روزآنلاین (امید معماریان) سیمین بهبهانی، شاعر معروف ایرانی و یکی از حامیان معنوی جنبش زنان، در گفت وگو با روز به ویژگی های اهدای جایزه سیمون دوبوار به کمپین یک میلیون امضا پرداخته است. او که اخیرا در سفری به پاریس به نمایندگی از اعضای این کمپین جایزه را دریافت کرد، روز یکشنبه به تهران بازگشت و درمراسمی جایزه را در اختیار کمپین قرار داد. این گفت وگو را می خوانید.
احساستان از دریافت جایزه سیمون دوبوار به نمایندگی از اعضای کمپین یک میلیون امضا چه بود؟
خیلی خوشحالم که به نمایندگی از جنبش زنان و کمپین یک میلیون امضا به پاریس سفر کردم تا جایزه را برای خانم ها دریافت و این امانت را تقدیمشان کنم. دو روز پیش حدود چهل نفر از این بانوان به منزل من آمدند و جایزه را تحویل دادم. بسیار خوشحال شدند و قرار شد فکری کنند که کجا برای نگهداری جایزه مناسبتر است. ان شاء الله که سالهای سال باقی بماند و نمادی ازفعالیت های زنان باشد.
نگاه اهداکنندگان جایزه به فعالیت زنان ایرانی چگونه بود؟
آنهایی که این جایزه را اهدا کردند قطعا به لیاقت کسانی که برای دریافت آن برگزیده شده بودند اعتقاد داشتند. من از طرف زنان از هیات ژوری، از جمله خانم ژولی کریستوا و از دخترخوانده سیمون دوبوار تشکر کردم و امیدوارم که خانم ها خودشان نیز تشکر شان را اعلام کنند. این جایزه ارزشمندی است در یادبود خانمی که هم فیلسوف بوده وهم فمینیست. این جایزه نشان دهنده لیاقت زنان ایرانی است.
تاثیر این چنین تشویق هایی روی فعالیت های جامعه زنان چیست؟
انسان بسته به تشویق است. اگر توی ذوق آدم بخورد کار کردن سخت می شود! خوشبختانه خانم های ما خیلی استوار بوده اند و بسیار کار کرده اند. به یاد می آوردم شاید حدود ۱۲ سال پیش خانم ها نوشین احمدی، اردلان ، شجاعی، میرحاج و چندین تن دیگر، که نام آنها را هم اکنون به یاد نمی آورم، آمدند و بنیان گذاری سازمانی را برای ارتقای فرهنگ زنان مژده دادند و من هم قول دادم هر نوع همکاری که از دستم برآید با آنها انجام دهم. خوشبختانه این سازمان طی این سالها بسیار خوب فعالیت کرده و بسیاری از خانم ها را جذب خود کرده، از جمله خانم شیرین عبادی و شهلا لاهیجی و شیوا دولت آبادی و دیگران که متاسفم که نمی توانم فرد فرد این بانوان را به خاطر بیاورم. اما قلبا سپاسگزار همه هستم. این جایزه قطعا در روحیه خانم ها بسیار موثرخواهد بود و آنها را در کارکردن استوارتر خواهد کرد. امیدوارم دریافت چنین جوایزی برای آنها توام با فعالیت بیشتر باشد و سازمان آنها را محکمتر واستوار تر کند و نگاه زنان ایرانی را نسبت به خودشان جلب کند تا مشکلاتی که بر سرراهشان وجود داشته از بین برود. آرزوی خیر برای کمپین و همه بانوان دارم و امیدوارم به آنها به چشم احترام نگاه شود و هیچ خانمی به خاطر گرفتن یک امضا گرفتار توهین و زندان و دیگر زحمات نشود.
با توجه به برخوردهایی که به آنها اشاره کردید، آیا هنگام سفر نگران نبودید که مشکلی برای شما به وجود بیاید؟
این نگرانی ها برای همه وجود دارد. آدم اگر نگران نباشد مثل این است که فکر نداشته نباشد. من نگران این بودم که مبادا نتوانم این وظیفه را به خوبی انجام بدهم. خوشبختانه در سر راه من هیچ مشکلی نبود و با کمال آسودگی رفتم و وظیفه خودم را انجام دادم و در بازگشت هم هیچ مشکلی نداشتم. امیدوارم قدرتمندان وطن من و کسانی که در امور دخیل هستند بیندیشند که زنان بایستی کار کنند وحقوق خودشان را به دست بیاورند وبه فکر آینده کشورشان باشند. امیدوارم هیچ توهین وتحقیری علیه زنان انجام نگیرد و مشکلات از سر راه آنها برداشته شود.
این واقعیت که برخی مقامات حکومتی نسبت به فعالیت زنان بدبین هستند را چگونه می بینید؟
اگر کسی بخواهد به فعالیت زنهای کشور و درخواست برابری آنها با مردان بدبین باشد، قطعا باید در طرز تفکر او تردید کرد. حتما یک جای کار خراب است. امیدوارم کسی نباشد که به چشم تردید به فعالیت های زنان نگاه کند. ما آبادی و آزادی کشورمان را می خواهیم. ما هیچ وقت نمی خواهیم کاری کنیم که به زیان کشور باشد. قدرتمندان وحکومتگران هم باید این مساله را درک کنند وبه خواست خانم ها احترام بگذارد.
آیا ممکن است با توجه به نزدیک شدن به انتخابات و اتفاقاتی که برای خانم عبادی وکانون مدافعان حقوق بشر افتاد فشار روی فعالان زن بیشتر شود؟
متاسفم از بابت اتفاقی که برای خانم عبادی افتاد. آن، یک اشتباه بسیار بزرگ از سوی دست اندرکاران بود و فکر می کنم که از این وضعیت پیشمان باشند. امیدوارم در آینده با چشم باز وعقل و درایت کافی امور را اداره کنند و امیدوارم که زنها درآینده موفق باشند. به طور کلی، من فکرنمی کنم اشکال زیادی بر سر راه فعالیت زنان پیش بیاید، چرا که زنها دارند کم کم خودشان را می شناساند و ثابت می کنند که نه برانداز هستند نه چریک ونه مخالف کسی، بلکه فقط می خواهند که قوانین انسانی درباره آنها اجرا شود و آنها را به چشم نیمه بیمار و ناتوان جامعه نگاه نکنند و بدانند که زنان، مادر ها و خواهر و دخترهای آنها هستند.
+ There are no comments
Add yours