تبادل نظردرباره روش ها و نگرش ها در کمپین
به رغم آن که فشارهای امنیتی برای به انفعال کشانیدن کنشگران کمپین یک میلیون امضا از طریق احضار های فراقانونی و نیز شناسایی مکان گردهمایی اعضای کمپین و ممانعت از برگزاری جلسات کمیته های این فعالیت مسالمت آمیز هر روز دامنه ی گسترده تری می یابد، این نشست ها به رغم تهدید ها و فشارهای موجود با حضور اعضای کمپین پی گرفته می شود تا فعالیت ها و اقدامات انجام شده به دقت مورد بررسی قرار گیرد و در خصوص مسائل موجود بحث و تبادل نظر شود.
ویژگی بارز و شیوه ی کار در نشست های کمپین به این صورت است که اعضای حاضر ضمن ارائه گزارشی از عملکرد کمیته هایی که در آن فعالیت دارند با نظر خواهی از سایرین و مشارکت فعالانه در تصمیم گیری های گروهی وضعیت موجود را مورد نقد و بررسی قرار می دهند و بر اساس مواضع مشترک گروهی روند فعالیت خود را مورد بازبینی قرار داده و راه را برای ادامه حرکت هموار می سازند.
نشست اخیر کمپین نیز با تکیه بر همین شیوه در منزل یکی از اعضا برگزار شد. در این نشست برخی از اعضای کمیته های مختلف کاری کمپین یک میلیون امضا ضمن ارائه نکاتی از فعالیت یک ماهه خود به نقد و بررسی رخداد های اخیر و مسائلی که با آن مواجه بوده اند پرداختند. در ادامه به بخش های کوتاهی از فعالیت برخی از کمیته ها اشاره می شود . لازم به ذکر است گزارش کار شش ماه فعالیت کمپین یک میلیون امضا در سال جاری نیز به زودی منتشر خواهد شد.
قصد پلیس امنیت تنها ترساندن و خسته کردن ما است زیرا کار ما غیر قانونی نیست
“خدیجه مقدم” از اعضای کمیته مادران کمپین با اشاره به ارسال احضاریه از طرف پلیس امنیت برای تعدادی از مادران کمپینی، از اقدامات این گروه چنین گفت: ” در کل نسبت دستاوردهای کمپین به هزینه ها بیشتر بوده است. بعد از ایجاد مسئله برای تعدادی از اعضای جوان کمپین حالا برای مادران احضاریه می فرستند. قصد پلیس امنیت تنها ترساندن و خسته کردن ما است زیرا کار ما غیر قانونی نیست. بهتر است شیوه های جدیدی را برای پشتیبانی از هم و ادامه دادن راه و جمع کردن امضا در پیش بگیریم.
“ناهید میر حاج” یکی دیگر از اعضای این کمیته نیز در مورد برنامه هایی که مادران برای توانمند سازی خود داشته اند از جمله برگزاری کارگاه حقوق شهروندی ، نوشتن برای بخش کوچه به کوچه سایت کمپین و نیز تشکیل کلاس کامپیوتر توضیحاتی را ارائه کرد.
تاریخ شفاهی کمپین یک میلیون امضا مستند سازی می شود
شروع ثبت تاریخ شفاهی کمپین یک میلیون امضا و مستند کردن تجربیات موجود افراد مختلف و فعال در کمپین به عنوان ابتکار تازه اعضای کمیته مستند سازی خبری بود که اعضای حاضر کمیته مستند سازی مطرح کردند و گفتند: ” ثبت امضاها طبق روال همیشگی ادامه دارد و صرف نظر از جمع آوری دستی و رایانه ای امضا هر ماه تعدادی برگه از طریق صندوق پست به کمیته مستند سازی می رسد. کار ثبت آمار و تعداد امضاها پروژه ای زمان بر است که پیگیرانه ادامه می یابد.”
