گفت و گو:الهه روانشاد
بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار و تحلیلگر اقتصادی، یکی از ده ها روزنامه نگاری است که به دنبال انتخابات بحث انگیزی ریاست جمهوری ایران زندانی شدند. آقای احمدی امویی ۱۰۰ روز را بدون این که به جرمی متهم شده باشد در زندان اوین گذرانده است. وی بیشتر این مدت را در حبس انفرادی بسر برده است.
همسر آقای احمدی امویی ، ژیلا بنی یعقوب، سردبیر نشریه اینترنتی «کانون زنان ایرانی»، نیز همزمان با او دستگیر شده بود و چندی پیش، پس از ۶۰ روز بازداشت، از زندان اوین آزاد شد.
آقای احمدی امویی در میان زندانیان انتخابات موقعیتی کم نظیر دارد، زیرا به گفته مسئولان حتی پرونده او هم در دسترس نیست.
رادیو فردا، در گفت وگویی با خانم بنی یعقوب از او پرسید که آیا پرونده ای برای آقای احمدی امویی تشکیل شده و ناپدید شده، یا اصلا پرونده ای وجود ندارد؟
ژیلا بنی یعقوب: خانم فریده غیرت، وکیلشان، با خوشبینی کامل با این موضوع برخورد کردند و به جاهای متعدد مراجعه کردند، از این شعبه به یک شعبه دیگر دادگاه انقلاب، از دادگاه انقلاب به دادرسانی. اول تصور می کردند که می شود با جستجوی بیشتر پرونده بهمن را پیدا بکنند.
ولی پس از چهل روز پیگیری مداوم وکیلشان و من، هیچ پرونده ای یافت نشد. حالا ما واقعا نمی توانیم در این مورد پاسخ قطعی بدهیم که اساسا پرونده ای وجود داشته و گم شده، یا اینکه اصلا از اول وجود نداشته.
البته همچنان سعی می کنم خوشبین باشم، اما واقعیت این است که برخی از دوستانی که تجربه بیشتری در این باره دارند، وبعضی از آنها وکیل هستند، تا به حال با چنین پدیده ای روبرو نشده اند، و این احتمال را می دهند که این روشی است برای آزار دادن خانواده زندانی و خود زندانی.
من اینقدر بدبین نیستم و فکر می کنم هنوز سیستم قضائی و امنیتی ما به آن درجه نرسیده که برای عذاب دادن یک زندانی و خانوده اش به چنین پاسخ ها و چنین روش هائی متوسل بشود.
رادیو فردا: گفته می شود که بازجوئی از همسرتان بیشتر از چندین هفته است که به پایان رسیده. پس الان چه می کنند؟ فقط در سلول هستند؟
ژیلا بنی یعقوب: بله. همسرم در ملاقات به من گفتند که بیش از یک ماه ونیم است که بازجوئی شان تمام شده. اوائل، بدون اینکه مراجعه ای به ایشان صورت بگیرد روزها در سلول انفرادی رها شده بودند.
حالا خوشبختانه به یک سلول دونفره منتقل شده اند. بازجوئی و هیچگونه تحقیقاتی از ایشان صورت نمی گیرد و بدون هدف و دلیلی برای ادامه بازداشتشان در بازداشتگاه رها شدند. ما هم واقعا احساس سرگردانی می کنیم در این راهروهای دادگاه انقلاب و پرونده شان را پیدا نمی کنیم.
خانم بنی یعقوب، دیروز با همسرتان ملاقات داشتید. به راحتی به شما اجازه ملاقات می دهند؟
من خودم ۶۰ روز در جریان این مسائل انتخابات بازداشت بودم در اوین. بعد از آزادی، در هفته های اول وقتی مراجعه می کردم برای ملاقات با همسرم، بدون ارائه هیچ دلیل مشخص و قانونی به من می گفتند همسر شما از حق ملاقات محروم است. اما خوشبختانه در دو هفته گذشته، توانسته ام با همسرم ملاقات کنم.
وکیلشان چطور؟ خانم غیرت توانسته اند با آقای احمدی آموئی ملاقات کنند؟
یکی از مشکلاتی که برای وکیل پیش آمده این است که نمی توانند ملاقات کنند، چرا که وکیل باید درخواست ملاقاتش را به شعبه مورد نظر و قاضی شعبه ای که پرونده موکل در آن هست ارائه بدهد.
