جهان نیوز: به گزارش خبرنگار اجتماعی جهان، چشمهایش از اشک پر شده و دستش را بر شکمش فشار می دهد. مثانه اش را به دلیل افتادگی درآورده اند و چرک بر روی رده های جراحی روی پوستش دمبله کرده است. کیسه ای کدر از کنار تخت بی رنگش آویزان است که تا نیمه از ادرار پر شده و با لوله ای همرنگ خود جایی به پهلوی چپش وصل شده است.
“مدینه”، زنی تنها و سرخورده را با کوهی از غم و اندوه، در گوشه ایی از یکی از بیمارستان های دولتی یافتم. جایی که به دلیل عدم دارا بودن امکانات خاص برای بیمه درمانی او، رسیدگی چندانی به وضعیت وخیم او نمی شد.
“مدینه” با وجود بیماری مثانه سرپرست یک خانواده چهارنفره است و از آن دست زنانی است که به گفته نایب رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس «از هیچ حمایتی برخوردار نیستند.»
آمار ها چه می گویند!
طبق آخرین سرشماری در سال 85 تعداد زنان سرپرست خانوار و بی سرپرست یک میلیون و 641 هزار نفر برآورد شده است. این میزان به علاوه زنانی است که از سوی مسئولان ناشناخته مانده و یا به گونه ای آسیب دیده اجتماعی هستند. با گذشت 4 سال از سرشماری و با درنظر گرفتن این مساله که هر سال 60 هزار زن بی سرپرست یا بدسرپرست می شوند می توان تعداد این زنان را تا 2 میلیون نفر تخمین زد. با این حساب آیا خدماتی که از سوی این ارگانها به این زنان ارائه می شود کافی است؟ و یا اینکه برای بهبود وضعیت زندگی آنها در شهرها و روستاها اعتبارات خاصی باید درنظر گرفته شود؟
مساله اینست : بیمه زنان سرپرست خانوار!
یکی از مواردی که می توان در خصوص زنان سرپرست خانوار بدان اشاره کرد بحث سرانه درمان زنانی است که تحت پوشش سازمانهای حمایتی قرار دارند.
به گفته مسئولان زنانی که تحت حمایت ارگان های دولتی هستند همگی تحت پوشش بیمه درمانند و زنان روستایی و عشایر سرپرست خانوار از بیمه خدمات اجتماعی برخوردارند.
مدیر کل مرکز امور زنان و خانواده سازمان بهزیستی کشور دراینباره می گوید: هزینه های درمان زنان سرپرست خانوار به طور کامل از سوی سازمان های حمایتی پرداخت می شود. این در حالیست که وی به سرانه درمان 6 هزار و 700 تومانی زنان سرپرست خانوار در کلینیک های کشور اشاره می کند و در اینجاست که باز پرسش مطرح شده اینست که با این سرانه کم آیا می توان تمام هزینه های درمان زنی مریض را پرداخت؟
محمد‌رضا رضایی کوچکی، زنان خانه‌دار متقاضی بیمه را به دو گروه زنان سرپرست خانوار و زنان بد سرپرست تقسیم می کند و اعتقاد دارد که سعی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بر این است که با توجه به اعتبار مالی، این طرح اجرایی شود.
مخبر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می گوید: دولت برای تحت پوشش قرار دادن 70 میلیون نفر جمعیت ایران نیاز به اعتبارات مالی گسترده‌ای دارد و به دلیل کمبود بودجه در این زمینه باید قدم به قدم به سوی پوشش بیمه همگانی پیش رفت تا در چند سال آینده همه 70 میلیون نفر جمعیت ایران تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
رضایی کوچکی با بیان اینکه دولت باید به زنان سرپرست خانوار و بد سرپرست توجه بیشتری داشته باشد می افزاید: برخی از نمایندگان مجلس که در کمیسیون بهداشت و درمان فعالیت می‌کنند، اطلاعات زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست را جمع‌آوری می‌کنند تا در زمینه مسائل مالی و بیمه این افراد اقدامات لازم صورت گیرد.
مخبر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بر ایجاد هماهنگی‌های لازم با وزارت رفاه در این خصوص تاکید و عنوان کرد که تا پایان سال 90 زنان سرپرست خانوار و بد سرپرست بیمه می شوند.
زنان سرپرست خانوار و مشکلات آنان
با اینکه بسیاری از مسئولان در اظهارنظرهای مختلفی که در این باره می‌کنند بر اضافه‌شدن مستمری ماهانه زنان سرپرست خانوار و یا بیمه آنان تاکید می‌کنند، اما نباید شرایط اجتماعی و فرهنگی‌ای که بر مشکلات این زنان می‌افزاید از نظر دور داشت.
محمدحسین پناهی با اشاره به آمار طلاق و در نتیجه آمار زنان سرپرست خانوار در کشور، می گوید: «در حال حاضر 9 درصد از سرپرست‌های خانوار در کشور زن است که این آمار با روند افزایشی تحصیلات در زنان، افزایش یافته است.»
مدیر گروه مطالعات زنان دانشگاه علامه طباطبائی با بیان اینکه زنان سرپرست خانوار به زنانی می‌گویند که به همراه فرزندانشان و معمولاً بدون حضور معنوی و یا با همسری که کارایی ندارد، زندگی می‌کنند ادامه می دهد: «تأمین معاش و مشکلات مالی تنها یکی از مشکلاتی است که این افراد با آنها روبه‌رو هستند. بیشتر زنان سرپرست خانوار که سواد هم ندارند، به خاطر جو و فرهنگ حاکم بر جامعه نمی‌توانند به‌تنهایی زندگی کنند و با والدین خود و یا بستگانشان زندگی می‌کنند. چگونگی پذیرش زنان سرپرست خانوار در جامعه و تربیت فرزندان بدون حضور پدر و یا بدون دخالت پدری که فقط جمسش در خانه است، از مشکلات مهم و اساسی این زنان است.»
مدیر گروه مطالعات زنان دانشگاه علامه طباطبائی تأکید می کند: «اکثر این زنان به دلیل پیدایش برخی مشکلات ترجیح می‌دهند در هر مکانی کار نکنند و این امر یکی دیگر از مشکلات این زنان است.»
هزار و یک مشکل!
بی شک زمان زیادی از ارائه خدمات و تسهیلات به زنان بی سرپرست و آسیب دیده جامعه می گذرد. در این میان سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی(ره) از جمله دستگاه هایی هستند که قسمت اعظم فعالیتشان مربوط به زنان بی سرپرست و سرپرست خانوارها است.
این نهادها با پرداخت مستمری، کارآفرینی، تشکیل گروه های همیار، پرداخت وام های تسهیلاتی، تحت حمایت قرار دادن فرزندان و دانشجویان این خانواده ها و … قسمتی از بار زندگی آنها را به دوش می کشند. همچنین مشارکت بخش های خصوصی هم در قالب موسسات خیریه یا مراکز حمایتی زنان عضو دیگری از این مجموعه های یاری دهنده هستند.
اما با درنظرگرفتن جمعیت گروه هدف یا زنان بی سرپرست و آسیب دیده، آیا این خدمات برای زندگی زنی که از سطح پایین تحصیلات برخوردار بوده و از نظر مالی تامین نیست، در جامعه امروز کافی است یا برای حل این مساله راهکارهای دیگری باید اندیشیده شود؟
+ There are no comments
Add yours