مستند سازی تصویری فعالیت های کمپین در دستور کار کمیته هنری
“راحله عسگری زاده و نسیم خسروی” از اعضای کمیته هنری کمپین با اشاره به برگزاری مداوم جلسات درون گروهی این کمیته و مستند سازی تصویری فعالیت های کمپین در قالب عکس و فیلم، برخی از فعالیت های کمیته هنری کمپین را چنین تشریح کردند: ” کمیته هنری فعالیت رو به رشد و مثبتی داشته است . برای کارگاهها فیلمی ساخته شده است و اعضای کمیته هنری کمپین چند کارگاه نمایشنامه نویسی برگزار کرده است. سایت تصویر برابری فعالانه تر از قبل گزارش های تصویری برنامه ها و فعالیت های کمپین را ثبت می کند و اعضای کمیته هنری با همکاری تنگاتنگ با سایر کمیته ها تلاش می کنند فعالیت خود را گسترده تر کنند. تهیه فیلم های مستند از اعضای کمپین و سایر فعالیت ها نیز توسط این کمیته پیگیری می شود ” اعضای حاضر از کمیته هنری همچنین از برگزاری دور جدید کارگاه نمایشنامه نویسی و اجرای نمایشی توسط اعضای کمیته هنری کمپین خبر دادند.
حفظ کمیته ها به هر شکل ممکن یا ایجاد تغییر برای بهبود اثر بخشی در روش
“هدا امینیان” از اعضای کمیته پیگیری در ادامه ی نشست با تاکید بر ادامه جلسات درون گروهی این کمیته شیوه های جدیدی که در گروه پیگیری داوطلبان کمپین اتخاذ می شود و همچنین مشکلات امنیتی موجود را مطرح کرده و گفت در این کمیته سعی می شود با تکیه بر دید باز و آگاهی نسبت به مسائل و بازداشت های اخیر روند جذب داوطلبان جدید مانند گذشته دردستور کار باشد.
“حمیده نظامی” از اعضای کمیته آموزش با اعلام برگزاری دو کارگاه جدید در یک ماه گذشته در مورد هماهنگی جهت اجرای کارگاه حقوق شهروندی و آموزش کمیته مادران و داوطلبان توضیح داد. وی گفت با توجه به این که برگزاری جلسات درون گروهی کند شده است اعضای این کمیته در صدد هستند تا با آسیب شناسی دلایل ضعف های احتمالی کار در این کمیته را بررسی و جبران کنند. در همین رابطه از چند ماه پیش تا به حال نشست های منظمی به صورت درون گروهی یا با سایر گروهها تشکیل شده است که کمیته پیگیری داوطلبان و کارگاه ها نیز در برگزاری این نشست ها فعالانه همکاری داشته اند.
“دلارام علی”، “سمیه فرید” و “نیلوفر مهدیان” فعالیت های انجام شده در این کمیته ها را تشریح کردند. تبادل نظرات بیشتر حول محور جذب آموزشگران جدید و توانمندسازی اعضای فعلی برای طراحی محتوای آموزشی به شیوه های جدید و از سویی تنوع در روش های آموزشی کارآمدتر و نیز اجرای این آموزش ها به نحو موثرتر بود. شیوه های موثر آموزشی از جمله اجرای تئاتر و نیز استفاده از ظرفیت های موجود در سایر کمیته ها برای کمک به تهیه و اجرای برنامه های آموزشی از جمله مواردی بود که مورد بحث و بررسی قرار گرفت. کمیته مادران کمپین نیز در این میان پیشنهاد داد که به دلیل اهمیت گروههای آموزش کارگاه ها و نیز پیگیری داوطلبان از حضور مادران برای برقراری ارتباط با ورودی های جدید کمپین استفاده شود .
“زهره ارزنی” از وکلای کمپین که در کمیته آموزش فعالیت دارد از اهمیت این کمیته ها که به نوعی ورودی کمپین محسوب می شوند و با داوطلبان جدید سرو کار دارند گفته و بر لزوم ریشه یابی معضلات احتمالی دراین رابطه و تسریع در حل آن ها تاکید کرد.
جوانان، نیروهای سرشار از انرژی و ایده های بدیع در کمپین
اعضای حاضر از کمیته روابط عمومی کمپین نیز در ادامه از فعالیت ها و اقدامات این کمیته و ضرورت باز تعریف روابط و سیستم های موجود گفتند. “سوسن طهماسبی” با اشاره به مشکلاتی که کمیته روابط عمومی در اجرای برنامه های عمومی با آن مواجه شده است گفت : ” در یک مقطع فکر می کردیم که جریان لابی با نهاد های مرتبط با حوزه حقوقی زنان بعد از جمع آوری کلیه امضاها باید انجام شود اما دیدیم شاید بهتر باشد که با توجه به تبلیغات منفی و نادرست سعی در شکستن این فضا در میان مسئولان ذیربط داشته باشیم. در کنار این اقدامات آنچه بیش از همه چیز اهمیت دارد تمرکز بیشتر برای جمع آوری امضا و گفتگوی چهره به چهره با مردم است. هیچ حرکت جدی تر از کمپین در این مدت هفت هشت سال اخیر شکل نگرفته که به این خوبی پیش برود باید قدر این کار را بدانیم اگر چه فشارهای زیادی به فعالان کمپین وارد می شود اما به نیروهای جوان که انرژی و ایده های بسیار ارزشمندی دارند باید بها داده شود.”
