کانون شهروندی زنان: به مناسبت روز جهانی زن و در آستانه سال نو خورشیدی، بیست تن از فعالان مدنی و فرهنگی زنان از طیف های گوناگون فکری، از جمله (به ترتیب حروف الفبا): آذر منصوری، آزاده عزیزالدین، توران ولی مراد، زهرا ربانی املشی، زهرا شجاعی، ژیلا موحد شریعت پناهی، شهلا انتصاری، شهلا لاهیجی، شیما قوشه، طلعت تقی نیا، فاطمه گوارایی، فائزه هاشمی، فرزانه دشتی، محترم رحمانی، مرضیه آذرافزا، معصومه دهقان، ناهید توسلی، نسیم بنی کمالی، نیره توکلی و نوشین احمدی خراسانی، به فراخوان نشریه پایتخت کهن، به دو پرسش زیر پاسخ دادند:
◀️ تغییر شرایط نابسامان کنونی جهت تغییر همه جانبه جامعه و بالطبع تغییر وضع زنان که آسیب پذیر ترین بخش حامعه اند و عملا با افزایش نابسامانیها بر آسیب های اجتماعی این قشر از جامعه چون اعتیاد، طلاق، فقر و بیماری های فزاینده، افزوده می شود.
اما معتقدم در میان این حجم از مطالبات کاهش و حذف نگاه امنیتی نظام به زنان و مسائل زنان و تلاش جهت تغییر مسالمت آمیز قوانین و محدودیتهای تبعیض آمیز نسبت به زنان از سایر مطالبات مهم تر است. زیرا کاهش و حذف نگاه امنیتی خود بستر لازم برای حضور فعالتر زنان در حوزه های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و آموزشی و تکاپو و پویش هر چه بیشتر آنان را فراهم می آورد. زنان از ابتدای انقلاب تاکنون به مثابه تابوی نظام به شمار رفته و تا این تابو بودن در ذهنیت بخش های مختلف نظام و حکومت تغییر نکند این نگاه امنیتی از حوزه زنان رخت نخواهد بست و خود به مثابه مهمترین مانع فعالیت زنان بوده و خواهد بود.
پاسخ 2) در گام نخست اصالت را باید به درون حوزه فعالیت های فعالان زن داد یعنی تا این حوزه به تلاش و کوشش خود جهت تغییر وضعیت و مناسبات زنان پیگیرانه ادامه میدهد هیج نیرویی نمی تواند آن را از بین ببرد شاید ضعیف کند شاید ضربات کاری بر پیکر آن وارد نماید ولی نمیتواند ان را از ریشه خشک نماید زیرا بستر اصلی ان خود زنانند که وجود دارند و هستند. پس ادامه مسیر در این راه شرط اصلی پیگیری مطالبات است. اما فعالیت در حوزه زنان نیاز به مجموعه ای از بازیگران در بخش های متعدد و حوزه های مختلف دارد. انحصارفعالیتهای زنان به حوزه ای خاص و با افرادی خاص، مطمئنا از توسعه آن حتی در حوزه فعالان زن نیز خواهد کاست. کافی است چتر انحصار و فشار اندکی شل شود موج افتراق ها کاملا مشخص شده و پراکندگی وسیعی را شاهد خواهیم بود. پس باید به همه حوزه ها بها داد و تغییر وضعیت را منحصر به حوزه ای که خودمان در آن فعالیت داریم ندانیم و سایر بازیگران را ببینیم و اجازه دیده شدن بدهیم.
همچنین ایجاد تغییرات به مجموعه ای از تغییرات از بالا یعنی از جانب حکومت و دولت و نیز بسیج افکار عمومی از پایین با آگاهی دهی و اعمال فشار بستگی دارد و نقش هر یک نمیتواند نافی تاثیرات نقش دیگری شود.
اعمال سیاست از جانب دولت با اعمال رویکرد جنسیت در برنامه های توسعه ای ، تدوین اجرای برنامه های متعدد برای افزایش مشارکت زنان، اعمال روش تبعیض مثبت مبارزه با خشونت علیه زنان ، تغییر قوانین تبعیض آمیز لغو سهمیه بندی های جنسیتی، و تلاش برای شکستن تابوی زن و کاهش فضای امنیتی به دور زنان قطعا قدرت اعمال تاثیرگذاری بسیاری را دارد. حکومت باید زنان را به عنوان یک فرصت و نه تهدید برای بهبودی آینده کشور ببیند. قطعا اعمال این نوع سیاست ها بستر بهتری را که دارای ضمانت حقوق و اجرایی نیز هست برای زنان و بهبود وضعیت انان فراهم می آورد.
اما در سوی دیگر
+ There are no comments
Add yours