بیانیه کمیته زنان سازمان ادوار تحکیم به مناسبت 8 مارس روز جهانی زن

17 اسفند 1388

ادوار نیوز: کمیته زنان سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) به مناسبت فرا رسیدن هشت مرس روز جهانی زن بیانیه ای صادر کرد.

به گزارش ادوارنیوز در این بیانیه ضمن نگاهی گذرا به اتفاقات و رویدادهای زنان در سالی که گذشت آمده است :

در سال تلخ 88،پهنه آگاهی و عمل به کام زن ایرانی

هشتم مارس 1857، زنان کارگر پارچه‌باف در آمریکا به مبارزه برخاستند. ساعات کار طولانی و کشنده، استثمار شدید، دستمزد اندک و محرومیت از هر گونه امکانات رفاهی موجب شد تا زنان کارگر به خیابانها بریزند و خواهان افزایش دستمزد،کاهش ساعات کار و بهبود شرایط کار شوند.8 مارس 1857، مقاومت زنانی را بازتاب می‌داد که با حرکت پرشتاب سرمایه‌داری به عرصه تولید و کار خارج از خانه کشیده می‌‌شدند.

8 مارس 1388 برای زنان ایرانی معنای ژرفی از مبارزه و آگاهی دارد. آگاهی به تمامی تبعیض‌هایی که سالیان سال است بر زنان ایرانی روا داشته می‌شود و شجاعت انتقاد و اعتراض به نهادی که قانونگذاری در آن گویی که مدت‌ها است اصل برابری میان زن و مرد را به فراموشی سپرده‌است.

8 مارس سال 88 ، شاید از ابعاد مختلفی با سال‌های پیش متفاوت باشد. سالی که گذشت با وجود همه دشواری‌ها و تلخی‌هایی که در پی داشت برای زنان سالی سرشار از عمل بود. زخم‌های پنهان تبعیض در عرصه تظاهرات خیابانی به شفاف ترین شکل ظهور کرد تا مهر تاییدی باشد بر آگاهی زنانی که سال‌هاست هر لحظه زندگی‌شان را با قوانین و آداب و رسوم و سنت‌های دست و پا گیر سر می‌کنند و هر دم به لحظه‌ای دیگر برای رهایی از این همه تبعیض می‌اندیشند.

زنان در وقایع پس از انتخابات همواره در صف نخست اعتراض‌ها بودند و این حضور پررنگ و مستمر خود نشانی از بن مایه‌های آگاهی در نیمی از جمعیت جامعه‌ای دارد که مسئولان و روسا و حکمایش عادت کرده اند آنها را نبینند و به حساب نیاورند. اما در خیابان برای کسی دعوتنامه نمی‌فرستند و این معترضان‌اند که پهنه تظاهرات خیابانی را فرصتی برای نمایش و نشان دادن انتقاد می‌دانند. زنانی که یا خود در این وانفسای خفقان در بند شدند و یا بر بالین عزیز از دست داده نشستند و یا روزها و شب هایشان را با نفرت تمام به تمامی پنجره‌های نداشته اوین تقدیم کردند.

زنان ایرانی در سالی که گذشت غصه‌دار از دست دادن فرزندان‌شان بودند و برخی هم به جرم دفاع از حقوق زنان ماه‌‌هایی در زندان. با این همه پلیس‌های مامور در پارک لاله هنوز از حضور قدرتمند مادران عذادار در هراس‌اند و گشت‌های ویژه کمابیش در میان درخت‌ها در حرکت.

زنان در سال 88 بیش از همیشه در صحنه حاضر شدند. “همگرایی زنان” در قالب جمعی متشکل از طیف‌های مختلف در آستانه انتخابات ریاست جمهوری موجی تازه از مطالبات را به راه انداخت و گفتمان برابری خواه به میانه کارزار انتخاباتی وارد شد. تا آنجا که کاندیداهای ریاست جمهوری هر کدام در بیانیه‌های خود به مسائل حقوقی و اجتماعی و سیاسی زنان توجه کردند و شعار پیوستن به کنوانسیون منع تبعیض از حقوق زنان بر سر زبان‌ها افتاد. کنوانسیونی که سال های سال است در آرشیو مجمع تشخیص مصلحت نظام خاک می‌خورد.

اما از این‌ها که بگذریم در بخش سیاست‌های دولتی همه چیز علیه زنان بود. دولت دهم پیگیرانه لایحه حمایت از خانواده را روی میز نمایندگان بله قربان گوی مجلس کوبید تا علاوه بر تلاش برای تصویب ماده 23 و حمایت از چند زنی مردان، این بار قوانین تازه ای برای ازدواج موقت بنیان نهاده شود. از سوی دیگر تمامی تریبون‌های رسمی در مدح از دواج موقت گفتند و وزیر علوم هم از ازدواج زودهنگام دانش آموزان استقبال کرد.

آن سوی دیگر در میان طرح های شگفت انگیز دولت و ومجلس و دیگر نهادها اجرای طرح استتار یا محرم سازی مدارس دخترانه ، تفکیک جنسیتی دانشگاه ها و کتاب های درسی، راه اندازی مراکز همسر یابی در سازمان ملی جوانان ، کاهش ساعت کار زنان، منع شیفت شب برای اشتغال زنان، حذف زنان از مناصب و کاهش بودجه و اعتبارات حوزه زنان به دغدغه ها و مشکلات زنان افزوده شد تا کام زنان این دیار تلخ تر از همیشه دوران شود.

گزینش نمایشی یک زن در منصب وزیر در شرایط اعتراض و انتقاد برخی نمایندگان و علما به حذف پست‌های مختلف زنان در اداره‌ها و سازمان ها منتهی شد و از سوی دیگر بودجه امور زنان از 24 میلیارد تومان به هشت میلیارد تومان رسید.

زنان در آخرین سند مصوب سال 88 یعنی برنامه پنجساله توسعه پنجم هم جایگاهی نیافتند و خطوط کوتاه و حمایت مدارانه و تاکید بر نقش خانگی زنان تنها جملات سندی 5 ساله بود که زنان را این بار هم نادیده گرفت.

با این همه مشکلات پیش روی زنان، آنها هنوز به بارقه‌های روشن تغییر در جامعه‌ای می‌اندیشند که برای آن خون‌ها داده اند و امیدها در راه دارند.

کمیته زنان سازمان دانش آموختگان ادوار تحکیم وحدت در آستانه روز جهانی زن تلاش زنان و مردانی را قدر می‌نهد که روزها و شبهای بسیاری در خلوت زندان‌ به آزادی اندیشیده‌اند و امید به رهایی دوستان در بند دارد و روزهایی که در آن برابری و آزادی معنای واقعی می‌یابند.

◀️  17 اسفند 1388