کار کمپین در شهرستان ها به آرامی و با جدیت دنبال می شود
“نفیسه آزاد” یکی از اعضا کمیته شهرستان های کمپین با ذکر این نکته که برای سفرهای جدید برنامه ریزی هایی صورت گرفته است در خصوص آخرین فعالیت های کمیته شهرستان ها توضیحاتی را ارائه کرد. وی گفت به دلیل مشکلات امنیتی ممکن است در برخی از موارد جلسات حضوری محدودی در شهرستان ها شکل بگیرد اما روند جمع آوری امضا و جذب داوطلب با تکیه بر شرایط بومی در بسیاری از شهرستان ها با جدیت دنبال می شود. کار در شهرستان ها به رغم نداشتن نمود بیرونی بسیار خوب و جدی دنبال می شود.
دیدگاه انتقادی سازنده شاخصه مهم نشست های ماهانه کمپین
نقد سازنده از شاخصه های مهم نشست اخیر کمپین امضا است، به این ترتیب که اعضا ضمن طرح عقاید مختلف و متفاوت، با پرهیز از فرد محوری و تکیه بر آراء جمعی برنامه ریزی می کنند و راه را برای پویایی هر چه بیشتر و دستیابی سریع تر به اهداف کمپین هموار می سازند. این محیط صمیمانه و دموکراتیک کوچک نشان از رشد و بالندگی حرکت کمپین دارد و دورنمایی روشن از دستاورد ها و چالش های پیش رو را برای اعضای کمیته های فعال در کمپین ترسیم می کند. در آخرین نشست کمپین بحثها و نقدهایی از سوی برخی از اعضا درخصوص شیوه اداره کمپین با ایده هایی چون تشکیل هسته یا کانون های خودبنیاد که در سایت مدرسه فمنیستی مطرح شده بود بیان شد .
تشکیل کمیته ها، نتیجه یک خرد جمعی
“کمپین در حال حاضر به یک مرحله جدیدی رسیده است ،کمیته ها شکل گرفته اند و از نظر ساختار بزرگ شده اند و تعریف کارها مشخص است . پرسشی که باید به آن پاسخ دهیم این است که آیا می خواهیم تمرکز کاری را روی بزرگ کردن کمیته ها بگذاریم و یا بر روی داوطلبان وجمع آوری امضا ؟ به نظرمن الان باید تغییر استراتژی بدهیم اساساً شبکه همینطور است، یعنی این که رفت و آمد باید در آن آزاد باشد و افراد جدید بیایند.” سمیه رشیدی و نجمه زارع با طرح این بحث، باب گفتگو درباره ضرورت وجود کمیته ها گشودند.
نوشین کشاورزنیا با اشاره به اینکه بحث حفظ و یا حذف کمیته ها بک بحث انحرافی است، گفت: “نباید به این سمت برویم که کمیته ها را ضرورتاً باید به همان شکل سابق حفظ کنیم یا کلاً حذف کنیم. کمیته ها در حین کارشکل گرفته اند و بنا به ضرورت به وجود آمده اند و در ادامه کار هم هر جا لازم باشد دچار تغییر و تحول خواهند شد و این کاملاً منطقی و طبیعی است. در گزارشهایی که اعضای کمیته ها از روند فعالیت های شان دادند هم دیدیم که با وجود برخی مشکلات، اکثر کمیته ها همچنان وظایفشان را انجام می دهند.”
وی با تاکید بر اینکه هنوز در این زمینه به حالت سکون نرسیده ایم، ادامه داد: “از مدتها پیش بحث آسیب شناسی و نقد در کمپین به وجود آمده بود که به نظر من بخشی از آن مربوط به پیدایش یکسری روابط غیردموکراتیک بود. اکنون هم که کمیته ها آسیب شناسی را در حیطه وظایف و عملکردشان شروع کرده اند، نباید به طرف بزرگنمایی مشکلات برویم.”