وقتی مشخص نیست که پرونده همسرم کجاست، یعنی معلوم نیست در کدام شعبه است، بنا بر این نه فقط وکیل نمی تواند با او ملاقات کند، بلکه همچنان نمی داند اتهام موکل بعد از ۱۰۰ روز چیست. هیچ گونه پیگیری قضائی دیگری هم نمی تواند برای روشن شدن وضعیت بهمن انجام بدهد.
خانم غیرت مهم ترین کاری که توانستند انجام بدهند، با این همه محدودیتی که برای ایشان وجود دارد، این است که لایحه ای تقدیم کرده اند به آقای حداد، معاون امنیت دادگاه انقلاب تهران، و در این لایحه اعتراض کرده اند به ادامه بازداشت موکلشان و نوشته اند که طبق اطلاع حاصله، برای موکلم قرار وثیقه صادر شده و انتظار می رفت که به زودی آزاد شود.
ولی متاسفانه چنین اقدامی صورت نگرفته و ایشان بدون دلیل و بدون مجوز قانونی همچنان در بازداشت به سر می برد. خانم غیرت درخواست کرده اند که “لطفا مانع این بازداشت بدون دلیل و بدون مجوز باشید.” پاسخی هم بعد از گذشت سه هفته در برابر این لایحه دریافت نکرده اند.
خانم بنی یعقوب، شما وقتی با همسرتان آقای احمدی آموئی ملاقات داشتید، هیچ وقت به شما گفته اند که شکنجه شده اند، مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند یا خیر، یا خودتان آیا چیزی دیده اید؟
همسر من خیلی صبورتر و خوددارتر از آن است که حتی اگر مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشد به من تا به حال گفته باشد، یا بعد از این تصمیم داشته باشد که بگوید. من هربار که بهمن را در این مدت دیدم گفته «وضعیتم خوب است و مشکل خاصی ندارم.» وضعیت جسمی اش را من خیلی خوب ندیدم. اما روحیه اش قوی و مقاوم است. به هر حال، بهمن ۶۵ روز در سلول انفرادی بوده. در این مدت از هواخوری محروم هستند، نور آفتاب را ندیده اند، و این خودش باعث بیماری های مختلف می شود. به خودی خود این ها آزار و شکنجه است.
خانم بنی یعقوب، شما می فرمائید که خوش بین هستید. با این خوشبینی آینده را چگونه می بینید؟
بله، من خوشبین هستم که به هرحال کسی، یا کسانی، در مجموعه سیستم قضائی در این مدت صدای ما را شنیده باشند. چرا همسرم بعد از ۱۰۰ روز هنوز هیچ پرونده کلاسه شده ای در دادگاه انقلاب ندارد؟ هرچه زودتر تقاضا کنند که (پرونده) برای طی مراحل قضائی به دادگاه ارسال شود. یا حتی امیدوار هستم که کارشناسان پرونده همسرم در نتیجه یک غفلت این پرونده را ارسال نکرده باشند و با شنیدن صدای ما، با خواندن مطالب ما و اعتراض های ما، در این باره این پرونده را ارسال بکنند.
اما در واقع نمی توانم این موضوع را نگویم که من و وکیل بهمن معتقدیم که ایشان هیچ جرمی مرتکب نشده. ایشان یک روزنامه نگار اقتصادی بودند و هستند و شاید تنها جرمشان این بوده که یک روزنامه نگار منتقد دولت آقای احمدی نژاد باشند، که فکر نمی کنم مجازات منتقد دولت بودن، آن هم در چارچوب های قانونی، تحمل طولانی مدت زندان انفرادی و همچنان ادامه بازداشتشان باشد.
اما ما به جای اینکه طالب آزادی بهمن، به عنوان یک روزنامه نگار بی گناه، باشیم می گوئیم «لطفا پرونده اش را پیدا کنید.» کار به جائی رسیده که ما فکر می کنیم اگر پرونده بهمن پیدا بشود، باید جشن بگیریم، در حالی که ما باید آزادی همسرم را هرچه زوتر جشن بگیریم. و در واقع این تقلیل مطالبات ما بوده و از این بابت خیلی متاسفم
منبع :رادیو فردا
+ There are no comments
Add yours