مدرسه فمینیستی: جمعه 11 بهمن ماه آخرین روز هفته و آغاز روزهایی در به راه انداختن جریانی شدید درمقابله با فعالان مدنی و به ویژه فعالان جنبش زنان بود. این جریان که با دستگیری سه تن از اعضای کمپین یک میلیون امضا در منطقه بام تهران و اقدام به دستگیری سه تن دیگر در منطقه شهران آغاز شد، صبح امروز با ابلاغ برگه احضاریه به نسرین ستوده وکیل شجاع ومبارز جنبش زنان ادامه یافته است. به همین جهت با نسرین ستوده به صحبت نشسته ایم.
مدرسه فمینیستی- خانم ستوده خبردار شدیم که امروز صبح احضاریه ای برای حضور دردادیاری امنیت به شما ابلا غ شده است خواهش میکنم اطلاعات دقیق تری در این باره در اختیار ما قرار دهید.
نسرین ستوده- با تشکر از اطلاع رسانی به موقع شما باید بگویم که این احضارنامه امروز 16 بهمن در آخرین روز هفته به بنده ابلاغ شد. و در آن قید شده که ظرف سه روز باید خودرا به دادیاری شعبه امنیت معرفی کنم واحتمالا در خصوص پرونده مربوط به 23 خرداد جاری است که اینجانب در حین دفاع از موکلم آقای مهندس صمیمی بازداشت شدم .
مدرسه فمینیستی – خانم ستوده با نگاهی به تقویم جنبش زنان و کمپین یک میلیون امضا در هفته گذشته با وقایعی خشونت بار نسبت به فعالان روبرو بوده ایم شما این جریان را چگونه ارزیابی میکنید؟
نسرین ستوده – همانطور که می دانید نفیسه آزاد و دو تن از دوستانش هنگام جمع آوری امضا دستگیر شدند که درواقع هیچ جرمی متوجه آنها نیست چرا که اصولا جمع آوری امضا جرم محسوب نمی شود و در همان روز در منطقه ای دیگر از تهران کاوه مظفری ، جلوه جواهری و ناهید کشاورز نیر در معرض دستگیری قرار می گیرند که خوشبختانه با حمایت مردمی این قضیه فیصله پیدا میکند. همچنین در همین روزها بدون هیچگونه اقدام قانونی به سراغ عالیه اقدام دوست در محل اقامتش در فومن می روند و همانجا دستگیرش می کنند . سپس به سراغ ناهید کشاورز می روند و اخطاریه ای برای او صادر می کنند. در میان همین جریانات ، برعلیه مهرچهره مشرفی وهمسرش حکم زندان صادر می کنند ، بعد به خانه نفیسه آزاد می روند و به شکلی خشونت آمیز آنجا را مورد تجسس قرار می دهند و دست آخر امروز هم در آخرین روز اداری احضاریه ای به دست من می رسد که ظرف 3 روز خودرابه دادیاری امنیت معرفی کنم.
مجموعه این اقدامات نشان از فشار هرچه بیشتر بر جنبش زنان دارد، جنبشی مدنی و مسالمت جو، که از آگاه کردن اذهان عمومی نسبت به قوانین آغاز شد و سپس راه خود را در اعلام عمومی و رسمی به مجلس قانون گذاری از طریق جمع آوری امضا پیدا کرد.
مدرسه فمینیستی– آیا مجریان این اقدامات در پی چه منطقی دست به اینگونه اعمال ورفتار خشونت بار زده اند؟
نسرین ستوده – هیچ منطق حقوقی و عرفی ایجاد فشارهایی چنین سنگین را بر کسانی که خواسته های خودرا از مسالمت آمیزترین روش ها به گوش مردم می رسانند توجیه نمی کند. بنابراین به نظر من ایجاد چنین فشارهایی در میان جنبش زنان به هیچوجه نمی تواند باعث متوقف شدن فعالیت آنها گردد.
مدرسه فمینیستی –می دانید که پس از اهدای جایزه بین المللی سیمون دوبوار به کمپین یک میلیون امضا وفعالان جنبش زنان ایران، توجه و اقبالی ویژه وبیش از پیش نسبت به جنبش زنان ایران در جهان دیده شد و این حرکت مسالمت جو و مدنی توانست افکار جهانی را به خود معطوف دارد و موجب تشویق و دلگرمی اعضای آن شود.آیا این حملات اخیر به نوعی مقابله با این محبوبیت و مشروعیت جهانی تلقی نمیشود ؟
نسرین ستوده- همچنان که می دانید تعلق چنیین جوایزی به معنی همراهی و همبستگی افکار عمومی بین المللی با حرکت هایی است که در ایران جریان دارد اما اینکه چرا سیاست های رسمی یک حکومت به گونه ای است که در واقع قصد ستیز با افکار عمومی بین المللی را دارد سوالی است که حکومت باید به آن پاسخ دهد.
آنچه مسلم است تعلق چنین جایزه مهمی همگامی و همبستگی افراد خردمند و برجسته ای را با جنبش زنان در ایران اعلام می دارد و در حال حاضر طبیعی است که با اهدای چنین جوایزی، این همبستگی جریان خودرا می یابد و استمرار می یابد و بی تردید در چنین شرایطی اعتراض همراهان جهانی جنبش زنان ایران را به دنبال می آورد.
مدرسه فمینیستی – آیا این حملات و جریان مشابه آن را که نسبت به فعالان جنبشهای مدنی وحقوق بشر صورت گرفته است به هم مرتبط می بینید؟
نسرین ستوده – قطعا ایجاد فشاری چنین سنگین و ناگهانی نمی تواند بی ارتباط با یکدیگر باشد همه این فشارها یک هدف را دنبال می کند ایجاد فضای سخت تر و سنگین تر برای همه فعالان حقوق بشر از جمله فعالان حقوق زنان .
+ There are no comments
Add yours