سوسن طهماسبی نیز این اختلاف نظرها را مبارزه ای برای دموکراتیک کردن فضای کمپین عنوان کرد و گفت:”ساختار ما ساختار حداقلی بود که بر حسب ضرورت به وجود آمد و ممکن است در طی کار، یک کمیته که کارش خیلی ضروری نیست خود به خود منحل شود. اگر ایرادی در حین کار به کمپین مطرح شده است صرفاً به خاطرناکارآمدی کمیته ها نبوده ، چرا که ساختار همیشه نا کارآمد نیست، شاید ما انرژی لازم را نمی گذاریم.”
نفیسه آزاد نیز در رابطه به بحث هایی که درباره ادامه کار کمیته ها مطرح شده است، گفت:”ما هرگز نگفته ایم که کمیته این است و لاغیر. وقتی می گوییم فعالیت هایمان باید بازنگری شود یعنی هنوز اسیر بوروکراسی نشده ایم و جای کار هست. به نظر من بحث اساسی که مطرح است این است که آیا کمپین تمام شده است یا نه؟ اگر به روند کار نگاه کنیم، وقتی عضو جدید می آید باید برایش کارگاه برگزار کنیم،کارگاه که داریم باید طرح ، آموزش حقوقی و مهارت ها را به آنها آموزش دهیم . امضا که جمع می کنیم باید کمیتۀ مستند سازی کار کند. وقتی سایت داریم باید یک عده ای وظیفه به روز کردن آن را بر عهده بگیرند و … فعالیت های کمپین همینطور ادامه دارند. من خیلی در مورد اینکه فشار زیاد است فکر کردم اما کدامیک از کارهایی که انجام می دهیم غیر ضروری است که حذف کنیم . واقعاً به این موضوع باید فکر کرد که وقتی همه این ها بر اساس ضرورت به وجود آمده اند کدام یک را می شود حذف کرد ؟”وی پیشنهاد کرد تغییراتی در روند کار ایجاد شود که تاثیر گذارتر باشد .
پروین اردلان با مروری بر روندتشکیل کمیته های کمپین در تهران، این شکل کار را نتیجه یک خرد جمعی عنوان کرد. او در عین حال تاکید کرد:” سیال بودن و تداوم حرکت مهم است. نه این که اصرار به کار در قالب کمیته ها داشته باشیم. مثلاً اگر سه کمیته نمی توانند با هم کار کنند خب تبدیل شوند به یک کمیته و یا اگر نمی شود تبدیل شود به دو کمیته که کار به صورت عملی انجام شود نه این که شرایط موجود را به هر قیمتی حفظ کرد. اگر بخواهیم چنین نگاهی داشته باشیم خیلی اشتباه کرده ایم و تبدیل می شویم به یک سازمان که تصور نمی کنم تاکنون چنین بوده باشد. بعد هم ما در کمپین تهرانیم و نباید فکر کنیم که در “مرکز کمپین جهان” قرار گرفته ایم. تعداد زیادی از افراد هستند که دارند کار می کنند و امضا جمع می کنند و در خانه هایشان جلسه می گذارند، فردی یا جمعی کار می کنند و به تشخیص و تحربه خودشان چه با کمیته و چه بدون کمیته به فعالیت در کمپین ادامه می دهند. این ها همه باز بودن حرکت را نشان می دهد و ما باید تمام تلاشمان را بر باز بودن و تداوم کار اما به شیوه خلاقانه متمرکز کنیم. علاوه بر این نمی توان کمیته ای را برای دو سال سه سال تعریف کنیم و بعد هم تمامش کنیم. چطور می شود برابری خواهی را تمام کرد؟ چطور می شود بگوییم که این پروژه تمام شد. ما که نه پروژه تعریف می کنیم و نه پول می گیریم بگوییم که حالا دیگر تمام شد یا یک سال و دو سال دیگر تمام می شود. وقتی بحث برابری خواهی حقوقی را مطرح می کنیم ممکن است شکلش عوض شود و مثلا تا دو سال دیگر به شکل جمع آوری امضا نباشد. اما نمی توانیم بگوییم این کمپین را کنار گذاشته ایم وبرویم سراغ یک حرکت دیگر. با این توجیه که مثلاً فضا یک مقدار تنگ شده یا من با ایکس و ایگرگ نمی توانم کار کنم، پس کار را تعطیل کنم .”
