تعیین وثیقه برای فرزانه روستایی و ریحانه طباطبایی / وضعیت نگهداری زندانیان سیاسی زن نگران کننده است / نامه مادر نازنین خسروانی به دادستان تهران

26 دی 1389

جرس: مقام های قضایی برای سه عضو بازداشتی روزنامه شرق وثیقه تعیین کردند.

به گزارش جرس، برای “کیوان مهرگان” دبیر سرویس سیاسی و “فرزانه روستایی” دبیر سرویس بین الملل این روزنامه مبلغ 10 میلیون تومان و برای “ریحانه طباطبایی” عضو سرویس سیاسی نیز مبلغ 60 میلیون تومان وثیقه درخواست شده است.

این سه نفر حدود یک ماه و نیم پیش در حمله نیروهای امنیتی به روزنامه شرق به همراه “احمد غلامی” سردبیر و “علی خدابخش سرمایه گذار” این روزنامه بازداشت شده بودند.

آقای غلامی و خدابخش حدود دو هفته پیش با قرار وثیقه از زندان آزاد شدند. دادستان تهران در بیان دلیل بازداشت این افراد ادعا کرده بود که آنان در صدد نوشتن اطاعیه علیه نظام بوده اند و جرم امنیتی دارند.

کلمه: جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با صدور بیانیه ای با ابراز نگرانی از وضعیت زندانیان زن، از دادستان تهران و مسوولان سازمان زندانها درخواست کرده اند که هر چه زودتر فکری برای سامان دادن به اوضاع نابسامان بند زندانیان سیاسی زن بکنند و برای بهبود شرایط این زنان اقدام های فوری انجام دهند.

وضعیت نگهداری زندانیان سیاسی زن نگران کننده است، اقدامی کنید

به گزارش کلمه در این بیانیه ضمن تشریح اوضاع نامناسب بند زندانیان سیاسی زن،نوشته اند که «حدود سه ماه پیش در اقدامی ناگهانی و بی‌دلیل، تلفن‌های زنان زندانی قطع شد، مسئولان زندان آنان را به سالن دربسته‌ای در بند نسوان انتقال دادند که به نام بند متادون معروف است. این بند که به صورت یک سوئیت دربسته، به طور مجزا از سایر بخش‌های زندان است ، پیش از این جهت ترک اعتیاد زندانیان معتاد مورد استفاده قرار می‌گرفت.»خانواده های زندانیان سیاسی از دادستان تهران درخواست کرده اند برای بهبود شرایط زنان سیاسی در زندان،اقدام های فوری انجام دهد.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

انگار قرار است زنان در زندان نیز، دچار ظلمی مضاعف باشند و مورد تبعیض قرار بگیرند. زندانیان سیاسی زن که در حال حاضر با دریافت احکام سنگین حبس، در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان هستند، در شرایط نامناسبی به سر می‌برند.

پس از آنکه، حدود سه ماه پیش در اقدامی ناگهانی و بی‌دلیل، تلفن‌های زنان زندانی قطع شد، مسئولان زندان آنان را به سالن دربسته‌ای در بند نسوان انتقال دادند که به نام بند متادون معروف است. این بند که به صورت یک سوئیت دربسته، به طور مجزا از سایر بخش‌های زندان است ، پیش از این جهت ترک اعتیاد زندانیان معتاد مورد استفاده قرار می‌گرفت.

هم‌اکنون زنان سیاسی بیش از سه ماه است که در این بند نگهداری می‌شوند و مسئولان زندان گفته‌اند که این بند را از این پس به زندانیان زن سیاسی اختصاص خواهند داد . به گفته زنان زندانی، سالن متادون مانند سلولهای جمعی بازداشتگاه ۲۰۹ است، که زندانی از هرگونه آزادی عملی در فعالیت‌هایش محروم است.

زندانیان سیاسی زن، تنها روزی ۴۵ دقیقه جهت استفاده از هواخوری، می‌توانند از سالن خارج شوند. این در حالی است که زندانیان در بند عادی، حق استفاده از هواخوری به صورت روزانه، استفاده و شرکت در کلاس‌های فرهنگی زندان، استفاده از تلفن، ملاقات حضوری و .. را دارند. زندانیان سیاسی زن در طول سه ماه گذشته از تمامی این حقوق بی بهره بود و به صورت قرنطینه نگهداری می‌شوند.

شرایط زنان سیاسی زندانی، در ماه‌های گذشته نگرانی‌های زیادی را در پی داشته است. درحالی که اکثریت این زندانیان از حق برخورداری از مرخصی محروم بوده‌اند، شرایط نگهداری آنان نیز به نسبت زندانیان سیاسی مرد بسیار اسف‌بارتر است.

ادامه نگهداری زنان سیاسی زندانی در بند متادون در حالی صورت می‌گیرد که پس از انتقال زندانیان جدید به این بند و اجرای حکم سایر فعالان سیاسی زن، محدودیت فضای این سالن، موجب کف خوابی تعداد زیادی از زندانیان شده است.

شرایط غذایی زندانیان زن نیز یکی دیگر از مشکلاتی است که همواره مورد اعتراض آنان بوده است. درحالی که زندانیان زن به دلیل عدم امکان تهیه غذا، ناچار به استفاده از غذاهای بی‌کیفیت زندان هستند، مسئولان زندان با ورود میوه و سایر اقلام غذایی به بند زنان جلوگیری می‌کنند. زنان زندانی، دو هفته یکبار، از فروشگاه زندان میوه خریداری می‌کنند که مقدارآن بسیار اندک بوده و بسیاری از مواقع، به هر زندانی تنها یک دانه میوه تعلق می‌گیرد.

