بازداشت کردند و توضیح می دهد: « پسر دیگرم و آقایی که راننده بود را ۲۴ ساعت بازداشت و بعد از تحقیقات آنها را آزاد کردند. به ما گفتند مراسم ختم نگیرید و هر چه زودتر بروید جایی که زندگی می کنید. ما گفتیم چون عزادار هستیم حداقل باید تا روز هفتم اینجا بمانیم. آنها گفتند اگر می مانید نباید ختم بگیرید و تعداد زیاد سر خاک نروید، فقط خانواده خودتان و چند نفر دیگر سر خاک بروید«.
به گفته نسرین ستوده، حقوقدان و فعال حقوق بشر، انجام مراسم تدفین و برگزاری مراسم ختم و سوگواری یکی از بدیهی ترین حقوق شهروندی و خصوصی افراد جامعه است.
خانم ستوده می گوید تهدید خانواده ها به خوداری از انجام این مراسم اقدامی غیرقانونی است و می افزاید: « همان طور که مردم برای سایر مراسم زندگیشان ممکن است دوستان خود را دعوت کنند یا به دیدار دیگر آشنایان خود بروند، می توانند منزل، مسجد یا جای دیگری را برای مراسم سوگواری انتخاب کنند و مراسم را به یادبود عزیز از دست رفته خود برگزار کنند. اما این که وزارت اطلاعات با ارعاب و تهدید خانواده ها را وادار به سکوت می کند، چیزی است که به تصمیم شخصی این خانواده ها مربوط می شود. مثلا بعضی خانواده ها توصیه وزارت اطلاعات را نادیده گرفته اند و اتفاقی هم نیفتاده است. در واقع خانواده ها آگاهی دارند که اقدام وزارت اطلاعات غیرقانونی است و حق ندارد حتی به دلایل امنیتی یک خانواده را از مراسم سوگواری محروم کند.»
وی به عنوان یک حقوقدان توصیه می کند که بهتر است این خانواده ها از حقوق قانونی خود استفاده کنند و در خانه خودشان را به روی کسانی که برای تسلیت می آیند، باز نگهدارند و مراسم سوگواری را درهر جایی که می توانند برگزار کنند.
نسرین ستوده با اشاره به نقش پر رنگ لباس شخصی ها در سرکوب مردم در جریان حوادث اخیر می گوید وزارت اطلاعات مسئول و پاسخگوی مردمی است که عزیزان آنها کشته و یا بازداشت شده اند.
وی در ادامه سخنان خود می افزاید: « بسیاری از کسانی که در خیابان ها دست به اسلحه بردند، لباس شخصی ها بودند که مدعی اند از طرف وزارت اطلاعات و یا مراکز دیگر تحت حمایت هستند. پاسخ این ضرب و شتم ها و این قتل ها را در درجه اول وزارت اطلاعات و امنیت باید بدهد، چون مردم برای امنیت و حفاظت خود مالیات پرداخت می کنند نه برای این که با خرید دستگاههای شنود مکالماتشان ضبط شود و زندگی خصوصیشان کنترل شود. آنها مالیات می دهند تا از جان و مال و ناموسشان محافظت شود. اگر لباس شخصی ها در پناه حمایت وزارت اطلاعات این کارها را انجام می دهند، وزارت اطلاعات باید پاسخگو باشد. اگر وزارت اطلاعات مدعی است که از این اشخاص پشتیبانی نمی کند باز هم در مورد حفظ امنیت مردم پاسخگو است. پس چه کسی باید این لباس شخصی ها را در خیابان مهار کند؟»
نسرین ستوده تاکید می کند که وزارت اطلاعات، قوه قضاییه و وزارت دادگستری و تمام نهادهایی که نیروهای لباس شخصی مدعی اند با حمایت آنها وارد صحنه شده اند، باید پاسخگو باشند.
در این حال فاطمه محسنی، مادر مسعود هاشم زاده، می گوید مادران بسیاری همچون او داغدار هستند که باید به دادخواهی آنها رسیدگی شود.
او در مورد فرزندش چنین می گوید: « بچه مرا بی گناه کشتند. او اصلا سیاسی نبود، فقط به آقای موسوی علاقه داشت و می خواست او درانتخابات موفق شود، اما این برنامه ها اتفاق افتاد. مسعود اهل هنر بود، سنتور و ساز دهنی می زد، طراحی و نقاشی می کرد و پسر صبور و عاقلی بود. بعد از مراسم هفت ما به تهران آمدیم و آقای موسوی به دیدار خانواده ما آمد و تسلیت گفت و گفت نمی خواهد خون این شهیدان پایمال شود. مادران صلح هم به دیدار ما آمدند. مادران زیادی مثل من داغدار شده اند و ما امیدواریم خون این بچه ها پایمال نشود و به کار ما رسیدگی کنند«.
خانواده هاشم زاده با اختیار دو وکیل، خواستار شناسایی و مجازات عاملان قتل فرزندشان شده اند.
+ There are no comments
Add yours