کمپین، فضایی برای جذب کنشگران جدید
ظرفیت کمپین برای جذب نیروهای جدید و فضای باز کمپین برای رشد افراد علاقمند به فعالیت در این حوزه از دیگر مباحثی بود که از سوی خدیجه مقدم مطرح شد. وی گفت:” به عقیده من کمپین به مرحله خوبی رسیده و نیروهایی که الان دارند جذب می شوند با توجه به محدودیت هایی که وجود دارد می خواهند فعالیت کنند و این خیلی با ارزش است . ما در مقابل این دوستان مسئولیم . افتخار ما این بود که به توده ها نزدیک می شویم و از درد و رنج آنها هم آگاه می شویم ضمن اینکه آنان هم جایی را پیدا خواهند کرد که حرف هایشان را بزنند و در تغییر قوانین نه فقط با یک امضاء در خیابان بلکه با همکاری های مشترک سهیم بشوند . من فکر می کنم همه این را می دانیم که کمپین فقط از نخبه ها تشکیل نشده و این بزرگترین موفقیت آنست.
وی تاکید کرد: “همانطور که از ابتدا هم گفتیم ، هرکس به هر شیوه ای که گمان می کند درست است می تواند به پیشبرد کمپین کمک کند، مهم آن است که کسی شیوه ای را ارزشگذاری نکند و نگوید شیوه من درست است و بقیه اشتباه می کنند.بحث بر سر کسانی است که می خواهند وارد این حرکت شوند. به هر حال این افراد چه قدیمی و چه تازه وارد، ممکن است منابعی داشته باشند که در اختیار ما بگذارند و این بسیار اهمیت دارد. ما هنوز از تمام ظرفیت هایمان استفاده نکرده ایم مگر از اول کمیته مادران وجود داشت ، بنا بر ضرورت شکل گرفت حالا می توان به طور مثال، کمیته مادر بزرگ ها ، کمیته پدران ، کمیته معلمان و….را تشکیل داد و از فضاهای جدید استفاده کرد همین که پلیس امنیت اجازه نمی دهد من در خانه ام جلسه برگزار کنم باید تسلیم شوم ؟ صد ها خانه در همین تهران در هایشان بروی ما باز است.”
حمیده نظامی نیز با بیان تجربه شخصی خودش بحث را ادامه داد:” من قبل از اینکه وارد کمپین شوم با ان جی او ها و سایر جاهایی که دوستانم بودند کار می کردم. با بحثی که درباره هسته های خودبنیاد از سوی برخی از اعضای کمپین مطرح شد فکر کردم که من در واقع قبل از ورود به کمپین در یک هسته یا کانون خودبنیاد فعالیت می کردم. اما الان آمدیم و به این سیل کمپین پیوستیم و واقعا انتظار ندارم که به همان وضع سابق برگردیم. چرا که کمپین واسطه ای شد که همه این جویبار های کوچک به هم پیوندند.”
سوسن طهماسبی نیز در تایید سخنان حمیده نظامی گفت:” برای من خیلی جالب است من یک فوکوس گروپ با فعالان جوان کمپین برگزار کردم و بحث جلسه این بود که این بچه های جوان سالهای سال سعی کرده اند که به جنبش زنان وارد بشوند اما به طور مداوم با درهای بسته مواجه شده اند. خود من هم که در فضای ان جی او ها که شامل فعالیت در حوزه زنان هم بود فعال بودم ولی باز در ارتباط گیری و کار گروهی با فعالان دیگر و سازمانهای دیگر اکثرا دچاز مشکل می شدم. این بحث مهمی است که ما هم در باره اش فکر کنیم . و برنامه ریزی کنیم که چطور می شود نیروهای جدید را جذب کرد، چرا که حضور در چنین جنبشی به صورت فردی برای خیلی از افراد معنا ندارد. و ما باید ببینم چطور می توانیم برای افرادی که می خواهند وارد کمپین شوند و دارای پایگاه اجتماعی بشوند فضا را مهیا کنیم . به نظر من “گروههای کوچک هم فکر” نه تنها یک تعریف بسته است بلکه عقب گردی است ازدست آوردهای بزرگ کمپین که فضایی را برای همکاری گروههایی که اتفاقا شاید با هم همفکر نبودند ولی بر ضرورت اقدام در مورد یک سری مطالبات حد اقلی زنان به تفاهم رسیده بودند مهیا کرد. این دست آورد بزرگی برای جنبش زنان و کلا برای حامعه ایران است که نباید به این سادگی و به خاطر برخی اختلاف نظرهایی که اغلب از جنس شخصی هستند آنرا از دست داد. این برای من به عنوان “تنها انتخاب” هیچ جذابیتی ندارد ولی اگر این گروهها در کنار ساختار فعلی کمپین در تهران هم فعالیت کنند هیچ مانعی نمی بینم چرا که همین الان هم در کنار ساختار کمیته ها در تهران هر کدام از ما در گروههای کوچکتری هستیم که در آن به بجث و تبادل نظر در رابطه با مسائل زنان می پردازیم و در استانها هم افراد فعال در کمپین این آزادی را داشتند که هر طور صلاح دانستند ساختار خودشان را تعریف کنند. این بحث اصلی است و نباید وارد این دام بشویم که کمیته ها کارآمدی را از دست داده اند، بلکه باید ببینیم که چطور می توانیم داوطلبان جدید را جذب کنیم.”