مجموع این شرایط موجب شده است که زندانیان زن شرایط بسیار نامناسب‌تری را در زندان تجربه کنند، بسیاری از این زندانیان که صاحب فرزند هستند، پس از قطع تلفن، از امکان ارتباط با فرزندان خردسال خود محروم شده‌اند.

ما خانواده‌های زندانیان سیاسی، ضمن ابراز نگرانی نسبت به شرایط زنان زندانی، و با تاکید بر بی‌گناهی آنان، از مسئولان قوه قضائیه و سازمان زندانها می‌خواهیم، حال که عزیزانمان را بی‌گناه پشت درهای زندان محبوس کرده‌اید، حداقل به حقوق اولیه یک زندانی احترام گذاشته و این حقوق را در مورد زندانیان سیاسی زن مورد توجه قرار دهید. این زنان، مادران امروز و فردای جامعه ایرانی هستند، چرا سلامت روحی و روانی آنها را تا این حد مورد تهدید قرار می دهید.ما از دادستان تهران و مسوولان سازمان زندانها درخواست می کنیم که هر چه زودتر فکری برای سامان دادن به اوضاع نابسامان بند زندانیان سیاسی زن بکنند و برای بهبود شرایط این زنان اقدام های فوری انجام دهند.امیدواریم این در خواست ها را به معنای فراموشی مطالبه اصلی مان که آزادی همه زندانیان سیاسی از جمله زنان زندانی است،تلقی نکنید.

◀️  جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی

مادر نازنین خسروانی به دادستان تهران: در این سلول سرد و نمور، لااقل به او لباس گرم بدهید

کلمه: اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی روزنامه نگار زندانی که بیش از ۷۰ روز است در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات نگهداری می شود در نامه ای به دادستان تهران از آخرین وضعیت دختر دربندش گفته است . اینکه در دو ملاقات آخر با او فهمیده است که دخترش در سلولی نمور و سرد به سر می برد بدون اینکه مسوولان زندان به او لباس کافی بدهند و یا لباسهایی را که خانواده برایش برده اند به او تحو.یل بدهند .

به گزارش کلمه، مادر نازنین در نامه اش به دادستان تهران ، جعفری دولت آبادی ضمن تاکید بر بی گناهی دخترش نوشته است : عنقریب است که پیکر نحیف دخترمان با تشدید بیماری های قبلی وی و بروز بیماری های جدید ناشی از ضعف و برودت شدید هوای سلولش، دستخوش عوارضی شود که تحفه همکاری دستگاه اطلاعاتی و قضایی کشور برای تضییع حقوق زندانیان و تحدید روزنامه نگاران است. این محدودیت ها بی شک بدون تردید از مصادیق عینی شکنجه جسمی محسوب می شود. نامه مادر این روزنامه نگار را به دادستان تهران بخوانید:

جناب آقای جعفری دولت آبادی, دادستان محترم تهران

احتراما به اطلاع جنابعالی می رساند، نازنین خسروانی، فرزند اینجانب در هر دو ملاقاتی که تا کنون با وی داشته ایم اعلام کرده در سلولی به شدت سرد و نمور با پنجره ای شکسته، با پتو و لباس هایی شدیدا نامناسب روزهای یخبندان زمستان را سپری می کند و از سوز و سرمای غیر قابل تحمل سلول خود شکایت داشته است. این در حالی است که لباس هایی را که مدتها پیش برای تحویل به او، به زندان اوین داده ایم به وی تحویل نداده اند و عنقریب است که پیکر نحیف دخترمان با تشدید بیماری های قبلی وی و بروز بیماری های جدید ناشی از ضعف و برودت شدید هوای سلولش، دستخوش عوارضی شود که تحفه همکاری دستگاه اطلاعاتی و قضایی کشور برای تضییع حقوق زندانیان و تحدید روزنامه نگاران است.

در مورد بی گناهی وی و تقاضاهای مستمر خویش برای عدالت ورزی در حق ایشان سخن تازه ای نمی گویم و هنوزامید خود را برای مشاهده رفتاری عاقلانه و مبتنی بر انصاف از دستگاه قضایی از دست نداده ام .چرا که تجربه دادخواهی از کسانی که باید دادستان مظلومان باشند، برای ما تجربه ای تلخ و نا امید کننده بوده است. اما امیدواریم از اعتبار و قدرت دستگاه قضا حداقل آنقدر باقی مانده باشد که بتواند به بازجویان اعمال کننده این محدودیت ها که بی شک و بدون تردید از مصادیق عینی شکنجه جسمی محسوب می شود، بقبولاند که فراهم کردن زمینه مرگ تدریجی زندانیان از طریق اعمال محدودیت ها و کمبودهای بهداشتی ، غذایی و محیطی، کمکی به حل مشکل نخواهد کرد.

بدیهی است ارائه این درخواست به معنای تقلیل خواسته همیشگی من (از آزادی فرزند بی گناهم به تقاضای اعطای لباس گرم و پتو به وی) نخواهد بود بلکه این نامه را به عنوان تذکر به شما و اجزای دستگاهتان برای فراهم کردن حداقلهای حقوق زندانی می نویسم و امیدوارم هرچه زودتر از حل مشکل دخترم آگاه شوم.

اعظم افشاریان(مادر نازنین خسروانی, روزنامه نگار دربند)