بیانیه 22 خرداد و انتقاد تهمینه میلانی از سیاست «تفکیک جنسیتی»

عفت ماهباز-24 خرداد 1387

بیانیه مدافعان حقوق برابر در ۲۲ خرداد «سالروز همبستگی زنان»* چنین به پایان می رسد: در این راه دشوار و طولانی، با هزاران امید و آرزو، دست یاری به سوی همه زنان کشور دراز می‌کنیم و می‌گوییم: «همراه شو عزیز، این درد مشترک هرگز جدا جدا، درمان نمی‌شود.»

صدای ماندگار تهمینه میلانی در جنبش فمنیستی

از نادر هنرمندانی که در این سالهای دشوار از فمنیسم و جنبش زنان دفاع نموده تهمینه میلانی کارگردان سینمای ایران است. او با ساختن فیلم هایی با مضمون زنانه و نشان دادن شرایط نابرابرو تبعیض آمیز، آشکارا به نقد قوانین و سنت های عقب مانده، در قوانین و فرهنگ اجتماعی پرداخت. علاوه بر ان او در نشست ها و مصاحبه هایش نیز به دفاع علنی از حقوق زن، دفاع ازفمنیسم پرداخته است. برگزیدن واژه فمنیسم و نهراسیدن از این واژه برچسب های پیش رو، به رغم دشوارهایش در ایران، شیوه تهمینه در چند سال اخیر بوده است. عده ای دیگر از هنرمندان زن اما، در این سال ها اگر چه در میدان عمل و شیوه کارشان فمنیست بودند، اما شاید واهمه از انگها و برچسب ها سبب آن بوده که این عده از هنرمندان با توجیه و یا توضیح های گوناگون بگویند که فمنیست نیستند و… در این میان تهمینه میلانی همچنان میدان را خالی نکرده در همه جا صدای او، صدای همراهی با جنبش زنان بوده است. از جمله او درمصاحبه اخیر تلویزیونی اش در ایران، در باره تفکیک جنسی در پارک ها می گوید:

http://uk.youtube.com/watch?v=gsfZfNAllrI

و اما در بخشی از بیانیه فعالان جنبش زنان و مدافعان حقوق برابر به مناسبت ۲۲ خرداد “سالروز همبستگی زنان” در زمینه تفکیک جنسی چنین آمده است:

تهاجم گسترده به حقوق فردی زنان و جداسازی‌های رنگارنگ

امروز صدها هزار زن و دختر در سراسر کشور به بهانه «طرح ارتقاء امنیت اجتماعی» مورد تعرض و خشونت قرار گرفته‌اند. بنابر گزارش‌های چند هفته اخیر، در طول دو ماه گذشته، در چارچوب اجرای طرح ارتقاء امنیت اجتماعی، تعداد یک هزار و نود و هشت نفر از زنان بدحجاب، دستگیر شده‌اند (خبرگزاری فارس). این تنها نمونه‌ای از دستگیری وسیع زنان به بهانه طرح ارتقاء امنیت اجتماعی است و بی‌شک آشکارکننده همه خشونت‌های اعمال شده از طریق این طرح بر زنان کشور نیست، چرا که تنها یک مورد از نتایج این طرح به دلیل منجر شدن به مرگ (یعنی پرونده دکتر زهرا بنی یعقوب) در رسانه‌ها انعکاس نسبتا گسترده یافته است، در حالی‌ که ضایعات انسانی، جانی، مالی و حیثیتی این طرح امنیتی بیش از اینهاست.

از سویی ورود به حوزه خصوصی افراد، یعنی گسترش ورود نیروهای امنیتی به خانه‌ها و شرکت‌های خصوصی به بهانه مسائل اخلاقی و «امنیت اجتماعی» رو به گسترش است، و کار تا بدانجا بالا گرفته است که ۸ تن از دختران دانشجو در شیراز به خاطر بدحجابی از دانشگاه اخراج شده‌اند. در کنار این فشارهای غیرقانونی به دختران دانشجو، تفکیک جنسیتی فضاهای دانشگاهی، تفکیک کتاب‌های درسی و سهمیه‌بندی جنسیتی در نظام آموزشی و… با شدت و حدت پیگیری می‌شود. این درحالی است که مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی همه‌گیر بر زندگی زنان در گروه‌های قومی مختلف و در میان اقلیت‌های مذهبی با شدت و خشونت گسترده‌تری همراه است.. ….

و مدافعان حقوق برابر بیانیه را چنین به پایان رسانده اند: از این روست که در این راه دشوار و طولانی، با هزاران امید و آرزو، دست یاری به سوی همه زنان کشور دراز می‌کنیم و می‌گوییم: «همراه شو عزیز، این درد مشترک هرگز جدا جدا، درمان نمی‌شود.»