انشعاب در کمپین یا تکثر در یک حرکت اجتماعی
تفاوت دیدگاه هایی که در مورد شیوه های فعالیت در کمپین وجود دارد، شبهاتی مبنی بر انشعاب در کمپین را دامن زده است. خدیجه مقدم با بیان این مساله از اعضای کمپین که در این نشست حضور داشتند خواست که راجع به این مسئله نیز گفتگو کنند. . “کمپین نه سازمان است نه گروه است و نه حزب است که بتواند انشعاب کند.” این پاسخ زهره ارزنی بود. او تاکید کرد:”مسائلی هست که نشانه تنوع نظر است و نباید موجب دلسردی شود”
دلارام علی نیز با بیان اینکه مسئله، تشکیل هسته هایی در داخل کمپین نیست، گفت:” باید مشخص کنیم که تعریف این هسته چیست؟ آیا هسته صرفاً یک رسانه است؟ مثلاً سایت است؟ امضا جمع می کند؟ به داوطلبان آموزش می دهد یا کارهایی از این دست می کنند. نمی دانم اگر قرار باشد ما تبدیل شویم به یک میلیون نفر با یک میلیون رسانه چقدر این بحث به حرکت کمپین کمک کند. اگر قرار است هر هسته مانند یک کمپین در مقیاس کوچکتر عمل کند باید با افراد جدید و داوطلبان جدید تشکیل شود. یعنی ایده آل این است که من بروم با ده داوطلب جدید یک هسته تشکیل بدهم ، آنها را توانمند کنم ، به سئوالاتشان پاسخ دهم ، کارگاه برگزار کنم و غیره.در غیر این صورت اینکه تنها یک رسانه داشته باشم فکر نمی کنم مشکلی را حل کند.”
در ادامه حمیده نظامی اضافه کرد:” به نظر من باید آسیب شناسی شود و اگر اختلافات بنیادی باشد می توانیم دو تیم موازی باشیم که یک هدف را پیش می برند این اشکالی ندارد اما طوری نشود که من تازه وارد انگیزه ام را از دست بدهم.”
سپس پروین اردلان گفت:” بالاخره ما به کمپین تکثر گرا اعتقاد داریم و نیروهای جدیدی دارند به این ماجرا اضافه می شوند. پس نباید از اختلاف روشها نگران شویم، شاید من یک روش را نپسندم و اعتقاد داشته باشم که خودی و غیر خودی کردن است اما به هر حال از راه افتادن یک سایت دیگر خوشحالم چون صدای ما را بیشتر می کند. اما باید ببینیم دلایل نقد چیست، مهم این است که ببینیم چگونه می توانیم اعتماد سازی را در جمع های متکثر و حتی موازی پیش ببریم، چون به نظر من حتی برای تجربه تکثر گرایی هم ما هنوز در ابتدای راه هستیم و ایجاد جمع های بی اعتماد نسبت به یکدیگر مسئولیت بیشتری را متوجه ما به عنوان کنشگران این جنبش می کند. چه اشکالی دارد که چهارتا نیروی دیگر هم بیایند و در کنار هم از کمپین حرف بزنند! اگر اینطور باشد اشکالی ندارد و اتفاقا مباحث را عمومی تر نیز می کند. می خواهم بگویم که باید از این زاویه به مساله نگاه کنیم که چه چیزی به نفع حقوق زنان است. “
در پایان اعضا بر ضرورت ثبت روایتهای مختلف از حرکت کمپین تاکید کردند.
+ There are no comments
Add yours