شور همگرایی در خیابان ها

سارا لقایی/ عکسها از حمیده وطنی-13 خرداد 1388

میدان زنان: مطالبات همگرایی جنبش زنان، این بار به خیابان ها کشیده شد. فعالان جنبش زنان پیشاپیش طرفداران چهار کاندیدا در خیابان ها، به مردم می گویند که به “مطالبات زنان” رای خواهند داد و از آنان می خواهند این خواسته ها را با کاندیدای مورد نظر خود مطرح کنند. این زنان و مردان، بروشورها و جزوه های تشریحی همگرایی که دو خواسته مشخص زنان از رییس جمهور آینده (اصلاح بندهای 19، 20، 21، 115قانون اساسی برای تضمین برابری جنسیتی و پیوستن بی قید و شرط به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان) را در بر می گیرند، با استفاده از فضای انتخاباتی بین مردم پخش می کنند. در این گزارش تجربیات چند تن از این افراد را جویا شده ایم:

طرفداران احمدی نژاد سرد برخورد می کنند

“ژیلا بنی یعقوب” روزنامه نگار و عضو کانون زنان ایرانی که حدود یک ماه است به پخش این بروشورها در خیابان و میدان ها مشغول است می گوید: “برخورد مردم در مجموع خوب است. افرادی هستند که بروشورها را علاقه مندانه از ما می گیرند و سوالات خود را درباره آن مطرح می کنند و در عین حال افراد دیگری هم هستند که می گویند زحمت نکشید! ما رای نمی دهیم. اما پس از اینکه از موضوع با خبر می شوند و متوجه می شوند ما فرد خاصی را تبلیغ نمی کنیم و مطالبات زنان را مطرح می کنیم برخوردشان عوض می شود.”

او برخورد مبلغان کاندیداهای مختلف را بسته به ایدئولوژی آنان متفاوت می داند: “طرفداران احمدی نژاد، چه زن و چه مرد برخورد غیر دوستانه ای دارند و می گویند گوششان از این حرف ها پر است، همه این مطالبات را از حفظ اند و علاقه ای به خواندن بروشورها ندارند. اما ما موفق شده ایم با گفت و گو آنها را حداقل به خواندن بروشورها راضی کنیم. از طرف دیگر طرفداران موسوی که برخلاف طرفداران احمدی نژاد سازمان یافته نیستند و به صورت خودجوش فعالیت می کنند، با خوشرویی برخورد می کنند و بعضا از ما می خواهند مقداری بروشور و کتابچه در اختیارشان قرار دهیم تا پخش کنند.” ژیلا که بیشتر به پخش بروشور در میدان های اصلی شهر که حضور مردم پررنگ تر است پرداخته است اضافه می کند: “خوشبختانه برخورد پلیس در این روزها با گذشته بسیار فرق کرده و هیچ مشکلی برای ما به وجود نیامده است.”

از داخل ماشین در ترافیک تراکت پخش کردم

“روزبه میرچرخچیان”، عضو گروه میدان می گوید که دو روز پیش برای پخش بروشورها اطراف یکی از ستادهای انتخاباتی موسوی را انتخاب کرده که فضای امن تری برای این کار داشته باشد: “همان ابتدا به سراغ طرفداران موسوی رفتیم و گفتیم همگرایی چنین مطالباتی دارد و از آنان خواستیم آنها را با کاندیدای مورد نظر خود در میان بگذارند. واکنش دخترها خیلی خوب بود اما پسرها اول موضع می گرفتند و بعد که بیشتر بحث می کردیم قانع می شدند که در هر صورت طرح این مطالبات مسئله خوبی است. تنها یک پسر نوجوان در جواب ما گفت که بهتر است این بروشورها را به دخترها بدهید.” روزبه که در کمتر از یک ساعت موفق به پخش 150 بروشور شده می گوید: “مسوول اصلی ستاد موسوی در آن محل ابتدا از ما خواست محل را ترک کنیم. به او توضیح دادم که کاندیدای شما خود می خواهد فضا را عوض کند و طبعا از این مطالبات حمایت می کند. از ما تشکر کرد و گفت به کارمان ادامه دهیم.”

روزبه ادامه می دهد: “دو طرف اتومبیلم پوسترهای همگرایی را چسبانده بودم. راننده ها در ترافیک توجه شان به آنها جلب می شد و من از پنجره ماشین به آنها بروشور می دادم.”

وقتی می فهمند تبلیغ نیست با اشتیاق می خوانند

مریم که پخش بروشور در واگن های زنانه مترو را انتخاب کرده است می گوید: “افرادی که فکر می کنند دارم برای کاندیدای خاصی تبلیغ می کنم با اکراه آن را می گیرند اما وقتی موضوع را می فهمند با اشتیاق آن را می خوانند. چه کسانی که طرفدار کاندیدای خاصی بودند و چه آنان که نمی خواستند در انتخابات شرکت کنند به مسئله علاقه مند بودند.”
مریم به گفته خودش با مثال آوردن از موفقیت هایی که ائتلاف جنبش زنان در خارج شدن لایحه حمایت از خانواده از دستور کار مجلس کسب کرده، مردم را به نتیجه دادن چنین کارهایی امیدوار می کند.

پلیس ها مهربان شده اند

ترانه بنی یعقوب، عضو کانون زنان ایرانی نیز از تجربه بیست روزه خود در پخش بروشورها می گوید: “مهمترین جایی که رفتم همایش ملی زنان طرفدار آقای موسوی در نازی آباد بود. جایی که زنان خانه دار بسیاری حضور داشتند و از اینکه حقوق آنان نیز در طرح مطالبات مد نظر گرفته شده ابراز خوشحالی می کردند. واکنش زنان در این جمع بسیار خوب بود. به خصوص دختران جوان خودشان به من نزدیک می شدند و دفترچه مطالبات تشریحی را می خواستند. این دفترچه ها نظرشان را بیشتر جلب کرده بود. آنها درباره کنوانسیون چندان نمی دانستند و می گفتند که مشکل اصلی آنان پیوستن به کنوانسیون نیست که من مفاد کنوانسیون را برایشان توضیح دادم. درباره حق تحفظ که خانم رهنورد از آن صحبت کرده پرسیدند و به این موضوع علاقه نشان دادند.”
او درباره برخورد طرفداران کاندیداها توضیح می دهد: “طرفداران احمدی نژاد فکر می کردند ما طرفدار موسوی هستیم و قبول نمی کردند بروشورها را از ما بگیرند. اما طرفداران موسوی و کروبی استقبال می کردند و حتی به ما در پخش بروشور کمک می کردند. چند دختر نیز به ما نزدیک شدند و گفتند ما درباره همگرایی شنیده بودیم و دنبال این بروشورها می گشتیم.”

او درباره برخورد پلیس می گوید: ” برخورد پلیس کاملا مودبانه بود. ما در میدان هفت تیر که سه سال پیش در آن از پلیس کتک خوردیم بروشور پخش می کردیم. آنها از دور ما را کنترل می کردند و وقتی ازدحام می شد مودبانه به ما نزدیک می شدند و با احترام می گفتند ممکن است تشریف ببرید؟”

فعالان همگرایی می گویند که این تازه اول کار است. آنها قصد دارند تا آنجا که می توانند از این روزها استفاده کرده و خواسته های تشریحی زنان را در همه زمینه ها با مردم در میان بگذارند.