سال 1386 در مقایسه با دیگر سال‌های یک دهه اخیر به لحاظ حجم محدودیت‌ها و گسترش سخت‌گیری‌ها علیه زنان سالی بسیار سخت و دشوار بوده است.
علیرغم وعده‌های مهرورزانه و شعارهای عدالت‌خواهانه دولت نهم، در این سال شاهد هجوم فزاینده به فعالان سیاسی و اجتماعی و صنفی و دستگیری وسیع فعالان جنبش‌های اجتماعی بویژه زنان، معلمان، دانشجویان و کارگران بوده‌ایم.
تعطیلی نهادهای صنفی و مدنی و سازمان‌های مردم نهاد مربوط به زنان، توقیف و به تعطیلی کشاندن نشریات از جمله تعطیلی مجله «زنان»، رفتار توهین‌آمیز با زنان به بهانه طرح ارتقاء امنیت اجتماعی، رفتار زننده نیروی انتظامی کرمانشاه در راستای طرح امنیت اجتماعی (که به منظور تحقیر مردان مجرم، فرد متهم را لباس زنانه پوشانده و در شهر گردانده است)، رد صلاحیت‌های گسترده زنان خوشنام و اصلاح‌طلب، رفتار خشونت‌بار ادارات و مراکز اماکن به بهانه امر به معروف و نهی از منکر که منجر به مرگ دردناک و مشکوک دکتر زهرا بنی‌یعقوب در همدان گردید و…، نمونه‌هایی از این قبیل تهاجمات است.
به باور ما تشدید این قبیل برخوردها در سال 86 حکایت از رسوب اندیشه‌های ناکارآمد و کهنه در اذهان و احساسات دولتمردان دولت نهم و فضای جدید حاکم بر کشور دارد. این روند خود را نه تنها در برخوردهای خشونت‌آمیز یادشده که در ارائه طرح‌هایی چون لایحه تبعیض‌آمیز به اصطلاح حمایت از خانواده و قانون مجازات اسلامی، پیشنهاد وزیرکشور در قانونی کردن صیغه دختران و رواج چندهمسری، طرح تفکیک جنسیتی کتب درسی، طرح تفکیک و سهمیه‌بندی جنسیتی کنکور و دیگر طرح‌ها و برنامه‌های تفکیکی و تبعیض‌آمیز نشان می‌دهد.
اما زنان تلاشگر ایران امروز به این باور و یقین رسیده‌اند که بدون تمرکز جدی بر مطالبات خاص خود در عین همراهی با سایر اقشار تحت ستم و ضعیف نگاه‌داشته‌شده و همپوشانی با آنها، قادر به ایجاد فرصت‌های برابر برای رفع تبعیضات و نابرابری‌ها و تغییر سرنوشت عقب‌مانده خویش از قافله توسعه نخواهند بود.
از این رو زنان تلاشگر ایرانی سعی دارند تا این حقیقت را به زنان و مردان هموطن خویش بباورانند که بدون حضور برابر و مشارکت مؤثر و جدی اندیشه و آرای زنان در اداره اجتماع نمی‌توان به تحقق دموکراسی و برقراری عدالت و توسعه درون‌زا در کشور دل‌بست و امیدوار بود. هم از این روست که زنان غیرتمند ایرانی انتظار دارند همچنانکه زنان در کلیه جنبش‌های اجتماعی و صنفی پابه‌پای فعالان جنبش مبارزه با ستم و نابرابری‌های سیاسی و طبقاتی مشارکت دارند؛ فعالان این جنبش، بخصوص مردان هم‌وطن‌شان، ندای حق‌طلبانه آنان را نشنیده نگذارند و آنها را در تحقق مطالبات‌شان حمایت و یاری نمایند. تحقق آرمان‌های مشترک بدون همپوشانی و وحدت و همکاری جنبش‌های اجتماعی برای دستیابی به آزادی، عدالت، امنیت و رفاه غیرممکن خواهد بود.
اعتراضات حق‌طلبانه و پیگیری‌های جدی زنان تاکنون آثار و نتایج مثبتی برای جامعه و زنان در برداشته است. از جمله طرح برخی نظریات راهگشا و قابل استناد از سوی مراجع و مقامات مسئول مانند ارث بری زنان از اموال غیرمنقول (که به برابری همه‌جانبه‌تر قانون ارث و رفع نابرابری حقوقی کمک قابل توجهی خواهد نمود) و هم چنین برابری دیه زن و مرد (و مسلمان و غیرمسلمان)، تحریم تعدد زوجات در زمان کنونی و تحریم کودک‌آزاری؛ که امیدواریم این نظریات هر چه زودتر به قوانین اجرایی تبدیل شوند و به برقراری عدالت در حقوق و قوانین بین زن و مرد یاری نماید.
ما ضمن گرامی‌داشت روز جهانی زن، حمایت بی‌دریغ خود را از تلاش‌ها و مبارزات عدالت‌خواهانه زنان هموطن خویش ابراز می‌داریم و امیدواریم زنان هموطن‌مان با تکیه بر هویت انسانی و اخلاقیات و ارزش‌های ملی و مذهبی خویش مصمم‌تر از همیشه علیه تبعیضات و نابرابری‌ها تلاش نموده و به حرکت خویش برای تحقق برابری و توسعه و دموکراسی عمیق و فراگیر در جامعه ایرانی گسترش بیشتری بخشند.
شورای فعالان ملی – مذهبی
+ There are no comments
Add yours