دکتر فرحناز ترکستانی در جلسه پرسش و پاسخ عنوان کرد: “دانشگاه باید یونیفرم خاص خود را داشته باشد که طی آن باید ضوابط آن را مشخص کرد”.
به گزارش خبرنامه امیرکبیر، معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت در میزگرد و جلسه پرسش و پاسخ بررسی مباحث فرهنگی دانشگاه‌ها که در سالن همایش‌های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار می شد به بیان دیدگاه های تعجب برانگیز و محیرالعقول خود پرداخت.
وی که دانشگاه را با پادگان یا زندان اشتباه گرفته بود، در مورد سیاست های سازمان متبوعش در مورد نحوه حجاب و پوشش در دانشگاه ها گفت: “دانشگاه باید یونیفرم خاص خود را داشته باشد و باید ضوابط آن را مشخص کرد”.
گفتنی است که پیش از این نیز آیین نامه هایی تحت عنوان “آیین نامه پوشش دانشجویی” در برخی از دانشگاه به اجرا گذاشته شده بود که به علت عدم پذیرش آن از جانب قاطبه ی دانشجویان هیچ گاه به صورت موفقیت آمیز به اجرا در نیامده است.
ترکستانی در ادامه با ابراز نگرانی از تنزل سطح اعتقادات مذهبی دانشجویان پس از ورود به دانشگاه افزود: “اگر از دانشجو انتظار می‌رود که در نماز جماعت حاضر شود بایداساتید و اعضای هیئت علمی نیز به این مسئله پایبند باشند. اما اینطور نیست که در ارزیابی مدیران بخواهیم این مسئله را تاثیر دهیم. در هر صورت برای ارزیابی مدیران در وزارت بهداشت بسته به نوع مدیریت و جایگاه مدیر می‌توان به این مسئله توجه کرد اما این طور نیست که در انتخاب اعضای هیئت علمی خیلی تاثیر گذار باشد. با این حال این پیشنهاد را مطرح کرده‌ایم که درارتقای اعضای هیئت علمی به این موضوع نیز توجه شود.”
این سخنان در حالی مطرح می شود که به گفته کارشناسان یکی از دلایل عدم موفقیت علمی در دانشگاه ها دخالت دادن عواملی نامرتبط با سطح علمی اساتید در رتبه بندی و ارزشیابی اعضای هیئت علمی دانشگاه هاست. کما اینکه در سال های گذشته بسیاری از دانشجویان نسبت به سطح علمی نازل برخی از اساتید معروف به “اساتید برآمده از جریان انقلاب فرهنگی” اعتراض داشته اند.
وی در ادامه در خصوص برنامه‌های مد نظر برای افزایش مشارکت خانواده‌ها دربرنامه‌های فرهنگی دانشگاه اضافه کرد: “در برخی جلسات که برگزار می‌کنیم خانواده دانشجویان نیز حضور دارند و بعضا مواردی را با آنها مطرح می‌کنیم و در همین خصوص طرحی با عنوان تعامل خانواده و دانشگاه در ابعاد مختلف در دست طراحی است که می‌تواند استفاده های زیادی داشته باشد”.
به نظر می رسد این دیدگاه که دانشگاه را همردیف با مدرسه و جایگاه دانشجو را همردیف با دانش آموز می داند هدفی جز کاهش سطح استقلال دانشجویان و در نتیجه منفعل ساختن دانشجویان در اموری چون فعالیت های اجتماعی-سیاسی ندارد.
این اولین بار نیست که مسئولین وزارت علوم و وزارت بهداشت در مورد مباحث فرهنگی دانشگاه ها مواضعی غیرکارشناسی و مضحک ابراز می کنند.
+ There are no comments
Add yours