وقتی در کشوری امنیت روانی و اجتماعی و ارزشهای دینی کاهش می یابد باید منتظر بروز چنین رفتارهای پر خطری نیز بود و اولین تاثیرات آن روی زنان که قشر ضعیف و اسیب پذیر جامعه هستند خود را نشان خواهد داد.
دکتر مصطفی اقلیما رییس انجمن علمی مددکاری ایران در گفتگو با خبرنگار اجتماعی«فردا» با بیان اینکه آمار سنی زنان روسپی در ایران کاهش یافته است گفت: این ناهنجاری اجتماعی در تمام دنیا با انواع و اقسام گوناگون دیده می شود در هر کشوری براساس اینکه جهان اول یا سوم باشد متفاوت است. اما در کشور ما با توجه به آماری که گاها از سوی سازمان بهزیستی اعلام می شود سن این زنان در جامعه رو به کاهش و تعداد آنها رو به افزایش است.
وی افزود: انتقادی به سازمانهای مرتبط با این مسئله است این است که چرا آمار درست و مشخصی در این مورد وجود ندارد. می توانم با اطمینان بگویم دستگاههای قضایی و سازمان بهزیستی در این خصوص آماری با ضریب ا تا 2 درصد خطا در اختیار دارند اما به دلیل ملاحظاتی که در جامعه وجود دارد از اعلام آن اجتناب می کنند البته این مسئله به کشور ما اختصاص ندارد و حتی در کشورهای غربی نیز دیده می شود.
رییس انجمن علمی مددکاری ایران خاطر نشان کرد: فقدان اطلاعات و نداشتن آمار دقیق در این باره باعث می شود که نتوان برای کاهش خطر برنامه ریزی کرد. با داشتن آمار می توان سیاستهای اتخاذ شده را به هدف نزدیک نمود و در غیر این صورت در همین جایی که هستیم مدام درجا خواهیم زد. وقتی کشور قصد کاهش یک ناهنجاری اجتماعی را داشته باشد باید از امروز برنامه ریزی کند که در 20 تا 30 سال آینده نتیجه آن را ببینیم این درحالیست که در 20 سال گذشته هیچ کار فرهنگی برای حل این مشکل صورت نگرفته پس امروز نباید توقع داشت باشیم جامعه ای پاک داشته باشیم.
وی تصریح کرد: مسئولین و سیاستگذاران عموما برنامه ریزی را در درمان می دانند و به جای آنکه برروی پیشگیری کار کنند برای درمان هزینه می کنند مانند جامعه معتادان. آنقدر که مسئولان زمان و وقت برای درمان معتادان هزینه می کنند به دنبال پیشگیری و بررسی راههای کاهش آن نیستند و نتیجه همین چیزی است که امروز شاهد آن هستیم.
اقلیا در خصوص چرایی علل پیدایش و افزایش این ناهنجاری اجتماعی گفت: علل پیدایش آن با عوامل افزایش آن متفاوت است. در کشوری که عنوان کشور اسلامی را با خود به همراه دارد باید چنین مواردی به ندرت دیده شود در حالی که هرروز شاهد افزایش آن هستیم پس نتیجه می گیریم مشکلات و کم کاری هایی در زمینه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی وجود دارد که منجر به بروز چنین معضلات اجتماعی در جامعه شده است.
وی با اشاره به عوارض شیوع این پدیده اظهار می دارد: تخریب نهاد خانواده از مهمترین عوارض گسترش فحشا در کشور است که در نهایت جامعه را به سمت هرج و مرج سوق می دهد. فحشا ارزش ها و هنجارهای اجتماعی را از بین می برد و افزایش آمار طلاق و بدآموزی در زنان را به دنبال دارد. همچنین افزایش ناهنجاریهای اجتماعی نظیر دزدی و اعتیاد و تخریب عناصر فرهنگی از دیگر عوارض این امر است.
این استاد دانشکده بهزیستی ادامه داد: گسترش فحشا افزایش آمار بچه های ناخواسته را به دنبال دارد. اکثر این کودکان نیز به دلیل آنکه در محیط نامناسب فرهنگی بزرگ می شوند به ناهنجاریهای اجتماعی چون قاچاق ، دزدی و فحشا کشیده می شوند. بیش از 80 درصد این کودکان مجرمان آینده هستند و تنها تعداد کمی از آنها که تحت سرپرستی سازمان بهزیستی قرار میگیرند ممکن است از شخصیت سالمی برخوردار شوند.
وی با اشاره به اینکه این زنان عموما برای تامین معاش زندگی وادار به این کار می شوند یادآور شد: با بررسی ها و تحقیقاتی صورت گرفته از زنان روسپی مشخص شده که اکثریت آنها برای تامین معاش زندگی و وضعیت بد اقتصادی مجبور به این کار می شوند و بسیاری از آنها اگر دارای شغل و یا امنیت روانی در خانواده و جامعه باشند از این کار فاصله خواهند گرفت. اصطلاحا گفته می شود زنان روسپی فدایی جامعه هستند.
مصطفی اقلیما معتقد است: اینکه با چنین مسئله مهمی غیرمنطقی برخورد شود نادرست است و نباید این زنان را از جامعه طرد کرد. اصول انسانی و اخلاقی حکم می کند برای درمان و برگرداندن این زنان به جامعه باید با دید باز اقدام کرد. در صورت نادیده گرفتن این زنان در جامعه باید منتطر افزایش فساد، دختران فراری و عدم پایبندی مردان به کانون خانواده که افزایش طلاق را با خود به همراه دارد باشیم.
اقلیما در خصوص راه کارهای مبارزه با این پدیده گفت: دولت باید با ریشه یابی علل جرم به درمان آنها بپردازند.در صورت ایجاد اشتغال و تامین مخارج آنها بسیاری از این زنان از این کار دست می کشند. همچنین ایجاد شرایط برای ایجاد ارتباط سالم بین دو جنس و افزایش سطح آگاهی باعث می شود کاهش فحشا می شود.
وی در پایان افزود: به اعتقاد من استفاده از نظرات روحانیون و کارشناسان مذهبی به همراه جامعه شناسان و روانشناسان می تواند بسیار چاره ساز باشد البته در صورتی که جمع بندی نظرات آنها توسط سازمان بهزیستی، وزارت رفاه، نیروی انتظامی و دستگاههای قضایی اجرایی شود. همچنین بالا بردن سطح آگاهی زنان، کاهش تورم، ارج نهادن به ارزشهای معنوی و مذهبی می تواند در حل این معضل چاره ساز باشد.
+ There are no comments
Add yours