مدرسه فمینیستی: در آستانه روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، نمایشگاهی با عنوان «من و نیمه زن من» به همت هنرمند متعهد، عادل برازنده برپا شده است. ایشان هدف خود را از برگزاری این نمایشگاه کمک به زنان قربانی خشونت های اجتماعی و خانوادگی اعلام کرده و از همین رو قرار است عواید حاصل از فروش آثار نقاشی در این نمایشگاه به این موضوع اختصاص یابد.
نمایشگاه آثار نقاشی و طراحی عادل برازنده با عنوان «من و نیمه ی زن من» در گالری «ایست» واقع در تهران (درکه) در روز جمعه بیستم آبان ماه 1390 افتتاح شد. این آثار که با محوریت موضوع آنیما و آنیموس کار شده است مورد استقبال هنرمندان و فعالین حقوق زنان قرار گرفت.
عادل برازنده جرقه ای را که در ذهن اش سبب خلق این مجموعه آثار هنری شده بود با نقل خاطره ای قدیمی این گونه تعریف کرد: «سال ها پیش با خانم جوانی که از دوستانم بود با لنج از دریاچه ارومیه عبور می کردیم. ایشان به من گفت چقدر خوب می شد که باد نمک دریاچه را روی موهای من هم می پاشید. هنگامی که دستی بر موهایم کشیدم نمک بر آن نشسته بود، همان لحظه آرزوی این زن جوان مرا به شدت تکان داد. احساس کردم چیزی به این سادگی که برای ما مردها چنین عادی و پیش پا افتاده می نماید، برای جنس دیگر به یک دغدغه بدل شده است. این رویداد مرا به “نیمه ی زن من” نزدیک تر کرد و همین تجربه در بسیاری از آثارم منعکس شده است.»
نمایشگاه با طراحی های بسیار قوی و هوشمندانه این هنرمند صاحب سبک و خوش فکر در حالی برگزار شد که بسیاری از بازدیدکنندگان برداشت های متفاوت و جالبی از این آثار داشتند. هر یک از این تفسیرها و برداشت های شخصی بازدیدکنندگان، گوشه ای از ایده اصلی این آثار را بیان می کرد. زنان درون قاب های نقاشی در این نمایشگاه اغلب یا در رخت خواب بودند، یا به خواب فرو فته و یا خود را به خواب زده بودند که به نوعی شاید بتوان ن گفت این تصویر از زن در رختخواب، بیانگر اولین تعریف جامعه مردسالار از زن است. در واقع «سکس و رختخواب» تصور یا شاید تنها انتظاری است که از زن در جوامع مردسالار وجود دارد.
زنان در نقاشی های «عادل برازنده» در هاله ای مدور قرار داشتند که می شد آن را به رحم زنان تشبیه کرد که دنیایی از شور و زندگی در آن وجو دارد، با این حال اثری از سرزندگی و شور در چهره زنان درون نقاشی ها دیده نمی شد و همگی به گونه ای بسیار منفعل در خمودگی کامل بودند.
این هنرمند از شیوه بسیار جالبی برای خودسانسوری استفاده کرده بود. عادل برازنده با تکه هایی از بخش نیازمندی های روزنامه های یومیه، بخشی از بدن زنان درون نقاشی هایش را پوشانده بود. در واقع با این تکنیک ظریف به ببیننده نشان می داد که با اینکه زنان برای سکس و ارضاء مردان کاربرد دارند، اما در عین حال همان نگاه مردسالار جامعه، به نوعی بر آن سرپوش می گذارد. تکه های نیازمندی های روزنامه که اکثرا در آنها زنان زیبا و آراسته را به کار دعوت می کند با تلخ خندی هوشمندانه به پوشش و حجاب همین زنان در تابلوهای او تبدیل شده بود.
نمایشگاه «من و نیمه زن من»، تا 26 آبان ماه، همه روزه از ساعت 16 الی 19 در گالری «ایست» ادامه خواهد یافت.
+ There are no comments
Add yours