نصب دوربینهای مدار بسته در خوابگاه دختران بار دیگر توهین به شخصیت دانشجویان دختر را تکرار کرد. دختران خوابگاهی همواره با مشکلات و محدودیت‌های بی‌دلیل عدیده‌ای مواجه بوده‌اند؛ اما این مشکلات و محدودیت‌ها در سه سال اخیر افزایش محسوسی یافته است. کنترل شدید ساعات ورود و خروج دختران به خوابگاه، تذکرهای بی‌مورد در مورد نحوه پوشش آنها و طرح‌هایی نظیر حضور و غیاب دختران، حضور مستخدمان و کارگران مرد در محوطه‌و حتی سالن‌های خوابگاه از موارد بارز محدودیت‌ها و کنترل‌هایی است که تنها در خوابگاه دختران دیده می‌شود. در حالی که دانشجویان پسر آزادند که هر زمان خواستند و به هر صورت در خوابگاه رفت و آمد کنند، با دانشجویان دختر مانند اطفال صغیر یا خلافکاران سابقه‌دار برخورد می‌شود که باید دائماً تحت کنترل باشند. خوابگاه دختران از غروب خورشید تا طلوع صبح فردا، برای آنها حکم زندانی را دارد که در این فاصله کسی نه اجازه ورود به خوابگاه و نه اجازه خروج از خوابگاه را دارد. این مسائل برای دختران خوابگاهی، مسائلی تکراری است و از فرط تکراری بودن به عادت بدل گشته و بدیهی شده‌اند و شاید به همین دلیل است که دیگر هیچ حساسیتی در دختران خوابگاهی نسبت به تحقیر شخصیت آنها توسط ماموران خوابگاه نمی‌بینیم؛ به سادگی پذیرفته‌ایم که به این شرایط تن دهیم و بی‌تفاوت باشیم.
اما این بی‌تفاوتی ما باعث شده که مسئولان خوابگاه به خود اجازه دهند هر روز محدودیت جدید ایجاد کنند و هر روز به شکل جدیدی شخصیت دختران خوابگاهی را لگدمال نمایند. نمونه اخیر نتیجه این بی‌تفاوتی، اقدام به نصب دوربینهای مداربسته در محوطه خوابگاه دختران است. ظاهراً فضای زندان‌گونه‌ای که دانشگاه برای خوابگاه دختران ساخته به اندازه کافی تحت کنترل نبوده و در نتیجه نصب دوربینهای مدار بسته و زیر نظر گرفتن حرکات و رفتار دختران در محوطه خوابگاه ضروری شده است!
محدودیت‌های قبلی در خوابگاه دختران این پیام را از مسئولان به گوش دختران خوابگاهی می‌رساند که از نظر ما شما دختران افرادی هستید که مانند اطفال صغیر نیاز به قیم و سرپرست دارید و باید مراقب شما باشیم! اما پیام اقدام اخیر مدیریت دانشگاه به مراتب توهین‌آمیزتر و غیرقابل‌تحمل تر است: نصب دوربین یعنی ما به شما دانشجویان دختر اعتماد نداریم و هر لحظه ممکن است از جانب شما در محوطه خوابگاه اقدام ناشایستی صورت پذیرد که نیاز به کنترل لحظه به لحظه ما دارد!
اگر ساکن خوابگاه بوده باشیم، این مساله به خوبی برای ما قابل لمس است که محیط خوابگاه‌های دانشجویی کشور در حال حاضر به اندازه کافی مرده و عامل ایجاد افسردگی هست؛ اکنون اگر به این محیط، محدودیت‌های این‌چنینی را نیز اضافه کنیم که به طور مستقیم شخصیت دانشجویان دختر را هدف می‌گیرد و موجب تحقیر آنان می‌گردد، مشخص می‌شود که اقدامات اشتباه مسئولان مسبب چه تبعات منفی‌ای برای دانشجویان دختر می‌گردد. براستی چگونه مسئولانی که هرگز ساکن خوابگاه دختران نبوده‌اند و نمی‌دانند که اقدامات آنها چگونه باعث آزار روحی دختران می‌گردد به خود اجازه می‌دهند با تصمیم‌های غیرکارشناسی، به این اقدامات خود دامن بزنند؟
ما دختران خوابگاهی نباید نسبت به محدودیت‌های جدید بی‌تفاوت باشیم و باید از مسئولان خوابگاه سوال کنیم که نصب دوربینهای مدار بسته در خوابگاه دختران با چه توجیه و بهانه‌ای انجام گرفته و چه هدفی را دنبال می‌کند؟
(منتشرشده در نشریه صبح – شماره‌ی 87 – سه‌شنبه 21 آبان‌ماه 1387)
+ There are no comments
Add yours