مدرسه فمینیستی: این روزها و به ویژه پس از حملەی گروە تروریستی دولت اسلامی عراق و شام (داعش) بە مرزهای اقلیم کردستان، و انتشار عکسهای زنان و دخترهای پیشمرگ مسلح در شبکەهای اجتماعی و خبرگزاریهای معتبر جهان، گفتگوی بحث برانگیزی بویژە در سایت مدرسە فمینیستی در مورد مشروعیت یا عدم مشروعیت زنان مسلح از نگاە عمدتاَ فمینیستی شروع شدە است[1]. من به عنوان یک زن کورد این بحث را بە فال نیک میگیرم. مایلم کە بەدور از تئوریها و فلسفەبافیها، دلایل و توجیهات یک زن پیشمرگ برای مسلح شدن را با عزیزان در میان بگذارم، شاید این گزارەهای عینی بر تحقیقات و مطالعات بعدی دوستان تا‌ثیرگذار باشد.
دوستان گرامی مدرسە فمینیستی، پس از خواندن و گاه چند بار خواندن مقالەهای دوستان و بەخصوص دوستانی کە در مخالفت با مسلح شدن زنان قلم زدە اند، نتوانستم ارتباط میان فمینیسم و برابری را بیابم! اگر فمینیسم همان برابری زن و مرد است، پس چرا زنان نتوانند مسلح شوند و یا در استراتژی سیاسی-نظامی کشورشان پابەپای مردان همکاری کنند؟ اگر فمینیسم همان برابریست پس چرا هویت باید برای مردان چنان حیاتی باشد کە حاضر باشند برای حفاظت از آن شهید شوند، ولی زنان نباید برای هویت کورد بودنشان اسلحە به دست بگیرند؟ اگر فمینیسم همان برابری زن و مرد است، چرا مردان برای قداست خاکشان باید جان بر کف باشند، ولی زنان برای حراست از خاکی کە اتفاقاَ تعلق شان بە آن بیشتر از مردان است، نباید پیشمرگ شوند؟ این چراها و هزاران “چرایی” کە زنان فمینیست در تقسیم وظایف بر زنان حرام میکنند، ولی در تقسیم افتخارات بیشترین سهم را میخواهند.
وقتی میگویم من به عنوان یک زن کورد نمیتوانم با تعاریف دوستان از فمینیسم، همراه باشم، از خودم بە مثابە “من” ابستراکت (مجرد) نمیگویم بلکە از تمامی تاریخ و فرهنگ و جغرافیای سرزمینم میگویم، کە همەی تراژدی و نوستالژی هایش من را مجاب بە مسلح شدن اختیاری در برابر همە ظالمان و حکام مستبدی کردە است کە نە هویت کورد بودن را و نە سرزمینم را بە من روا میدارند. هویت و خاکی کە جنسیت نمیشناسد، بەهمان اندازە کە بە پدرم تعلق دارد مال من هم هست. بە همان اندازە کە برای همسرم مقدس است، برای من اگر بیشتر نباشد، قطعاَ کمتر هم نیست. پس مسلح شدن زنان کورد برای دفاع از خاک و هویت کوردیشان فارغ از مشروع بودن یا نبودن مکانیزمهای خشونت آمیز کە در این مجال نمیگنجد، امری برابرخواهانە و اتفاقا مرحلە بە عمل در آمدن برابری طلبی فمینیستی است. برابری طلبیی کە از بر عهدە گرفتن هر نوع وظیفە مقدسی ابایی ندارد و جنسیت را توجیه گر مسلح نشدن و شهید نشدن برای امری همگانی نمیداند.
در برخی مقالات، مسلح شدن زنان کورد را با مسلح شدن زنان داعش در بازتولید خشونت همسان دانستەاند. این بزرگترین کم لطفی بە تاریخ زنان ملتی است کە برای احقاق دموکراسی و آزادی بیان و جامعە مدنی اسلحە به دست گرفتەاند. هرگز حتی برای یک بار هم نشدە کە کوردها یورشگر و متجاوز باشند بلکە همیشە در دفاع از خاک و هویت شان دست بە اسلحە بردەاند.
