همسر بهاره هدایت در مصاحبه با روز: نه ملاقات می دهند نه مرخصی
روزآن لاین : امین احمدیان، همسر بهاره هدایت در مصاحبه با “روز” از ممنوع الملاقات شدن و اعتصاب غذای این فعال دانشجویی خبر داد. آقای احمدیان گفت که روز گذشته نیز از ملاقات او با همسرش جلو گیری کرده اند.
بهاره هدایت و مهدیه گلرو، دو فعال دانشجویی هستند که از روز شنبه و در اعتراض به ممنوع الملاقات شدن شان دست به اعتصاب غذا زده اند.
بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت است که از 9 دی ماه 88 بازداشت شده و تاکنون به مرخصی نیامده است. او به 9 سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده است.
مهدیه گلرو نیز فعال دانشجویی محروم از تحصیل است که به دو سال حبس تعزیری محکوم شده، او نیز تاکنون به مرخصی نیامده است.
روز گذشته در حالی از ملاقات خانواده های این دو فعال دانشجویی با آنها جلوگیری شد که براساس گزارش ها، بهاره هدایت از روز شنبه و مهدیه گلرو از روز گذشته دست به اعتصاب غذا زده اند.
اعتصاب غذای این دو فعال دانشجویی در اعتراض به ممنوع الملاقات شدن آنها است؛ گفته می شود ممنوع الملاقات شدن بهاره هدایت و مهدیه گلرو، بی ارتباط با پیام هایی که به مناسبت 16 آذر دادند نیست.
امین احمدیان، همسر بهاره هدایت که روز گذشته به زندان اوین مراجعه کرده اما اجازه ملاقات با همسرش را نیافته به “روز” می گوید: دیروزصبح که مثل همه سه شنبه ها برای ملاقات رفته بودیم. بعد از اینکه درخواست را تحویل دادیم به من و خانواده خانم گلرو اطلاع دادند که بهاره و مهدیه ملاقاتشان به دستور مقامات زندان لغو شده. وقتی علت را سئوال کردیم هیچ پاسخی ندادند و گفتند باید به دادستانی مراجعه کنیم. در دادستانی هم کسی پاسخگو نبود فقط گفتند نامه ای بنویسید ما هم نوشتیم.
وی می افزاید: ما فقط توانستیم از خانواده هایی که ملاقات داشتند و از ملاقات برگشته بودند جسته و گریخته کسب خبر کنیم و متوجه شدیم که ظاهرا بهاره و مهدیه روز شنبه از تصمیم مسئولین برای قطع ملاقات مطلع میشوند و در اعتراض به این عمل غیر قانونی اعتصاب می کنند.
آقای احمدیان که به شدت نگران وضعیت همسرش است می گوید: ما به دلیل اینکه کلیه تماس های تلفنی زنان سیاسی قطع است و در شرایط امنیتی نگهداری می شوند هیچ اطلاعی از وضعیت این دونفر نداریم. اما از طریقی که مقدور بود به بهاره و مهدیه پیغام دادیم که فعلا اعتصاب غذا را ادامه ندهند که ما بتوانیم علت ممنوع الملاقات شدن را از بیرون زندان پیگیری کنیم وبه نتیجه برسانیم. ولی الان هیچ خبری از وضعیت شان نداریم و در بی خبری مطلق و نگرانی هستیم.
وی می افزاید: الان چندین ماه است که زنان زندانی سیاسی را به قرنطینه بند متادون منتقل کرده اند و امکان تماس تلفنی و همچنین تماس با سایر زندانیان ندارند و در سلول دربسته نگهداری می شوند.
به گفته اقای احمدیان، زندانیان سیاسی زن که در بند متادون هستند فقط روزی 45 دقیقه می توانند از سلول برای هواخوری بیرون بروند.
همسر بهاره هدایت می گوید: از دلیل این وضعیت هیچ خبری نداریم و کسی هم جوابگو نیست. ولی حدس خودمان این است که احتمالا برای نوشته هایی هست که از انها در بیرون منتشر شده. چون دقیقا هدفشان از انتقال زندانیان سیاسی زن به جای جدید و نگهداری آنها در این وضعیت، قطع ارتباط کامل با دنیای بیرون بود و ظاهرا تا الان فکر می کنند که موفق به اینکار نشده اند.
