مدرسه فمینیستی: بحث پیرامون خشونت علیه زنان غالباً منحصر به خشونتهایی است که از نزدیک قابل ارتکاب است. این بحث ها معمولاً خشونت خانگی را پیش میکشند؛ از طرف افرادی مثل پدر، برادر، شوهر، دوست یا آشنایان و اقوام که از نزدیکان قربانی هستند. در بحث خشونتهای غیرخانگی و آزار جنسی در اجتماع مثل متلک، دست زدن به بدن در اتوبوس یا خیابان، و در موارد شدیدتر تجاوز نیز صحبت از خشونتی است که از نزدیک قابل ارتکاب است.
اما خشونتهایی هم وجود دارد که کمتر به آن اشاره میشود و میتوان از آن به عنوان «خشونت از راه دور» نام برد. منظورم از دور بودن آن نیست که تأثیر مستقیم بر آدمی ندارد بلکه این است که خشونتگر میتواند از فاصلهای دور که به او امکان پنهان ماندن و حفظ موقعیت کنترلی بر فضا و قربانی را میدهد آن را مرتکب شود.
این نوع خشونت، امروز به وفور در جامعه وجود دارد. که با کمک و اتکا به تکنولوژی های جدید، راه گسترش آن ممکن و هموار شده است. به این معنی که برخی وسایل و ابزار تکنولوژی جدید به خشونتگران امکان میدهد پنهانی و به آسانی از فاصلهای دور و قابل کنترل به اهداف شان برسند. بیشتر کسانی که مورد این نوع خشونت قرار میگیرند در برابر آن کاملاً بیدفاعاند. دستگاه ها و ابزار مزبور گران و برای ایشان غیرقابل دسترس است. (من نمیدانم غیرقانونی هم هست یا نه و یا اصلا قانونی برای آن ها هست یا نه! هرچند با توجه به گستردگی و آسانی این شکل از خشونت به نظر نمیرسد مانعی قانونی در برابرش وجود داشته باشد.). به علاوه، کمتر کسی است که فکر یا اراده دستیابی به ابزار مشابه را در سر بپروراند. بنابراین خشونتدیدگان درد را حس میکنند بدون آن که منشاء آن معلوم باشد و یا حتی اثر قابل مشاهدهای بگذارد.
کسانی که به این نوع خشونت دچار میشوند ممکن است حتی از بیان آن امتناع کنند چون به خاطر پنهان بودن منشاء و آثار خشونت، ممکن است کسی حرف شان را باور نکند، دیوانه یا دروغگو قلمداد شوند، روش بیان مؤثر را ندانند، از عواقب غیرمنتظره و یا حتی آثار سوء بر خودشان یا دیگران نگران باشند، و نگران باشند که مشکلات شان دوچندان شود که در نهایت همه اینها وادارشان میکند تحمل در سکوت را ترجیح بدهند. اما سبب تنش و اختلال در زندگی فردی و اجتماعی ایشان میگردد. فضایی که دست خشونتگران را برای بهرهگیری و ارتزاق از حاصل کارشان، باز می گذارد.
+ There are no comments
Add yours