زنان پیشمرگ مسلح کورد هم اکنون در اقلیم کوردستان، بەعنوان تنها بخشی کە بە قسمتی از اهداف اش نائل شدە است بەهیچ عنوان مشکل قانونی برای هرگونە خواستە انسانی خود را ندارند. قوانین احوال شخصی کوردستان با قوانین کشورهای اسکاندیناوی برابری میکند. پیشمرگ زن اسلحە به دست دیروز، با حضور فعال در پارلمان، امروز برای کسب آزادی بیشتر بە میز میکوبد. نهادهای بی شمار مدنی زنان، رؤسای تراز اول حکومت اقلیم را به منظور برآوردن مطالبات شان، بەچالش میکشند. هیچ ممنوعیت قانونی برای زنانی کە میخواهند رئیس جمهور یا نخست وزیر کردستان شوند وجود ندارد. این مهم کە در مبارزات سیاسی-نظامی احزاب کورد بخشهای دیگر کوردستان نهادینە شدە است، کە زنان کورد نیمی از مبارزات حق طلبانە کوردستان هستند، و بدون تردید نیمی از افتخارات فردا هم میشوند. وقتی میگویم «میشوند» بە این معنا نیست کە حقوقشان را دو دستی و کادو شدە بە زنان هدیه میدهند، بلکە زنی کە در دفاع از خاک و هویت و ارزشهای انسانی و دمکراتیک اسلحە به دست میگیرد، بدون تردید در ترسیم آیندە هم تأثیر گذار خواهد بود. دوستان باید بدانند کە این همان فمینیسم واقعی و عملی است کە ماندن در لابلای کتابها را بر نمی تابد. فمینیسم و برابری طلبی عملیی کە در هولیر و دیاربکر و قامیشلو و… دفاع مسلحانە از خاک و هویت را بە مثابە دفاع از آزادی و دموکراسی و جامعە مدنی میداند. دفاع از همان چیزهایی کە سالهاست ملتهای خاورمیانە خواب آن را میبینند.
بر همین مبنا زنان مسلح داعش آمدەاند آزادی و دموکراسی و همزیستی مسالمت آمیز و مدنیت را بە کلی نابود کنند، در حالیکە زنان پیشمرگ کورد دربرابر دیدگان همەی جهانیان و به جای همەی آنان، با خونشان از این ارزشهای انسانی در خاورمیانە دفاع میکنند. زنان داعش با ارتجاعی خشن و بە دور از هر گونە انسانیت بە نکاح مجاهدان مسلمان پیشەای درآمدەاند کە اگر بر فرض محال دولت اسلامی را بنیاد نهند، باز هم همین زنان بە نکاح حاکمان و خلیفە و اصحاب درمیایند و تغییر مهمتر و قابل توجەتری در زندگی و وضعیتشان رخ نخواهد داد، اما زنان مسلح کورد پا بە پای مردان از حق برابری دفاع میکنند. آنها از ممنوعیت چند همسری در اقلیم شان دفاع میکنند و میخواهند آزادی بیان و آزادی پوشش و باورشان محفوظ بماند. حال چگونە این محافظان آزادی جامعە دموکراتیکی کە در آن تبعیض جنسیتی وجود ندارد، فمینیست های عملی و واقعی نیستند؟
فیمینیستهای پیشمرگ مسلح کورد بار دیگر در دفاع از ارزشهای انسانی در مقابل نیروهای ذلت و سیاهی، بە دوستانی کە در مقالەهایشان حتی مفاهیم و مکتبهای اخلاقی را نیز جنسیتی کردەاند، یادآور می شوند کە: در جامعەای کە برابری جنسیتی وجود دارد، هیچ خشونتی محدود بە مردان و هیچ لطافت و صلح طلبی مختص بە زنان نیست. مبارزە بدون خشونت آرزوی دیرینە بشریت است، اما ما کوردها نزدیک بە ۵٠٠ سال است، کە بارها تنفر خود را از کلاشینکف بە زبان آوردیم، ولی باز هم کشورهای مستبدی کە آزادی ملتی آزادیخواە را برنمیتابد، کوە و کلاشینکف را همدم ما زنان پیشمرگ کورد کردەاند.
پانوشت:
+ There are no comments
Add yours