بهاره هدایت حدود یکسال است که در زندان به سر می برد و در این مدت به مرخصی نیامده، همسرش با اشاره به این موضوع می گوید: حتی یک روز هم مرخصی ندادند و حدود هشت ماه است که اجازه ملاقات حضوری به من و خانواده نمی دهند. چندین ماه است که نمی تواند تماس تلفنی با بیرون داشته باشد.
آقای احمدیان سپس با اشاره به وضعیت جسمی بهاره هدایت توضیح میدهد: متاسفانه الان چند ماه است که از درد سنگ کیسه صفرا رنج می برد ولی تا الان هیچ اقدامی برای معالجه و یا مرخصی استعلاجی نکرده اند؛ کلا وضعیت غیر انسانی و ظالمانه ای در بند زنان سیاسی حاکم است. چند تا از خانم های دیگر مثل خانم واضحان و خانم جباری از بیماری حاد و پیشرفته رنج می برند ولی متاسفانه رسیدگی صورت نمی گیرد. متاسفانه داروها را از ما نمی گیرند که به آنها برسانند و حتی کتاب هایی که برایشان از بیرون می بریم ممیزی می شود و کتاب های چاپ دولت و کتای هایی که با مجوز وزارت ارشاد منتظر شده را هم نمی گذارند که تحویل دهیم و برمی گردانند.
بهاره هدایت به نه سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده و همسرش می گوید: این حکم به هیچ وجه تناسبی با فعالیت های شفاف و مسالمت آمیزی که بهاره میکرد ندارد. همه فعالیت های او در قالب های شفاف و روشن مثل بیانیه، مصاحبه، مقاله و یا تجمع بود و اصلا با کار مخفی یا براندازانه نسبتی نداشت.
وی در پایان اظهار تاسف میکند از اینکه بهاره و امثال او به دلیل چنین فعالیت هایی که شاید در جاهای دیگر مورد تقدیر قرار بگیرد، مواجه با چنین احکام ناعادلانه ای می شوند و از ان بدتر در زندان با انها چنین رفتاری صورت می گیرد.
بی‌خبری مطلق از نازنین خسروانی، روزنامه‌نگار زندانی / تداوم نگهداری وی در سلول انفرادی
کلمه : با وجود گذشت ۵۰ روز از بازداشت نازنین خسروانی، روزنامه نگار دربند، او به جز یک تماس تلفنی، هیچ ارتباط دیگری با خانواده اش نداشته است.
به گزارش کلمه، این موضوع و تداوم نگهداری خسروانی در سلول انفرادی، موجب نگرانی بیش از حد خانواده این روزنامه نگار شده است. آنها در مدت بازداشت نازنین، هر هفته برای ملاقات وی به زندان اوین مراجعه کرده اند اما هر بار مسئولان بند ۲۰۹ با برخوردهای نامناسب، به خانواده او گفته اند که وی ممنوع الملاقات است.
خانواده نازنین خسروانی که تنها در روزهای اول بازداشت وی، یک بار به مدت دو یا سه دقیقه به صورت تلفنی با او صحبت کرده اند، بی خبری برایشان بسیار نگران کننده است و از مسئولان قضایی خواسته اند که اجازه تماس یا ملاقات وی را با خانواده اش فراهم کنند.
اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی، چند روز پیش و در پی روزها بی خبری از دخترش، نامه ای را خطاب به رئیس قوه قضاییه نوشت. او در این نامه به شرح پیگیری های متعدد خود برای اطلاع یافتن از وضعیت دخترش پرداخت و تاکید کرد که هدفش از ارسال نامه به قاضی القضات جمهوری اسلامی، ارائه یک پرسش بلاجواب از سوی
سایر مقامات قضایی به مقام ارشد قوه قضاییه جمهوری اسلامی است، تا شاید با پاسخ به آن، دامن این نظام از اتهام عدم کفایت در ارائه یک رفتار منطقی و انسانی پاک شود.
اعظم افشاریان همچنین در این نامه از ریاست قوه قضاییه پرسید: آیا انسانیت اجازه بی خبر گذاشتن چهل و چند روزه یک خانواده از دخترش را می دهد؟ آیا این برخورد با شرع مقدس همخوانی دارد؟
نازنین خسروانی، سابقه همکاری با روزنامه های اصلاح طلب بنیان، شرق، کارگزاران، بهار و نوروز را داشته است. او در زمان بازداشت در جایی مشغول به کار نبود، چرا که همه این روزنامه ها توقیف شده بودند.
+ There are no comments
Add yours